สงครามจีน-อินเดีย
สงครามจีน-อินเดีย (ฮินดี: भारत-चीन युद्ध, Bhārat-Chīn Yuddh)(จีนตัวย่อ: 中印边境战争; จีนตัวเต็ม: 中印邊境戰爭; พินอิน: Zhōng-Yìn Biānjìng Zhànzhēng) เป็นสงครามระหว่างจีนและอินเดียที่เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2505 ข้อพิพาทชายแดนหิมาลัยเป็นสาเหตุหลักสำหรับการทำสงคราม แต่ก็มีสาเหตุอื่น ๆ ในพ.ศ. 2502 เกิดการก่อจลาจลในทิเบต อินเดียได้สนับสนุนทิเบตและให้ที่ลี้ภัยแก่องค์ดาไลลามะ อินเดียเริ่มมีนโยบายวางทหารตามแนวชายแดนรวมทั้งอีกหลายทางตอนเหนือของถนนสายเมคมาฮอน ส่วนทางทิศตะวันออกของสายควบคุมโดยจีน
| สงครามจีน-อินเดีย | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 เขตแดนพิพาทระหว่างจีนและอินเดีย | |||||||||
| |||||||||
| คู่สงคราม | |||||||||
 อินเดีย |  จีน | ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||||
ปราณ นาท ธาปาร์ | หลัว รุ่ยฉิง (เสนาธิการกองทัพปลดปล่อยประชาชน)[2] ฉาง กัวหัว (ผู้บัญชาการภาคสนาม)[3] เหมา เจ๋อตง หลิว โบเฉิง หลิน เปียว โจว เอินไหล | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| 10,000–12,000 นาย | 80,000 นาย[4][5] | ||||||||
| ความสูญเสีย | |||||||||
| ตาย 1,383 นาย[6] บาดเจ็บ 1,047 นาย[6] สูญหาย 1,696 นาย[6] ถูกจับกุม 3,968 นาย[6] | ตาย 722 นาย[6] บาดเจ็บ 1,697 นาย[6][7] | ||||||||
ไม่มีทางที่สามารถยุติปํญหาในดินแดนพิพาทตามแนวชายแดนหิมาลัย 3,225 กิโลเมตรได้[8] จีนได้นำกองกำลังโจมตีพร้อมกันในลาดัคห์และทั่วทั้งถนนสายเมคมาฮอนในวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2505 เข้ายึดเมือง Rezang La ในทางภาคตะวันตก เช่นเดียวกับ Tawang ทางภาคตะวันออก สงครามสิ้นสุดลงเมื่อจีนประกาศพักรบเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2505 และพร้อมประกาศถอนตัวออกจากพื้นที่พิพาท
สงครามจีน-อินเดียที่โดดเด่นคือการสู้รบตามภูเขาที่ระดับความสูงกว่า 4,000 เมตร (14,000 ฟุต)[9] และไม่มีการส่งกองทัพเรือหรือกองทัพอากาศทั้งสองฝ่าย
เป็นที่น่าสังเกตเกิดขึ้นพร้อมกับช่วง 13 วันในวิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบา (16-28 ตุลาคม 1962) ที่สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตเผชิญหน้ากัน อินเดียจึงไม่ได้รับความช่วยเหลือจากทั้งสองมหาอำนาจนี้มากนัก จนวิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบาได้ยุติลง