เอ็ม1 คาร์บิน
เอ็ม1 คาร์บิน (ชื่ออย่างเป็นทางการว่า ปืนไรเฟิลสั้นสหรัฐ, คาลิเบอร์.30, เอ็ม 1) เป็นปืนไรเฟิลแบบสั้นกึ่งอัตโนมัติด้วยกระสุนขนาด .30 คาร์บิน(7.62x33 mm) ซึ่งน้ำหนักเบาและใช้งานง่าย[4] มันเป็นอาวุธปืนแบบมาตรฐานสำหรับกองทัพสหรัฐในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง สงครามเกาหลี และสงครามเวียดนาม เอ็ม1 คาร์บิน ผลิตขึ้นในหลายรูปแบบและใช้งานกันอย่างแพร่หลายโดยไม่เพียงแค่กองทัพสหรัฐเท่านั้น แต่เป็นกองกำลังกึ่งทหารและกองกำลังตำรวจทั่วโลก มันยังเป็นอาวุธปืนสำหรับพลเรือนที่ได้รับความนิยม
| คาร์ไบน์, คาลิเบอร์.30, เอ็ม 1 | |
|---|---|
 เอ็ม1 คาร์ไบน์ | |
| ชนิด |
|
| แหล่งกำเนิด | สหรัฐอเมริกา |
| บทบาท | |
| ประจำการ | 1942–1973 (United States) |
| ผู้ใช้งาน | See Users |
| สงคราม | สงครามโลกครั้งที่สอง การก่อการกำเริบฮุกบาลาฮับ สงครามกลางเมืองจีน (limited) สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง สงครามเกาหลี วิกฤตการณ์มาลายา สงครามแอลจีเรีย วิกฤตการณ์คลองสุเอซ การปฏิวัติคิวบา สงครามเวียดนาม สงครามกลางเมืองลาว การบุกครองอ่าวหมู[1] สงครามหกวัน สงครามกลางเมืองกัมพูชา The Troubles สงครามกลางเมืองแองโกลา กันยายนทมิฬ[2] สงครามกลางเมืองเลบานอน สงครามยาเสพติดเม็กซิโก |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | Frederick L. Humeston William C. Roemer David Marshall Williams |
| ช่วงการออกแบบ | 1938–1941 |
| บริษัทผู้ผลิต | Military contractors Commercial copies |
| มูลค่า | $45 (WW2) |
| ช่วงการผลิต | July 1942–August 1945 (U.S. military) 1945–present (Commercial) |
| จำนวนที่ผลิต | 6,121,309 (WWII)[3] |
| แบบอื่น | M1A1, M1A3, M2, M2A2, M3 |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | 5.2 lb (2.4 kg) empty5.8 lb (2.6 kg) loaded w/ sling |
| ความยาว | 35.6 in (900 mm) |
| ความยาวลำกล้อง | 18 in (460 mm) |
| กระสุน | .30 Carbine (7.62×33mm) |
| การทำงาน | Gas-operated (short-stroke piston), rotating bolt |
| อัตราการยิง | Semi-automatic (M1/A1) 750 rounds/min (M2)[3] |
| ความเร็วปากกระบอก | 1,990 ft/s (607 m/s) |
| ระยะหวังผล | 300 yd (270 m) |
| ระบบป้อนกระสุน | 15- or 30-round detachable box magazine |
| ศูนย์เล็ง | Rear sight: aperture; L-type flip or adjustable, front sight: wing-protected post |
เอ็ม2 คาร์บิน เป็นรูปแบบของเอ็ม1 คาร์บินที่มีระบบปรับโหมดการยิง(selective-fire)ที่สามารถยิงได้ทั้งในรูปแบบกึ่งอัตโนมัติและอัตโนมัติเต็มรูปแบบ เอ็ม3 คาร์บิน เป็นเอ็ม2 คาร์บินที่ติดตั้งด้วยกล้องสโคปแบบระบบอินฟาเรด[5]
แม้จะมีชื่อและรูปร่างคล้ายกัน แต่เอ็ม1 คาร์บินนั้นไม่ใช่ปืนไรเฟิลสั้นในรูปแบบของไรเฟิลเอ็ม1 กาแรนด์ พวกเขาเป็นอาวุธปืนที่มีความแตกต่าง และพวกเขาใช้กระสุนที่มีความแตกต่าง เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1925 กองทัพสหรัฐได้เริ่มที่จะใช้ระบบการตั้งชื่อที่เป็นที่ยอมรับ เมื่อคำว่า "เอ็ม" เป็นชื่อย่อมาจาก "โมเดล" และหมายเลขแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาอุปกรณ์และอาวุธตามลำดับ[6] ดังนั้น "เอ็ม1 ไรเฟิล" จึงเป็นไรเฟิลแบบแรกที่ได้พัฒนาขึ้นภายใต้ระบบนี้ "เอ็ม1 คาร์บิน" เป็นปืนไรเฟิลสั้นแบบแรกที่ถูกพัฒนาขึ้นภายใต้ระบบนี้ เอ็ม3 คาร์บิน เป็นปืนไรเฟิลสั้นแบบที่สองที่ถูกพัฒนาขึ้นภายใต้ระบบนี้ ฯลฯ