Steven Spielberg

Spielberg is op 18 Desember 1946 in Cincinnati, Ohio, gebore.^[4][5] Sy moeder, Leah,^[6] was 'n restaurateur en konsertpianis en sy vader, Arnold,^[7] 'n elektriese ingenieur wat betrokke was by die ontwikkeling van rekenaars.

Vroeg in 1957 het die gesin na Phoenix, Arizona, verhuis.^[8][9] Toe hy 13 was, het Spielberg 'n barmitswaseremonie gehad.^[10] Sy ouers was by die sinagoge betrokke en het baie Joodse vriende gehad.^[11] Sy vader het baie oor die Holocaust gepraat en dit was altyd in sy gedagtes.^[11] Hy het Judaïsme ontgroei tydens sy adolessensie, nadat sy gesin na verskeie buurte getrek en hulle die enigste Jode daar was.^[12][13]

Spielberg se belangstelling in rolprente het vroeg begin. Hy het sy eerste tuisfliek op 12-jarige ouderdom gemaak.^[14] Met sy vader se rolprentkamera het hy op 13 'n oorlogsfliek van 40 minute gemaak, met sy klasmaats as akteurs. Dit het die eerste prys in 'n staatswye kompetisie gewen.^[15][16] Later in sy skoolloopbaan het hy sowat 15 tot 20 avontuurprente gemaak.^[17][18]

Hy het in 1963 sy eerste onafhanklike rolprent, 'n wetenskapsfiksieavontuur van 140 minute, Firelight, gemaak. Dit was later die inspirasie vir Close Encounters of the Third Kind.^[19][20] In die somer van 1964 het hy as 'n onbetaalde assistent by Universal Studios se redigeringsafdeling gewerk.^[21][22] Sy gesin het later na Saratoga, Kalifornië, verhuis, waar hy die plaaslike hoërskool bygewoon het, tot in 1965.^[23] 'n Jaar later is sy ouers geskei en hy het saam met sy vader na Los Angeles verhuis.^[24] Sy moeder en drie susters het in Saratoga agtergebly.

In 1968 het Universal Spielberg die kans gegee om 'n kortfliek te skryf en regisseer: Amblin', van 26 minute. Die ateljee se visepresident, Sidney Sheinberg, was beïndruk daarmee en het Spielberg 'n regisseurskontrak van sewe jaar aangebied.^[25]

1969-1974: Vroeë rolprente en TV-werk

Spielberg se professionele debuut was die regie in 1969 van dele van die loodsepisode van die rolprent Night Gallery, geskryf deur Rod Serling en met Joan Crawford.^[26] Sy aanvanklike bydraes het gemengde reaksie ontlok, veral twyfel van Crawford oor sy min ondervinding.^[27] Hy het die ateljeewerk vir 'n ruk gelos.

Crawford, wat later oor haar samewerking met Spielberg besin het, het sy potensiaal raakgesien en dit in 'n nota aan hom gesê, asook aan Rod Serling. Dit het Spielberg die erkenning help kry vir sy latere loopbaan.^[28] In die vroeë 1970's het Spielberg draaiboeke geskryf en TV-episodes geregisseer. Dit sluit in Marcus Welby, M.D., The Name of the Game en The Psychiatrist.^[29] Hoewel hy nie tevrede met dié soort werk was nie,^[30] het hy die tyd gebruik om met sy tegnieke te eksperimenteer en meer oor die maak van rolprente te leer. Hy het goeie resensies gekry en vervaardigers beïndruk.^[29]

Universal het Spielberg opdrag vir vier TV-rolprente gegee.^[31] Die eerste was Duel (1971), wat goeie resensies ontlok het en Universal het Spielberg gevra om nog tonele te skiet sodat dit internasionaal uitgereik kon word.^[32] Nog TV-prente het gevolg: Something Evil (1972) en Savage (1973).

In 1974 het Spielberg sy rolprentteaterdebuut gemaak met The Sugarland Express, met Goldie Hawn en William Atherton. Dit was die eerste van baie samewerkings met die komponis John Williams.^[33] Hoewel dit die prys vir beste draaiboek op die Cannes-rolprentfees 1974 gewen het, was dit nie 'n kommersiële sukses nie.^[33][34] Die resensies was wel goed, en Pauline Kael het geskryf Spielberg "kan een van daardie skaars regisseur wees, 'n gebore vermaakkunstenaar".^[35] The Hollywood Reporter het geskryf daar is 'n "groot nuwe regisseur aan die horison".^[36]

1975-1980: Rolprentdeurbraak

Die vervaardigers Richard D. Zanuck en David Brown het besluit om Spielberg die geleentheid te gee om Jaws (1975) te regisseer. Dit is geskoei op die roman deur Peter Benchley met dieselfde naam. Dit gaan oor 'n withaai wat mense op 'n vakansiedorp aanval en die polisiehoof Martin Brody (Roy Scheider) aanspoor om jag daarop te maak met die hulp van 'n mariene bioloog (Richard Dreyfuss) en 'n veteraanhaaijagter (Robert Shaw). Jaws was die eerste prent wat op die oop see verfilm is,^[37] en dus was die verfilming moeilik en die meganiese haai het dikwels nie gewerk nie. Die werk het 100 dae langer geduur as beplan en Universal het gedreig om die rolprent te kanselleer.^[38] Teen die verwagting in, was Jaws 'n sukses en het dit die grootste binnelandse lokettreffer geword. Spielberg was 'n huishoudelike naam.^[39] Die prent het Oscars gewen vir die beste redigeerwerk, beste oorspronklike dramamusiek en beste klank. Spielberg het gesê die feit dat die haai nie wou werk nie, het 'n beter rolprent tot gevolg gehad, want hy moes aan maniere dink om die haai te suggereer sonder om dit te wys. Nadat Alfred Hitchcock die onkonvensionele kamerategnieke in Jaws gesien het, het hy die "jong Spielberg" geprys omdat hy buite die visuele dinamika van die teater gedink het.^[40]

Ná die sukses van Jaws het Spielberg die aanbod om Jaws 2 te maak van die hand gewys.^[41] Hy en Richard Dreyfuss het weer saamgewerk aan 'n rolprent oor VVV's, Close Encounters of the Third Kind (1977). Dit was een van die min rolprente wat Spielberg geskryf én geregisseer het, en was baie gewild by die loket.^[42] Spielberg het sy eerste Oscarbenoeming vir beste regisseur gekry. Die prent het nog ses benoemings gekry en het die prys op die 50ste Oscar-toekenningsaand gewen vir beste kinematografie en beste klankeffekredigering.^[43] Die resensent Stanley Kauffmann het dit eerste geplaas op sy lys van beste Amerikaanse rolprente van 1968-'77.^[44]

Spielberg se eerste prent as uitvoerende vervaardiger was I Wanna Hold Your Hand (1978). Sy volgende regiewerk was aan die komedie 1941. Hy was skrikkerig om komedie aan te pak, want hy het geen ondervinding in die genre gehad nie. 1941 was kommersieel suksesvol, ^[45] maar die meeste resensente en die ateljeebase het nie daarvan gehou nie.^[46] Een resensent het 1941 beskryf as "die opvallendse vermorsing sedert die laaste groot oliestorting", en dit lyk ook amper soos een.^[47] Stanley Kubrick het na bewering gesê die prent was "goed, maar nie snaaks nie".^[48]

1981-1990: Sterstatus

Spielberg het in 1980 Used Cars vervaardig. Die resensies was goed, maar dit was nie 'n kommersiële sukses nie. Hy het in 1981 Raiders of the Lost Ark geregisseer, geskoei op 'n verhaal deur George Lucas en Philip Kaufman, en met Harrison Ford as Indiana Jones. Dit was 'n lokettreffer^[49] en het op die 54ste Oscar-toekenningsaand die prys gewen vir beste redigering, beste kunsredigering, beste klank, beste klankredigering en beste visuele effekte.^[50] Raiders was die eerste prent in die Indiana Jones-franchise.

In 1982 het Spielberg teruggekeer na wetenskapsfiksie met E.T. the Extra-Terrestrial. Die reaksie was ekstaties. Volgens die vervaardiger Kathleen Kennedy "kon jy nie die einde van die prent hoor nie, want mense was op hulle voete en het voete gestamp en gegil [...] Dit was een van die wonderlikste ervarings."^[51] E.T. het vier pryse gewen op die 55ste Oscar-toekenningsaand: vir die beste oorspronklike musiek (John Williams), beste klank, beste klankredigering en beste visuele effekte.^[52] Dit is benoem vir beste prent, maar Gandhi het gewen; die regisseur van dié prent, Richard Attenborough, het gesê: "Ek was nie net seker dat E.T. sou wen nie, maar ook dat dit moes wen. Dit was vindingryk, kragtig, wonderlik."^[53]

In 1982 was Spielberg die medeskrywer en vervaardiger van Poltergeist^[49] en die regisseur van die "Kick The Can"-segment in Twilight Zone: The Movie.^[54] Sy volgende regiewerk was aan Indiana Jones and the Temple of Doom (1984). Spielberg het later gesê hy was ongelukkig met Temple of Doom, wat dit het "sy persoonlike aanslag en liefde" ontbreek.^[55] Dit was egter 'n lokettreffer,^[56] en het die Oscar vir beste spesiale effekte gewen.^[55] Dit was op dié projek dat Spielberg sy toekomstige vrou Kate Capshaw ontmoet het. Sy het die rol van Willie Scott vertolk.^[57]

In 1984 het Spielberg, Kennedy en Frank Marshall die vervaardigingsmaatskappy Amblin Entertainment gestig.^[58] Tussen 1984 en 1990 was Spielberg óf die vervaardiger óf die uitvoerende vervaardiger van 19 rolprente,^[59] insluitende Gremlins (1984), Back to the Future (1985), Who Framed Roger Rabbit (1988) en Cape Fear (1991).^[60][61][62]

Baie van Spielberg se vervaardigingswerk was op kinders gerig, soos Tiny Toon Adventures, Animaniacs en Family Dog.^[63] In 1985 het NBC Spielberg 'n tweejaarkontrak aangebied vir 'n TV-reeks, Amazing Stories. Ná twee seisoene en 'n teleurstellende reaksie is die reeks nie hernu nie.^[64] In 1992 het Spielberg minder vervaaardigingswerk begin doen, omdat dit "die mees onvervullende aspek is van die werk wat ek die afgelope dekade gedoen het".^[65]

Vroeg in die 1980's het Spielberg en die uitvoerende beampte van Warner Communications, Steve Ross, bevriend geraak. Dit het eindelik daartoe gelei dat hy rolprente vir Warner Bros. begin maak het.^[66] Die eerste prent was The Color Purple (1985), 'n verwerking van Alice Walker se roman met dieselfde naam, wat die Pulitzerprys gewen het. Dit was Spielberg se eerste prent met 'n dramatiese onderwerp.^[67] Die fliek, met onder andere Whoopi Goldberg en Oprah Winfrey, was 'n lokettreffer en resensente het begin oplet na Spielberg se toetrede tot die dramagenre.^[67] Volgens die resensent Ebert was dit die beste rolprent van die jaar.^[68] Dit het 11 benoemings gekry vir die 58ste Oscar-toekenningsaand, en Spielberg het die prys vir beste regisseur van die Amerikaanse Regisseursgilde gewen.^[67] Die vervaardiging en musiek was deur Quincy Jones.

Nadat China ekonomiese hervormings ondergaan en 'n belangstelling in die Amerikaanse rolprentbedryf getoon het, het Spielberg Empire of the Sun (1987) geregisseer. Dit was die eerste Amerikaanse rolprent wat in Shanghai verfilm is sedert die 1930's.^[69]

Die resensies was gemeng met die uitreiking daarvan; kritiek was gemik teen van die "oorspanne" storielyn tot Spielberg se onderspeling van "siekte en verhongering".^[70][71] Andrew Sarris het dit egter die beste prent van die jaar genoem, en later een van die bestes van die dekade.^[72] Dit is vir ses Oscars benoem op die 60ste Oscar-toekenningsaand,^[73] maar dit was 'n teleurstelling by die loket.^[74] Spielberg het gesê Empire of the Sun was een van die genotvolste rolprente wat hy gemaak het.^[75]

Ná The Color Purple en Empire of the Sun wou Spielberg Rain Man regisseer, maar het eerder Indiana Jones and the Last Crusade (1989) gemaak om sy kontrakverpligtinge na te kom.^[76] Vanweë klagtes oor geweld in Temple of Doom, het Spielberg die derde prent ligter gemaak.^[77] Last Crusade het meestal positiewe resensies gekry en was 'n sukses by die loket. Dit was sy grootste treffer sedert E.T.^[78]

1991-1999: Gevestigde loopbaan

Ná 'n kort ruk waarin hy 'n "artistieke terugslag" beleef het,^[79] het Spielberg in 1991 teruggekeer met Hook, met Robin Williams as 'n middeljarige Peter Pan, Julia Roberts as Tinker Bell en Dustin Hoffman as Captain Hook. Dit is vir vyf pryse benoem vir die 64ste Oscar-toekenningsaand, maar het swak resensies gekry; Thomson het dit "stroperig" genoem.^[80] Desson Howe het gedink dit is alledaags.^[81] In 1994 het Spielberg die TV-reeks ER vervaardig^[82] en weer sukses behaal.

In 1993 het hy teruggekeer na avontuur met Jurassic Park, wat geskoei is op die roman met dieselfde naam deur Michael Crichton. Dit was toe die fliek wat die meeste geld laat inrol het en het drie pryse gewen op die 66ste Oscar-toekenningsaand.^[83]

Ook in 1993 was Spielberg die regisseur van Schindler's List, geskoei op Schindler's Ark deur Thomas Keneally. Spielberg het 10 jaar gewag om die prent te maak omdat hy nie "volwasse" genoeg gevoel het nie.^[84] Hy wou sy erfenis omarm^[85][86] en het ná sy seun Max se geboorte gesê dit het hom baie geraak. "'n Gees is in my wakker gemaak en ek het 'n Joodse pa geword."^[87] Verfilming het op 1 Maart 1993 in Pole begin terwyl Spielberg steeds saans Jurassic Park geredigeer het.^[88] Hoewel Schindler's List deur die meeste resensente geprys is, het sommige, soos die vervaardiger Claude Lanzmann, die rolprent gekritiseer oor die swak uitbeelding van die Holocaust.^[89]

Teen die verwagting in, was die prent 'n kommersiële sukses.^[90] Dit het in 1966 sewe Oscars gewen, insluitende beste prent en beste regiseur, Spielberg se eerste.^[91] Verder het dit sewe Baftas en drie Golden Globes gewen.^[92][93] Volgens die Amerikaanse Rolprentinstituut is Schindler's List "een van die 100 beste Amerikaanse rolprente wat nog gemaak is".^[94]

In 1994 het Spielberg vir 'n ruk minder regie gedoen sodat hy meer tyd saam met sy gesin kon deurbring. Hy het 'n nuwe rolprentateljee, DreamWorks, saam met Jeffrey Katzenberg en David Geffen gestig.^[95][90] DreamWorks se beleggers sluit in Microsoft se stigters Paul Allen en Bill Gates.^[96]

Ná sy tydjie weg van regie het hy 'n opvolg van Jurassic Park gemaak: The Lost World: Jurassic Park (1997). Dit het in Mei 1997 begin draai en was een van die grootste lokettreffers van die jaar.^[97]

Sy rolprent van 1997, Amistad, die eerste een wat deur DreamWorks uitgereik is, is geskoei op die ware verhaal van gebeure in 1839 aan boord van die slaweskip La Amistad. Van die akteurs is Morgan Freeman, Anthony Hopkins, Djimon Hounsou en Matthew McConaughey.^[98][99] Die prent het nie 'n groot gehoor gelok nie en nie te waffers by die loket gevaar nie.^[100] Spielberg het erken Amistad "het te veel van 'n geskiedenisles geword".^[101]

Spielberg het in 1998 die epiese WOII-verhaal Saving Private Ryan uitgereik, met Tom Hanks. Resensente het die regie en die realistiese uitbeelding van die oorlog geprys.^[102] Die prent was 'n loketsukses,^[103] en Spielberg het op die 71ste Oscar-toekenningsaand 'n tweede Oscar vir beste regisseur gewen.^[104]

In Augustus 1999 is die medalje vir voortreflike openbare diens van die minister van verdediging aan Spielberg en Hanks toegeken.^[105][106] Roger Ebert het geskryf: "Spielberg weet hoe om gehore te laat huil beter as enige regisseur sedert Chaplin in City Lights.^[107]

Die 2000's en daarna

In 2001 was Spielberg en Hanks die vervaardigers van die TV-minireeks Band of Brothers, wat 'n Golden Globe gekry het vir beste minireeks.^[108] In dieselfde jaar het Spielberg teruggekeer na wetenskapsfiksie met die rolprent A.I. Artificial Intelligence. Stanley Kubrick het Spielberg in 1979 die eerste keer gevra om die prent te regisseer. Spielberg het dit in die styl probeer maak waarin Kubrick sou,^[109] maar volgens sommige resensente met gemengde resultate.^[110] Hulle het gevoel Spielberg se regie was sentimenteel.^[111]. Baie resensente was egter dol daaroor, soos Jonathan Rosenbaum en A.O. Scott.^[112][113]

Daarna het die wetenskapsfiksieprent Minority Report (2002) gevolg, asook Catch Me If You Can, met Leonardo DiCaprio, Christopher Walken en Hanks. Hy het in 2004 saam met Hanks, Catherine Zeta-Jones en Stanley Tucci gewerk aan die lighartige komedie The Terminal. Dit was 'n kommersiële sukses, maar die resensies was gemeng.^[114] In 2005 was hy die regisseur van War of the Worlds, 'n prent met Tom Cruise en Dakota Fanning wat geskoei was op die boek van H.G. Wells met dieselfde naam. Dit was 'n lokettreffer.^[115]

Spielberg se Munich (2005) gaan oor die Israeliese regering se geheime weerwraak ná die ontvoering van en moord op 11 Israeliese Olimpiese atlete in 1972 in München. Hy het raad by onder andere oudpresident Bill Clinton gevra voordat hy die prent gemaak het, omdat hy nie verdere probleme in die Midde-Ooste wou veroorsaak nie.^[116] Hoewel die resensies meestal goed was, het sommige resensente dit as antisemities beskou;^[117] dit was een van Spielberg se mees omstrede prente nog.^[118] Munich is vir vyf Oscars benoem, onder andere vir Spielberg as regisseur.^[119][120]

In die middel 2000's het Spielberg sy regieloopbaan afgeskaal en hy en sy vennote het DreamWorks verkoop.^[120] In dié tyd was hy steeds aktief as die vervaardiger van prente soos Memoirs of a Geisha (2005), Monster House (2006) en Flags of Our Fathers (2006) saam met Clint Eastwood.

Spielberg het in 2008 na die Indiana Jones-reeks teruggekeer met die vierde prent, Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull. Dit is uitgereik 19 jaar ná Last Crusade en speel in 1957 af.^[121][122] Die prent het oor die algemeen positiewe resensies gekry, maar sommige aanhangers was teleurgesteld oor die wetenskapsfiksie-elemente, wat nie kenmerkend van die vorige prente was nie.^[123][124] Dit was egter 'n sukses by die loket.^[125]

Vroeg in 2009 het Spielberg die eerste prent geskiet in 'n beplande trilogie wat geskoei is op Hergé se Die avonture van Kuifie.^[126] The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn se medevervaardiger was Peter Jackson. Die première was in Brussel, België.^[127] Dit het oor die algemeen goeie resensies gekry.^[128] Dit het op die 69ste Golden Globe-toekenningsaand die prys vir beste animasieprent gewen.^[129]

Daarna het War Horse gevolg,^[130] wat vier dae ná Tintin uitgereik is. Dit was die eerste van vier agtereenvolgende prente van Spielberg wat deur Disney uitgereik is. War Horse is goed deur resensente ontvang,^[131] en is vir ses Oscars benoem, insluitende beste prent.^[132]

Spielberg was regisseur van die historiese drama Lincoln (2012), met Daniel Day-Lewis as president Abraham Lincoln en Sally Field as sy vrou.^[133] Die prent gaan oor die laaste vier maande van Lincoln se lewe en is laat in 2011 in Richmond, Virginië, geskiet.^[134] Lincoln is geprys en het goed by die loket gevaar.^[135] Dit is vir 12 Oscars benoem, insluitende beste prent en beste regisseur.^[136] Dit het gewen vir beste produksie-ontwerp en beste akteur (Day-Lewis).^[131]

In 2015 het Spielberg Bridge of Spies verfilm, oor 'n vliegtuig wat in die Koue Oorlog neergeskiet is. Die draaiboek was deur die Coen-broers, en van die akteurs was Hanks, Mark Rylance, Amy Ryan en Alan Alda.^[137] Dit was gewild onder resensente,^[138] en is vir ses Oscars benoem, insluitende vir beste prent. Rylance het die Oscar vir beste manlike byspeler gewen.^[139]

In 2016 het Spielberg The BFG gemaak. Dit was 'n verwerking van Roald Dahl se kinderboek Die GSR, met die nuweling Ruby Barnhill en Mark Rylance as die Groot Sagmoedige Reus.^[140] The BFG se première was 'n buite-kompetisie-inskrywing op die Cannes-rolprentfees 2016.^[141]

Die resensies was goed. Michael Phillips van Chicago Tribune het sekere tonele vergelyk met die werk van Alfred Hitchcock en Stanley Kubrick.^[142] Toronto Sun se Liz Braun het gevoel hoewel daar genotvolle oomblikke was, was dit te lank.^[143]

In 2019 het Spielberg West Side Story verfilm, wat 'n verwerking van die musiekblyspel is.^[144] Die akteurs sluit Ansel Elgort en Rachel Zegler in, met Ariana DeBose, Mike Faist en Rita Moreno in byrolle.^[145] West Side Story het goeie resensies gekry en is vir sewe Oscars benoem, insluitende beste prent en beste regisseur.^[146] Spielberg is ook benoem vir pryse van die Golden Globe Awards, Regisseursgilde van Amerika en Critics' Choice Movie Awards.^[147]

Spielberg se rolprent The Fabelmans van 2022 is 'n fiktiewe weergawe van sy eie adolessensie wat hy saam met Tony Kushner geskryf het.^[148] Gabriel LaBelle vertolk die rol van Sammy Fabelman, 'n karakter wat deur Spielberg geïnspireer is, terwyl Michelle Williams die rol van Sammy se moeder, Mitzi, vertolk en Paul Dano dié van sy vader, Burt. Ander akteurs sluit in Seth Rogen en Judd Hirsch.^[149] Dit is wyd geprys in resensies, maar tog was West Side Story en The Fabelmans mislukkings by die loket. Die tydskrif Variety het dit toegeskryf aan 'n afname in die gewildheid van Spielberg in 'n fliekomgewing wat deur die Covid-19-pandemie verander is, omdat die publiek belangstelling verloor het in prestigeryke rolprente.^[150]

The Fabelmans het sewe Oscarbenoemings gekry, insluitende vir beste prent, beste regisseur en beste oorspronklike draaiboek.^[151][152] In Frankryk was dit 'n reusesukses en het dit die 21ste-eeuse prent met die hoogste waardering geword. Volgens Cahiers du Cinéma sal die prent "ongetwyfeld die belangrikste rolprent van sy loopbaan bly".^[153]

In 2023 was Spielberg een van die vervaardigers van die musikale produksie van The Color Purple, saam met onder andere Quincy Jones en Oprah Winfrey.

Invloede

Volgens Spielberg was Frank Capra se It's A Wonderful Life (1946) 'n invloed op "familie, gemeenskap en die voorstede".^[154] Hy het die werk van Alfred Hitchcock,^[155][156] David Lean,^[157] John Ford, Stanley Kubrick en John Frankenheimer geniet.^[158][159] Op universiteit is hy geïnspireer deur die buitelandse prente van Ingmar Bergman, Jacques Tati en François Truffaut. Laasgenoemde was een van sy gunstelingregisseurs.^[160] Spencer Tracy het ook die karakters van Spielberg se prente beïnvloed,^[161] asook die TV-reeks The Twilight Zone.^[26]

Metodes en temas

Spielberg gebruik dikwels storieborde om die verhaal te visualiseer.^[162][163] Ná sy ondervinding met Jaws het hy gewoonlik die tonele met spesiale effekte vir laaste gelos en die media van die rolprentstelle weggehou.^[164] Spielberg het verkies om vinnig te skiet, met baie verskillende skote, sodat hy 'n groot opsie sou hê in die redigeringskamer.^[165] Teen die tyd van Minority Report het hy meer vertroue gehad met ingewikkelde kamerabewegings.^[166]

Spielberg se prente bevat baie ooreenstemmende temas. Een van die algemeenstes is "gewone mense in buitengewone omstandighede".^[158][167] Die gewone mense het gewoonlik beperkings, maar slaag daarin om 'n "held" te word.^[167] 'n Deurlopende tema in sy gesinsvriendelike werk is 'n kinderlike wonder en geloof, en die idee "die goeie in die mens sal seëvier".^[167] Van die temas wat hy verken, is die belangrikheid van kind wees, die verlies van onskuld, en die noodsaaklikheid van ouerfigure.^[168]

In die verhoudings tusen ouer en kind is daar dikwels 'n gebrekkige of onverantwoordelike vaderfiguur. Dié tema het betrekking op Spielberg se eie kinderjare.^[169] Die verkenning van buiteaardse lewe is nog 'n aspek van sy werk. Spielberg het homself in sy kinderjare as 'n "boaardse wese" (alien) beskryf.^[170] Dié belangstelling kom van sy vader, 'n aanhanger van wetenskapsfiksie.^[171]

Spielberg het die aktrise Amy Irving in 1976 ontmoet toe sy 'n oudisie afgelê het vir Close Encounters of the Third Kind.^[172] Hoewel sy te jonk vir die rol was, het sy en Spielberg begin uitgaan en het sy by hom ingetrek.^[173] Hulle is in 1979 uitmekaar.^[55] In 1984 het hulle weer romanties betrokke geraak en in November 1985 is hulle getroud. Hulle seun, Max, is op 13 Junie dié jaar gebore.^[174] In 1989 is die paartjie geskei, maar het besluit om naby mekaar te woon om toesig oor Max te deel.^[78] Hulle egskeidingskikking is een van die duurstes in die geskiedenis.^[175][55]

Spielberg het die aktrise Kate Capshaw in 1984 ontmoet toe hy haar gebruik het in Indiana Jones and the Temple of Doom. Hulle is op 12 Oktober 1991 getroud nadat Capshaw haar tot die Judaïsme bekeer het.^[176][177] Hulle het vyf kinders: Sasha (1990), Sawyer (1992)^[178] en Destry (1996); en twee aangenome kinders, Theo en Mikaela.^[179] Hy het ook 'n stiefdogter, Jessica Capshaw.

In 1997 het 'n man met die naam Jonathan Norman Spielberg beskruip en probeer om sy huis binne te gaan; Norman is vir 25 jaar tronk toe gestuur.^[180][181] In 2001 is Spielberg bekruip deur die komplotteoris en voormalige maatskaplike werker Diana Napolis. Sy het hom en die aktrise Jennifer Love Hewitt daarvan beskuldig dat hulle 'n breinspoelingstoestel in haar brein ingeplant het en deel van 'n sataniese kultus is.^[182] Napolis is tot 'n geestesinrigting toegelaat en het skuld op bekruiping beken. Sy is op parool vrygelaat op voorwaarde dat sy geen verdere kontak met Spielberg of Hewitt het nie.^[183][184]

In 2013 het Spielberg die 86 m lange seiljag The Seven Seas vir $182 miljoen gekoop. Hy het dit weer te koop aangebied en vir huurvaarte beskikbaar gestel. Teen $1,2 miljoen per maand is dit een van die duurste huurseiljagte op die mark. Hy het 'n nuwe 911 meter lange seiljag gekoop van na bewering $250 miljoen.^[185][186]

Spielberg is op 60-jarige ouderdom met disleksie gediagnoseer.^[187] In 2022, op 75-jarige ouderdom, is Covid-19 by hom gediagnoseer, maar hy het herstel.^[188]

Spielberg was sedert die 1960's die regisseur van meer as 30 rolprente, en medevervaardiger van baie werke.

Spielberg het al talle pryse ontvang, wat die volgende insluit: Hy het drie Oscars gewen. Hy het nege benoemings gekry vir beste regisseur en het twee gewen: vir Schindler's List en Saving Private Ryan.^[189][190] Sy derde Oscar was vir beste rolprent: Schindler's List.^[91] Hy is die enigste regisseur wat in ses verskillende dekades 'n Oscarbenoeming gekry het. In 2024 op die 96ste Oscar-toekenningsaand is hy die 13de keer vir beste prent benoem, wat 'n rekord is. In 1987 het hy die Irving G. Thalberg-herdenkingsprys gewen vir sy werk as 'n skeppende vervaardiger.^[191]

In 1998 het hy die Meriete-orde van die Federale Republiek Duitsland ontvang vir sy werk aan Schindler's List en vir die Shoah-stigting.^[192] Spielberg het in 1999 die Amerikaanse departement van verdediging se medalje vir voortreflike openbare diens ontvang vir Saving Private Ryan.^[193] Vir dieselfde prent het hy 'n prys van die Amerikaanse Regisseursgilde gewen.^[193]

Spielberg het in 2003 'n ster op die Hollywood Walk of Fame gekry.^[194] In 2006 het hy die Kennedysentrum-eerbewys gewen.^[195]

In 2005 is Spielberg in die Wetenskapsfiksie-eresaal opgeneem. Dit was die eerste jaar waarin nieskrywers toegelaat is.^[196][197] In 2009 was Spielberg die ontvanger van die Cecil B. DeMille-prys, ’n ere-Golden Globe wat deur die Hollywood Foreign Press Association toegeken word.^[198]

In 2001 het koningin Elizabeth II hom 'n ereridder van die Orde van die Britse Ryk (KBE) gemaak vir dienste gelewer aan die Britse rolprentbedryf.^[199][200] In 2004 het hy Frankryk se hoogste burgerlike prys, die Erelegioen, ontvang.^[201]

In 2015 het Spielberg die Presidensiël Vryheidsmedalje van president Barack Obama ontvang.^[202]

Spielberg was 'n figuur van die New Hollywood-tydperk^[203] en word algemeen beskou as een van die invloedrykste en kommersieel suksesvolste rolprentregisseurs van alle tye. 'n Paar van sy prente was onder die 10 wat in die 1970's en 1980's die meeste by die loket verdien het. Jaws, E.T. the Extra-Terrestrial en Jurassic Park het met hulle uitreiking almal die meeste geld in hulle onderskeie genres verdien.^{[204][205][206]}

In 1996 het die tydskrif Life Spielberg aangewys as die invloedrykste persoon van sy generasie.^[207] In 2003 het Premiere hom eerste geplaas op hulle lys van die 100 magtigste mense in die fliekbedryf.^[204] In 2005 het Empire hom eerste geplaas op 'n lys van die grootste rolprentregisseurs van alle tye.^[208] In 2013 het Time hom gelys as een van die 100 invloedrykste mense.^[209] Volgens Forbes se lys van invloedrykste sterre van 2014, was Spielberg ook eerste.^[210]

Sy werk word deur talle regisseurs bewonder, insluitende Ingmar Bergman,^[211] Werner Herzog,^[212] Stanley Kubrick,^[213] Sidney Lumet,^[214] Roman Polanski,^[215] Martin Scorsese,^[216] François Truffaut,^[217] en David Lynch.^[218] Spielberg se prente het ook baie regisseurs beïnvloed, soos Neill Blomkamp,^[219] Ridley Scott^[220] en Kevin Smith.^[221]

Sewe van sy prente is deur die Library of Congress in die Amerikaanse Nasionale Rolprentregister opgeneem as "kutureel, histories of esteties belangrik": Jaws, Close Encounters of the Third Kind, Raiders of the Lost Ark, E.T., Jurassic Park, Schindler's List en Saving Private Ryan.^[3]

Bronne

• Haskell, Molly (2017). Steven Spielberg: A Life in Films. Yale University Press. ISBN 978-0-300-18693-2.
• Jolls, Michael (2018). The Films of Steven Spielberg. Create Space. ISBN 978-1986039680.
• Morris, Nigel (2007). The Cinema of Steven Spielberg: Empire of Light. Wallflower Press. ISBN 978-1-904764-88-5.
• Spielberg, Steven; Friedman, Lester D.; Notbohm, Brent (2000). Steven Spielberg: Interviews. University Press of Mississippi. ISBN 978-1-57806-113-6.

• Steven Spielberg in die Internet-rolprentdatabasis
• Steven Spielberg in die TCM-rolprentdatabasis
• Steven Spielberg by AllMovie
• Verskynings op C-SPAN
• Joseph McBride Papers, 1960–2008 – Wisconsin Historical Society

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Steven Spielberg.

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.