ดาวเทียมสปุตนิก 1
สปุตนิก 1 (อังกฤษ: Sputnik 1, /ˈspʌtnɪk, ˈspʊtnɪk/; รัสเซีย: Спутник-1) เป็นดาวเทียมดวงแรกของโลก[1] สหภาพโซเวียต ได้ส่งดาวเทียมสปุตนิกขึ้นสู่วงโคจรโลกในรูปวงรีในวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ.1957 ซึ่งโคจรสามสัปดาห์ก่อนที่แบตเตอรีจะเสียอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะตกลงสู่ชั้นบรรยากาศในอีกสองเดือนต่อมา สปุตนิก 1 มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 58 ซม. (23 นิ้ว) มีเสาอากาศวิทยุภายนอก 4 เสาเพื่อกระจายคลื่นวิทยุ สัญญาณวิทยุสามารถตรวจจับได้โดยนักวิทยุสมัครเล่น[2] และระยะเอียง 65 องศาและระยะเวลาของวงโคจรของมันทำให้เส้นทางการบินครอบคลุมพื้นที่ทั้งโลก ความสำเร็จที่น่าแปลกใจนี้ได้ทำให้เกิดวิกฤติการณ์สปุตนิกในหมู่ชาวอเมริกัน และทำให้การแข่งขันด้านอวกาศเป็นส่วนหนึ่งของสงครามเย็น การเปิดตัวนี้นำมาซึ่งการพัฒนาด้านการเมือง, การทหาร, เทคโนโลยี และวิทยาศาสตร์ใหม่ ๆ[3][4]
| สปุตนิก 1 "Спутник-1" | |
|---|---|
 แบบจำลอง สปุตนิก 1 | |
| ประเภทภารกิจ | การสาธิตเทคโนโลยี |
| ผู้ดำเนินการ | สหภาพโซเวียต |
| Harvard designation | 1957 Alpha 2 |
| COSPAR ID | 1957-001B |
| SATCAT no. | 00002 |
| ระยะภารกิจ | 21 วัน |
| วงโคจรรอบโลก | 1,440 |
| ข้อมูลยานอวกาศ | |
| ผู้ผลิต | OKB-1, Soviet Ministry of Radiotechnical Industry |
| มวลขณะส่งยาน | 83.6 กิโลกรัม |
| ขนาด | 58 เซนติเมตร |
| กำลังไฟฟ้า | 1 วัตต์ |
| เริ่มต้นภารกิจ | |
| วันที่ส่งขึ้น | 4 ตุลาคม ค.ศ. 1957, 19:28:34 UTC (22:28:34 MSK) |
| จรวดนำส่ง | R-7 Semyorka |
| ฐานส่ง | บัยโกเงอร์ 1/5 |
| สิ้นสุดภารกิจ | |
| การกำจัด | วงโคจรสลาย |
| ติดต่อครั้งสุดท้าย | 25 ตุลาคม ค.ศ. 1957 |
| เข้าสู่ชั้นบรรยากาศ | 3 มกราคม ค.ศ. 1958 |
| ลักษณะวงโคจร | |
| ระบบอ้างอิง | โลกเป็นศูนย์กลาง |
| ระบบวงโคจร | วงโคจรต่ำของโลก |
| กึ่งแกนเอก | 6,955.2 กิโลเมตร (4,321.8 ไมล์) |
| ความเยื้อง | 0.05201 |
| ระยะใกล้สุด | 6586 กม. จากศูนย์กลาง, 215 กม. (134 ไมล์) จากพื้นผิว |
| ระยะไกลสุด | 7310 กม. จากศูนย์กลาง, 939 กม. (583 ไมล์) จากพื้นผิว |
| ความเอียง | 65.1° |
| คาบการโคจร | 96.2 นาที |
การติดตามและการศึกษาดาวเทียมสปุตนิก 1 จากโลกได้ให้ข้อมูลแก่นักวิทยาศาสตร์ ถึงความหนาแน่นของบรรยากาศชั้นบนซึ่งถูกอนุมานได้จากแรงลากของการเคลื่อนที่ในวงโคจร และการแพร่กระจายของสัญญาณวิทยุจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์
ดาวเทียมสปุตนิก 1 ถูกปล่อยในระหว่างปีสากลแห่งธรณีฟิสิกส์ จากไซต์ №1/5 ที่ the 5th Tyuratam range ในสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตคาซัค (ปัจจุบันคือ ท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์) ดาวเทียมเดินทางประมาณ 29,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (18,000 ไมล์ต่อชั่วโมง 8,100 เมตร / วินาที) โดยใช้เวลา 96.2 นาทีในการทำให้ครบรอบวงโคจรเสร็จสมบูรณ์ สปุกนิกส่งคลิ่นที่ 20.005 และ 40.002 เมกะเฮิรตซ์[5] ซึ่งได้รับการตรวจสอบโดยผู้ให้บริการวิทยุทั่วโลก สัญญาณของสปุกนิกยังคงปรากฏเป็นเวลา 21 วันจนกว่าแบตเตอรีของเครื่องส่งสัญญาณจะหมดลงในวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1957[6] ดาวเทียมสปุตนิกถูกเผาไหม้ในวันที่ 4 มกราคม ค.ศ. 1958 ขณะที่กลับเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก หลังจากได้โคจรรอบโลกสามเดือนเสร็จสิ้นพร้อมกับโคจรครบรอบวงโคจรทั้งหมด 1440 รอบ[7] และระยะทางเดินทางประมาณ 70 ล้านกิโลเมตร (43 ล้านไมล์)[8]
ลักษณะ
ชื่อ สปุตนิก-1 แปลว่า "ดาวเทียม-1" และชื่อย่อภาษารัสเซียว่า ПС-1 ดาวเทียมดวงนี่มีรูปทรงกลมขนาดเท่าลูกบาสเกตบอล ทำด้วยอะลูมิเนียมหนัก 84 กิโลกรัม ถูกส่งขึ้นวงโคจรด้วยจรวด อาร์-7 จากฐานยิงในทะเลทรายคีซิลคุม ท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์ คาซัคสถาน เมื่อ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2500[9]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ดาวเทียมสปุตนิก 1- History of Sputnik 1 at MentalLandscape.com; includes authentic recordings of the satellite signal
- Documents related to Sputnik 1 and the Space Race at the Dwight D. Eisenhower Presidential Library
- An interview with Sir Arthur C. Clarke on Sputnik 1
- Satellite One: The story of the first man-made device in space Tass
- NASA's 50th Anniversary of the Space Age & Sputnik – Interactive Media
- Sputnik Program Page by NASA's Solar System Exploration
- NASA on Sputnik 1
- A joint Russian project of Ground microprocessing information systems SRC "PLANETA" and Space Monitoring Information Support laboratory (IKI RAN) dedicated to the 40th anniversary of Sputnik 1
