ไพริดอกซีน

ไพริดอกซีน (Pyridoxine) หรือ วิตามิน B₆ หรือ ไพริดอซอล (Pyridoxol) เป็นวิตามินบี6ประเภทหนึ่ง มักพบในอาหารและอาหารเสริม^[1] ใช้เพื่อป้องกันภาวะขาดแคลนวิตามินบี6, โรคเลือดจางชนิดซิเดโรบลาส, โรคลมชักจากการขาดวิตามินบี6, ความผิดปกติของเมตาโบลิซึม และ การรับประทานเห็ดพิษ^[3][1] ไพริดอกซีนถูกใช้โดยการรับประทานหรือฉีดเข้าหลอดเลือดดำ^[3]

ไพริดอกซีน

ไพริดอกซีน
ข้อมูลทางคลินิก
ชื่ออื่น	วิตามิน B6,[1] pyridoxol[2]
AHFS/Drugs.com	โมโนกราฟ
ระดับความเสี่ยงต่อทารกในครรภ์	US: A, C
ช่องทางการรับยา	by mouth, IV, IM, subQ
รหัส ATC	A11HA02 (WHO)
ตัวบ่งชี้
ชื่อตามระบบ IUPAC 4,5-Bis(hydroxymethyl)-2-methylpyridin-3-ol
เลขทะเบียน CAS	65-23-6
DrugBank	DB00165
ChemSpider	1025
UNII	KV2JZ1BI6Z
KEGG	D08454
ChEBI	CHEBI:16709
ChEMBL	CHEMBL1364
ECHA InfoCard	100.000.548
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C8H11NO3
มวลต่อโมล	169.180 g·mol−1
แบบจำลอง 3D (JSmol)	Interactive image
จุดหลอมเหลว	159 ถึง 162 องศาเซลเซียส (318 ถึง 324 องศาฟาเรนไฮต์)
SMILES CC1=NC=C(C(=C1O)CO)CO
InChI InChI=1S/C8H11NO3/c1-5-8(12)7(4-11)6(3-10)2-9-5/h2,10-12H,3-4H2,1H3  Y Key:LXNHXLLTXMVWPM-UHFFFAOYSA-N
สารานุกรมเภสัชกรรม

ผลข้างเคียงบางครั้งคราวของการใช้ยานี้ ได้แก่ ปวดหัว, มีอาการชา และ ง่วงนอน ยาชนิดนี้สามารถใช้ในสตรีมีครรภ์และสตรีให้นมบุตรได้ ไพริดอกซีนถือว่าเป็นวิตามินบี6ประเภทหนึ่ง ซึ่งรางกายจำเป็นต้องใช้เพื่อผลิตกรดอะมิโน, คาร์โบไฮเดรต และ ไขมัน^[3]

ไพริดอกซีนถูกค้นพบในปี ค.ศ. 1934 และถูกผลิตขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1938^[4][5] ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นยาหลักขององค์การอนามัยโลก