อะนอนิมัส (กลุ่ม)

ปรัชญาของอะนอนิมัสได้สร้างความเข้าใจต่อปมปัญหาทางการเมืองที่มีมายาวนานซึ่งไม่ได้รับคำตอบ และหลายครั้งเป็นผลพวงที่น่าสลดใจของการเคลื่อนไหวทางสังคมต่าง ๆ: การเมืองแบบรวมหมู่รูปแบบใหม่ซึ่งตั้งความหวังที่จะไปไกลเกินกว่าอัตลักษณ์ของบุคคลปัจเจกภายใต้ระบอบทุนนิยมยุคปลายนั้นจะมีหน้าตาอย่างไร?^[11]

ภายในกลุ่มเองมักมีการไม่เห็นพ้องต้องกันเป็นลักษณะปรกติ^[12] เว็บไซต์หนึ่งซึ่งมีความสัมพันธ์กับกลุ่มได้อธิบายไว้ว่าเป็น "การจับกลุ่มกันบนอินเตอร์เน็ต" (an internet gathering) ซึ่งมีโครงสร้างการสั่งการแบบกระจายศูนย์และหลวมมาก โดยทำงานบนมโนคติมากกว่าตามคำสั่ง^[12] กาเบรียลลา (Gabriella Coleman) เขียนถึงกลุ่มว่า "ในบางแง่ อาจเป็นไปไม่ได้เลยที่จะประเมินเจตนารมณ์และเหตุจูงใจของผู้มีส่วนร่วมนับพันคนได้ ซึ่งหลายคนเองก็ไม่ได้พยายามแม้แต่ที่จะทิ้งไว้ซึ่งร่องรอยของความคิด แรงจูงใจ และปฏิกิริยาของตัวเองไว้เลย และท่ามกลางคนพวกที่ได้ทิ้งไว้นั้น ความคิดเห็นก็ต่างกันไปเป็นอันมาก"^[13]

พูดโดยกว้างแล้ว พวกอะนอน (Anon ชื่อเรียกสมาชิก) ต่อต้านการควบคุมและการเซ็นเซอร์อินเทอร์เน็ต และการกระทำส่วนใหญ่ของพวกเขามักมีเป้าหมายเป็นรัฐบาล องค์กรณ์ และบรรษัทต่าง ๆ ที่พวกเขากล่าวหาว่าได้ใช้การเซ็นเซอร์ อะนอนเป็นผู้สนับสนุนกลุ่มแรก ๆ ของขบวนการออคคิวพาย (Occupy movement) ทั่วโลกและอาหรับสปริง^[14] ตั้งแต่ พ.ศ. 2551 เป็นค้นมา ประเด็นที่มักก่อให้เกิดความไม่ลงรอยกันภายในอะนอนิมัสมักเกี่ยวกับว่า สมาชิกควรให้ความสนใจกับการแกล้งคน (Practical joke) และการบันเทิง หรือกับการดำเนินกิจกรรม (Activism) ในประเด็นที่จริงจังกว่านี้ (ในบางกรณีเป็นเรื่องการเมือง)^[15][16]

เรา [แอนอนิมัส] เป็นกลุ่มคนในอินเทอร์เน็ตที่ต้องการ— โดยที่เราไม่สามารถทำในที่สาธารณได้ ...อาจจะมีมากกว่าหรือน้อยกว่านั้น ทำเท่าที่คุณต้องการ ... และนี่คือวลีหนึ่งของเรา คือ: 'เราทำเพื่อลูลซ์'

— Trent Peacock. Search Engine: The Face of Anonymous, February 7, 2008.^[17]

เพราะแอนอนิมัสไม่มีผู้นำ ไม่กระทำโดยไม่มีการยอมรับในสมาชิก พาร์มี โอลซอน ได้เขียนว่า "พวกเขาไม่มีผู้นำ แต่มีองค์กรทางจิตใจที่สามารถทำให้พวกเราทึ่งได้"^[18]  แคโรล แคดวาลลาดร์ นักข่าวชาวอังกฤษของดิออบเซิร์ฟเวอร์ได้กล่าวถึงการเตรียมตัวของกลุ่มเพื่อต่อสู้กับอัลกออิดะฮ์ว่า: "ถ้าคุณเชื่อแอนอนิมัสและเรียกตนเองว่าแอนอนิมัส คุณก็คือแอนอนิมัส"^[19] โอลซอนได้อธิบายว่า: "ทุกคนสามารถมีส่วนกันได้ นี่คือกลุ่มคน และเป็นกลุ่มคนที่ดูลึกลับที่ทำงานร่วมกัน"^[20]

ในกลุ่มมีกฎบางข้อเช่น ไม่เปิดเผยตัวตน, ไม่คุยเกี่ยวกับกลุ่ม และไม่โจมตีสื่อ^[18] สมาชิกมักจะใช้วลีสำคัญอันนี้ "เราคือแอนอนิมัส เราเป็นกองทัพ เราจะไม่อภัย เราจะไม่ลืม จงหวังเรา (We are Anonymous. We are Legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us.)"^[21]

บรรณานุกรม

• Coleman, Gabriella (November 4, 2014). Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Many Faces of Anonymous. Verso Books. ISBN 1781685843. {{cite book}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง (help)
• Firer-Blaess, Sylvain (2016). The Collective Identity of Anonymous: Web of Meanings in a Digitally Enabled Movement (PDF). Uppsala: Acta Universitatis Upsaliensis. p. 220. ISBN 978-91-554-9602-9. สืบค้นเมื่อ October 5, 2016.
• Kelly, Brian (2012). "Investing in a Centralized Cybersecurity Infrastructure: Why 'Hacktivism' can and should influence cybersecurity reform" (PDF). Boston University Law Review. 92 (5): 1663–1710. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 11 กรกฎาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2013.
• Olson, Parmy (5 มิถุนายน 2012). We Are Anonymous: Inside the Hacker World of LulzSec, Anonymous, and the Global Cyber Insurgency. Hachette Digital, Inc. ISBN 9780316213530. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2013.

เว็บที่ใช้โดยแอนอนิมัส

• Why We Protest.net
• Anonews.co

ข่าว

• แม่แบบ:Guardian topic
• แม่แบบ:NYTtopic
• Anonymous ข่าวของ Wired