ปังตานัล

ปังตานัล (โปรตุเกส: Pantanal) เป็นภูมิภาคทางธรรมชาติที่ครอบคลุมพื้นที่ชุ่มน้ำเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในโลกและทุ่งหญ้าน้ำท่วมขังที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีเนื้อที่ประมาณ 140,000 ถึง 160,000 ตารางกิโลเมตร (54,000 ถึง 62,000 ตารางไมล์)^[1][2] ส่วนใหญ่อยู่ในรัฐมาตูโกรสซูดูซูลของประเทศบราซิล แต่ยังกินพื้นที่เข้าไปในรัฐมาตูโกรสซูและบางส่วนของประเทศโบลิเวียและประเทศปารากวัยด้วย

พื้นที่อนุรักษ์ปังตานัล *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ภูมิทัศน์แบบฉบับของปังตานัล
พิกัด	17°40′13.2″S 57°27′42.8″W / 17.670333°S 57.461889°W / -17.670333; -57.461889
ประเทศ	บราซิล
ภูมิภาค **	ลาตินอเมริกาและแคริบเบียน
ประเภท	มรดกทางธรรมชาติ
เกณฑ์พิจารณา	(vii), (ix), (x)
อ้างอิง	999
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2543 (คณะกรรมการสมัยที่ 24)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ภูมิภาคนี้ประกอบไปด้วยระบบนิเวศย่อยหลายระบบ แต่ละระบบมีลักษณะทางอุทกวิทยา ธรณีวิทยา และนิเวศวิทยาที่แตกต่างกัน มีถึง 12 ระบบในจำนวนนี้ได้รับการกำหนดนิยามแล้ว^{[3][4][5][6][7]} ประมาณร้อยละ 80 ของที่ราบน้ำท่วมถึงในปังตานัลจะจมอยู่ใต้น้ำในฤดูฝน หล่อเลี้ยงพรรณพืชน้ำที่มีความหลากหลายทางชีวภาพและช่วยค้ำจุนพันธุ์สัตว์หลากชนิด

ชื่อ ปังตานัล มาจากคำภาษาโปรตุเกสว่า ปังตานู (pântano) ซึ่งแปลว่าพื้นที่ชุ่มน้ำ ที่ลุ่มน้ำขัง ที่ลุ่มชื้นแฉะ หรือพรุ ในขณะเดียวกัน คนท้องถิ่นจะเรียกเขตที่สูงของบราซิลว่า ปลานัลตู (planalto) ซึ่งแปลว่าที่ราบสูง