ห้าราชวงศ์และสิบอาณาจักร

ห้าราชวงศ์และสิบอาณาจักร (จีนตัวย่อ: 五代十国; จีนตัวเต็ม: 五代十國) เป็นยุคหนึ่งในประวัติศาสตร์จีนช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 10 ซึ่งรัฐห้ารัฐผลัดกันครองอำนาจในภาคกลาง เกิดเป็นห้าราชวงศ์ ส่วนท้องที่อื่น ๆ โดยเฉพาะจีนใต้ ก็เกิดอาณาจักรน้อยใหญ่ตั้งตนเป็นอิสระขึ้นถึงสิบอาณาจักรนำไปสู่ความวุ่นวายทางการเมือง แต่ก็นับเป็นสมัยสุดท้ายที่จักรวรรดิจีนแตกแยกออกเป็นหมู่เป็นเหล่าเช่นนี้^[1]

ห้าราชวงศ์และสิบอาณาจักร
ราชวงศ์เหลียงยุคหลัง (สีเหลือง) และรัฐอื่น ๆ ร่วมยุค
อักษรจีนตัวเต็ม	五代十國
อักษรจีนตัวย่อ	五代十国
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Wǔ dài shí guó เวด-ไจลส์ Wu3 tai4 shih2 kuo2 ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Ng5 doi6 sap6 gwok3 IPA [ŋ tɔ̀ːy sɐ̀p̚ kʷɔ̄ːk̚]

ยุคสมัยดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อราชวงศ์ถังล่มสลายลงใน ค.ศ. 907 และสิ้นสุดลงเมื่อราชวงศ์ซ่งก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 960 กินเวลากว่า 50 ปี อาณาจักรที่ตั้งตนต่าง ๆ นี้เดิมเป็นราชอาณาจักรอิสระมาก่อนแล้ว ครั้นราชวงศ์ถังถึงจุดจบ ผู้ปกครองอาณาจักรดังกล่าวก็พากันประกาศตนเป็นจักรพรรดิ จึงเกิดสงครามเพื่อชิงอำนาจกันเป็นจักรพรรดิที่ชอบธรรมแต่ผู้เดียว อย่างไรก็ดี แม้จะถือกันว่า ยุคนี้ยุติลงด้วยการตั้งราชวงศ์ซ่งเมื่อ ค.ศ. 960 แต่กว่าจะปราบปรามฮั่นเหนือ (北漢) อาณาจักรสุดท้ายในหมู่ห้าราชวงศ์และสิบอาณาจักร ได้ก็ล่วงสู่ ค.ศ. 979 แล้ว