พระเจ้าโอซอนแห่งกรีซ

โอซอน หรือ อ็อทโท (กรีก: O Όθων, อักษรโรมัน: O Óthon, เยอรมัน: Otto Friedrich Ludwig von Bayern; 1 มิถุนายน ค.ศ. 1815 – 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1867) เป็นเจ้าชายแห่งบาวาเรีย ที่ได้ครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์กรีซ นับตั้งแต่การก่อตั้งสถาบันพระมหากษัตริย์ เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1832 ภายใต้อนุสัญญาลอนดอน พระองค์ครองราชย์จนกระทั่งถูกปลดจากราชบัลลังก์ในวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 1862

โอซอน
พระมหากษัตริย์แห่งกรีซ
ครองราชย์	27 พฤษภาคม 1832 – 23 ตุลาคม 1862
ถัดไป	เยออร์ยีโอสที่ 1 (ในฐานะ พระมหากษัตริย์แห่งเฮเลนส์)
ผู้สำเร็จราชการ	โยเซ็ฟ ลูทวิช ฟ็อน อาร์มันชแปร์ค (1832–1835)
นายกรัฐมนตรี	ดูรายชื่อ สไปริดอน ตรีคูปิส อาเล็กซันโดรส มาฟรอคอร์ดาทอส อิโออันนิส โคเลตติส โยเซ็ฟ ลูทวิช ฟ็อน อาร์มันชแปร์ค อิกนาซ ฟ็อน รุทฮาร์ท อันเดรียส เมตาซัส กอนสตันดีโนส กานาริส อัจริคโคส ซาเวลาส เยออร์ยีโอส คูตูริโอติส อาซานาซีโอส เมียวลิส เยนนายีโอส โคโรบัตโรนิส
พระราชสมภพ	1 มิถุนายน ค.ศ. 1815(1815-06-01) ซัลทซ์บวร์ค จักรวรรดิออสเตรีย อ็อทโท ฟรีดริช ลูทวิช ฟ็อน ไบเอิร์น
สวรรคต	26 กรกฎาคม ค.ศ. 1867(1867-07-26) (52 ปี) บัมแบร์ค ราชอาณาจักรบาวาเรีย
ฝังพระศพ	เทียทีเนอเชียเชอ มิวนิก
คู่อภิเษก	อามาลีแห่งอ็อลเดินบวร์ค (สมรส 1836)
ราชวงศ์	วิทเทิลส์บัค
พระราชบิดา	ลูทวิชที่ 1 แห่งบาวาเรีย
พระราชมารดา	เทเรเซแห่งซัคเซิน-ฮิลด์บวร์คเฮาเซิน
ศาสนา	โรมันคาทอลิก

พระองค์เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่สองของพระเจ้าลูทวิชที่ 1 แห่งบาวาเรีย พระเจ้าโอซอนขึ้นครองราชสมบัติแห่งกรีซในขณะที่ยังทรงพระเยาว์ รัฐบาลของพระองค์จึงอยู่ภายใต้คณะผู้สำเร็จราชการสามคนซึ่งประกอบด้วยเจ้าหน้าที่ศาลบาวาเรีย^[1] ต่อมาพระองค์ทรงได้รับความนิยมเหนือผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน เมื่อพระองค์ด้รับการพิสูจน์อย่างกว้างขวางกับประชาชนว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ปกครองและเป็นกษัตริย์อย่างแท้จริง แต่ในที่สุดความต้องการรัฐธรรมนูญและแผ่ขยายเป็นวงกว้างและพระองค์ต้องเผชิญหน้ากับการจลาจลติดอาวุธ แต่ก็เกิดความสงบและสันติภาพในปี ค.ศ. 1843 หลังประชาชนได้รับรัฐธรรมนูญ

ตลอดรัชสมัยของพระองค์ พระเจ้าโอซอนไม่สามารถแก้ไขความยากจนของกรีซและป้องกันการแทรกแซงทางเศรษฐกิจจากภายนอก การเมืองกรีซในยุคนี้ขึ้นอยู่กับความเกี่ยวพันกับสามมหาอำนาจและความสามารถในการรักษาพระราชอำนาจของพระเจ้าโอซอนคือกุญแจสู่พระราชอำนาจที่เหลืออยู่ของพระองค์ พระองค์ต้องมีส่วนร่วมกับกลุ่มอื่น ๆ ในขณะที่ไม่ทำให้เกิดความเสียหายกับมหาอำนาจ เมื่อกรีซถูกปิดล้อมโดยกองทัพเรืออังกฤษในปี ค.ส. 1850 และอีกครั้งในปี ค.ศ. 1854 เพื่อหยุดยั้งกรีซจากการโจมตีจักรวรรดิออตโตมันระหว่างสงครามไครเมีย พระเจ้าอ็อตโตยืนอยู่ท่ามกลางชาวกรีซ และในที่สุด ค.ศ. 1862 พระองค์ถูกปลดในขณะที่อยู่ในชนบท และเสด็จสวรรคตในระหว่างการเนรเทศในบาวาเรียเมื่อ ค.ศ. 1867^[2]