เมนาเฮม เบกิน

เบกิน เกิดที่เมือง เบรสต์ลิโตฟค์ เบลารุส จบการศึกษาด้านกฎหมายจากมหาวิทยาลัยวอร์ซอว์และต่อมาได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกและมีบทบาทสำคัญในองค์กรลัทธิไซออน และได้เป็นหัวหน้าหน่วยไซออนของโปแลนด์ในปี พ.ศ. 2474 การบุกโปแลนด์จากเยอรมันทำให้เบกินต้องหนีไปอยู่ลิทัวเนียและถูกพวกรัสเซียจับที่นั่น เบกินได้รับการปล่อยตัวใน พ.ศ. 2484 และถูกเกณฑ์เป็นทหารในกองทัพโปแลนด์เสรีและถูกส่งตัวไปประจำที่ปาเลสไตน์รัฐในอาณัติของอังกฤษในปี พ.ศ. 2485 หลังจากพ้นหน้าที่ทหารเกณฑ์ในปีต่อมาเบกินได้เป็นหัวหน้าผู้บัญชาการหน่วยต่อต้าน "อิรกูน"

ในปี พ.ศ. 2491 เบกินได้ก่อตั้งพรรคการเมืองฝ่ายขวาและได้เป็นประธานพรรคเฮรุต และในปี 2516 เบกินก็ได้เป็นผู้นำพรรคลิคุด ซึ่งเป็นพรรคขวาจัด ต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งและได้เป็นผู้จัดตั้งรัฐบาลผสมขึ้น เบกินได้เริ่มเจรจาข้อตกลงสันติภาพกับอียิปต์ และจัดประชุมสันติภาพที่นครเยรูซาเร็มกับฝ่ายอียิปต์ เบกินได้รับเชิญจากประธานาธิบดีคาร์เตอร์มาร่วมเจรจากับประธานาธิบดีอันวาร์ ซาดัตที่แค้มป์เดวิดเมื่อ พ.ศ. 2521 เบกินได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำปี 2521 ร่วมกับประธานาธิบดีซาดัต

แม้เบกินจะได้รับการรักใคร่นับถือจากประชาชนชาวอิสราเอลเป็นจำนวนมาก แต่มรดกที่เบกินทิ้งไว้ก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันมากและในขณะเดียวกันก็เป็นที่ยอมรับกันมาก ในฐานะของหัวหน้า"เออร์กัน" เบกินทำตัวเป็นกลางในกองทัพที่ต่อต้านการตั้งรัฐปาเลสไตน์ของอังกฤษ แต่ในที่สุดก็ยอมเข้ากับกลุ่มระดับแกนนำของไซออน

เบกินพ่ายแพ้การเลือกตั้งถึง 8 ครั้งในการรณรงค์เป็นนายกรัฐมนตรีและมาชนะการเลือกตั้งเมื่อ พ.ศ. 2520 ซึ่งนอกจากจะเป็นการยุติการต่อเนื่อง 30 ปี ในการเป็นรัฐบาลของพรรคแรงงานแล้วยังเป็นการสร้างสัญลักษณ์ของสังคมใหม่ที่เคยได้รับการยอมรับน้อยมากจากประชาชน