เพาล์ แอร์ลิช

เพาล์ แอร์ลิช (เยอรมัน: Paul Ehrlich; 14 มีนาคม ค.ศ. 1854 – 20 สิงหาคม ค.ศ. 1915) เป็นแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน มีผลงานในด้านวิทยาภูมิคุ้มกัน โลหิตวิทยา และเคมีบำบัด เขาค้นพบวิธีก่อนหน้าการย้อมสีกรัมเพื่อจำแนกเซลล์เม็ดเลือดต่าง ๆ มีส่วนในการพัฒนาเซรุ่มและยังเป็นผู้ตั้งทฤษฎีสายโซ่ด้านข้าง (Side-chain theory) ที่ว่าด้วยระบบภูมิคุ้มกัน^[1]

เพาล์ แอร์ลิช
เกิด	14 มีนาคม ค.ศ. 1854(1854-03-14) ชเตรเลิน, ราชอาณาจักรปรัสเซีย (ปัจจุบันอยู่ในโปแลนด์)
เสียชีวิต	20 สิงหาคม ค.ศ. 1915(1915-08-20) (61 ปี) บาทฮ็อมบวร์คฟอร์แดร์เฮอเออ, เยอรมนี
สัญชาติ	เยอรมัน
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยไลพ์ซิช
รางวัล	รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ (ค.ศ. 1908)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	วิทยาภูมิคุ้มกัน
ลายมือชื่อ

เพาล์ แอร์ลิช เกิดเมื่อปี ค.ศ. 1854 ที่เมืองชเตรเลิน (ปัจจุบันคือเมืองสแชลินในประเทศโปแลนด์) ในครอบครัวชาวยิว ขณะเรียนในระดับมัธยมที่โรงเรียนในเบร็สเลา เขาก็สนใจในการย้อมสีเนื้อเยื่อ^[2] แอร์ลิชเรียนต่อในด้านการแพทย์ที่มหาวิทยาลัยไลพ์ซิช หลังเรียนจบเขาไปทำงานเป็นผู้ช่วยที่ชารีเท ในปี ค.ศ. 1891 แอร์ลิชได้รับคำเชิญจากโรแบร์ท ค็อคให้มาทำงานด้วยกันที่สถาบันโรคติดต่อแห่งเบอร์ลิน^[3] หลังจากสถาบันถูกย้ายไปที่แฟรงก์เฟิร์ต ในปี ค.ศ. 1907 แอร์ลิชก็ค้นพบ "อาร์สฟีนามีน" (Arsphenamine) ซึ่งใช้รักษาโรคซิฟิลิส^[4] ต่อมาในปี ค.ศ. 1908 เขาและอีลี เมตช์นิคอฟได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ จากการศึกษาค้นคว้าด้านระบบภูมิคุ้มกัน^[5]

เพาล์ แอร์ลิชเสียชีวิตจากภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายเหตุขาดเลือดในปี ค.ศ. 1915^[6] ขณะมีอายุได้ 61 ปี