ประเทศปารากวัย

ปารากวัย (สเปน: Paraguay, ออกเสียง: [paɾaˈɣwaj] ( ฟังเสียง); กวารานี: Paraguái) หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐปารากวัย (สเปน: República del Paraguay; กวารานี: Tetã Paraguái) เป็นประเทศหนึ่งในทวีปอเมริกาใต้ มีอาณาเขตจรดประเทศบราซิลทางทิศตะวันออกและทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จรดประเทศอาร์เจนตินาทางทิศใต้และทิศตะวันตกเฉียงใต้ และจรดประเทศโบลิเวียทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ มีประชากร 7 ล้านคน โดยเกือบ 3 ล้านคนในจำนวนนี้อาศัยอยู่ในกรุงอาซุนซิออน (เมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุด) และเขตเมืองโดยรอบ แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในสองประเทศในอเมริกาใต้ที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล (อีกประเทศหนึ่งคือโบลิเวีย) แต่ปารากวัยก็มีชายฝั่ง^[8] ชายหาด^[9] และท่าเรือริมแม่น้ำปารากวัยและแม่น้ำปารานาซึ่งเป็นทางออกสู่มหาสมุทรแอตแลนติกผ่านทางน้ำปารานา–ปารากวัย^[10]

สาธารณรัฐปารากวัย República del Paraguay (สเปน) Tetã Paraguái (กวารานี)
ธงชาติ[nb 2] ตราแผ่นดิน[nb 1]
คำขวัญ: "สันติภาพและความยุติธรรม" (สเปน: Paz y justicia)
เพลงชาติ: "เพลงชาติปารากวัย"
ที่ตั้งของ ประเทศปารากวัย  (เขียว) ในทวีปอเมริกาใต้  (เทา)
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	อาซุนซิออน 25°16′S 57°40′W / 25.267°S 57.667°W / -25.267; -57.667
ภาษาราชการ	สเปน กวารานี
กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2019[1])	95% เมสติโซ (ลูกผสมระหว่างชนผิวขาวกับชนพื้นเมือง) 5% อื่น ๆ (รวมถึงชนพื้นเมือง)
ศาสนา (ค.ศ. 2018)[2]	96.1% คริสต์ —88.3% โรมันคาทอลิก —7.8% นิกายอื่น ๆ 2.6% ไม่มี 0.4% อื่น ๆ 0.8% ไม่ตอบ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดี
• ประธานาธิบดี	ซานเตียโก เปญญา
• รองประธานาธิบดี	เปโดร อาเลียนา
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
เอกราช จากสเปน
• ประกาศ	14 พฤษภาคม ค.ศ. 1811
• ได้รับการรับรอง	25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1842
• เข้าเป็นสมาชิกสหประชาชาติ	24 ตุลาคม ค.ศ. 1945
พื้นที่
• รวม	406,796 ตารางกิโลเมตร (157,065 ตารางไมล์) (อันดับที่ 60)
• แหล่งน้ำ (%)	2.6
ประชากร
• ค.ศ. 2021 ประมาณ	7,359,000[3] (อันดับที่ 104)
• ความหนาแน่น	18.00 ต่อตารางกิโลเมตร (46.6 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 210)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม	101.075 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 90)
• ต่อหัว	15,030 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 96)
จีดีพี (ราคาตลาด)	ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม	44.557 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 94)
• ต่อหัว	6,230 ดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 94)
จีนี (ค.ศ. 2018)	46.2[4] สูง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)	0.728[5] สูง · อันดับที่ 103
สกุลเงิน	กวารานี (PYG)
เขตเวลา	UTC–4 (PYT)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC–3 (PYST)
รูปแบบวันที่	วว-ดด-ปปปป
ขับรถด้าน	ขวามือ
รหัสโทรศัพท์	+595
โดเมนบนสุด	.py

ผู้พิชิตชาวสเปนมาถึงบริเวณที่เป็นประเทศปารากวัยใน ค.ศ. 1524 และใน ค.ศ. 1537 ได้ตั้งเมืองอาซุนซิออนเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของเขตผู้ว่าราชการริโอเดลาปลาตา^[11] ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ปารากวัยเป็นศูนย์กลางของนิคมมิชชันนารีเยสุอิตที่ซึ่งชาวกวารานีพื้นเมืองได้เข้ารีตนับถือศาสนาคริสต์และได้รับการแนะนำให้รู้จักวัฒนธรรมยุโรป^[12] หลังจากการขับไล่คณะเยสุอิตออกจากดินแดนของสเปนใน ค.ศ. 1767 ปารากวัยก็กลายเป็นอาณานิคมชายขอบมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีศูนย์กลางเมืองและผู้ตั้งถิ่นฐานไม่มากนัก หลังจากได้รับเอกราชจากสเปนในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 ปารากวัยถูกปกครองโดยรัฐบาลอำนาจนิยมชุดต่าง ๆ ซึ่งมีนโยบายชาตินิยม ลัทธิแยกอยู่โดดเดี่ยว และลัทธิคุ้มครอง ช่วงเวลานี้สิ้นสุดลงด้วยสงครามปารากวัย (ค.ศ. 1864–1870) ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างหนัก ระหว่างสงครามนี้ปารากวัยสูญเสียประชากรจำนวนครึ่งหนึ่งและเสียดินแดนประมาณร้อยละ 25–33 ให้แก่ไตรพันธมิตรอาร์เจนตินา บราซิล และอุรุกวัย ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ปารากวัยต้องเผชิญกับความขัดแย้งระหว่างประเทศที่สำคัญอีกครั้งหนึ่ง นั่นคือสงครามชาโก (ค.ศ. 1932–1935) กับโบลิเวีย ซึ่งปารากวัยเป็นฝ่ายชนะ หลังจากนั้นประเทศนี้ก็ตกอยู่ภายใต้การปกครองของเผด็จการทหารชุดต่าง ๆ และลงเอยด้วยระบอบของอัลเฟรโด เอสโตรสเนร์ ซึ่งกินเวลานาน 35 ปีจนกระทั่งถูกโค่นล้มโดยรัฐประหารภายในของทหารเมื่อ ค.ศ. 1989 นี่เป็นจุดเริ่มต้นของยุคประชาธิปไตยของปารากวัยซึ่งดำเนินต่อมาจนถึงทุกวันนี้

ปารากวัยเป็นประเทศกำลังพัฒนา^[13] และเป็นสมาชิกก่อตั้งของตลาดร่วมอเมริกาใต้ตอนล่าง สหประชาชาติ องค์การนานารัฐอเมริกา ขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด และกลุ่มลิมา นอกจากนี้ เมืองลูเกในเขตมหานครอาซุนซิออนยังเป็นที่ตั้งของสมาพันธ์ฟุตบอลอเมริกาใต้อีกด้วย

ชาวปารากวัยเจ็ดล้านคนส่วนใหญ่เป็นประชากรสายเลือดผสมหรือเมสติโซ และวัฒนธรรมกวารานียังคงมีอิทธิพลอย่างกว้างขวาง ประชากรมากกว่าร้อยละ 90 พูดภาษาย่อยต่าง ๆ ของภาษากวารานีควบคู่ไปกับภาษาสเปน แม้จะมีประวัติศาสตร์เกี่ยวกับความยากจนและการปราบปรามทางการเมือง แต่จากดัชนีประสบการณ์เชิงบวกใน ค.ศ. 2017 ซึ่งอ้างอิงข้อมูลจากการสำรวจความคิดเห็นทั่วโลกนั้น ปารากวัยได้รับการจัดอันดับให้เป็น "สถานที่ที่มีความสุขที่สุดในโลก"^[14][15]