Matteo Renzi

Ye fíu de Laura Bovoli y Gian Gastone Venanzio Renzi.^[12] Nació en Florencia el 11 de xineru de 1975, onde estudió y graduóse en Derechu na Universidá de Florencia. La so tesis nesa ocasión foi Florencia 1951-1956: La primer esperiencia de Giorgio La Pira, alcalde de Florencia.^[8]

Xunir al Partíu Popular Italianu, del cuál foi secretariu provincial en 1999. Esi mesmu añu casóse con Agnese Landini con quien tuvo trés fíos: Francesco, Emanuele y Ester.^[13]

Depués d'unos años desempeñando distintes xeres nel mundu priváu,^[8] en 2004 foi escoyíu presidente de la provincia de Florencia col 58,8 % de los votos. El 9 de xunu de 2009 foi escoyíu alcalde de Florencia, encanbezando les llistes del Partíu Demócrata, llogrando'l 47,5 % de los votos frente al 32 % del so rival.

Candidatura a les primaries de 2012

El 13 de setiembre de 2012 anunció la so intención de presentase a les eleiciones primaries del centru izquierda d'Italia, qu'apostaría col veteranu Pier Luigi Bersani.^[14] Calificáu como la nueva promesa del Partíu Demócrata, el 25 de payares de 2012 llogró'l 35.5 % de los votos na primer vuelta de les primaries del Partíu Demócrata, polo que, al nun llograr tampoco l'otru candidatu la metá de los votos, allegó a la segunda vuelta'l 2 d'avientu.^[15] Finalmente, Renzi llogró'l 39.3 % de los sufraxos frente al 60.6 % que consiguió Bersani, colo qu'esti postreru convertir nel candidatu oficial del PD pa les eleiciones xenerales de 2013.^[16]

Renzi recibió formalmente la xera de formar un nuevu gobiernu del presidente Giorgio Napolitano'l 17 de febreru de 2014. Renzi llevó a cabu varios díes de conversaciones colos líderes del Partíu Demócrata, antes de revelar el so gabinete'l 21 de febreru, que contenía miembros del so Partíu, y de los partíos: el Nuevu centru-derecha, la Unión del Centru Cívicu y l'Eleición Cívica. El so gabinete convertir nel gobiernu más nuevu d'Italia hasta la fecha, con una edá media de 47 años. Tamién foi'l primeru nel que'l númberu de ministres del sexu femenín yera igual al númberu de ministros de sexu masculín, escluyendo al primer ministru.

A otru día foi formalmente'l so xuramentu como primer ministru, convirtiéndose asina nel cuartu primer ministru en cuatro años y el primer ministru más nuevu na hestoria d'Italia. El so ascensu pa convertise en primer ministru foi vistu como un signu del necesariu cambéu xeneracional, y, nel momentu que asumió'l cargu esfrutó del índiz d'aprobación más altu que cualesquier otru políticu nel país. El 25 de febreru Renzi ganó un votu d'enfotu nel Parllamentu italianu, con 169 votos nel Senáu y 378 na Cámara de Diputaos.

Política interior

Italicum: La reforma eleutoral

Un par de selmanes antes de ser escoyíu Primer Ministru, Renzi axuntar con Silvio Berlusconi pa consensuar un proyeutu de Reforma eleutoral dempués del fallu de la Corte Constitucional que declaró inconstitucional la Llei eleutoral d'Italia (2005), llamada tamién Llei Calderoli o Porcellum. El nuevu proyeutu llevó'l nome de Italicum. La exa de la nueva propuesta ta puestu n'intentar favorecer la creación de mayoríes, lo que torgaría que les formaciones veanse obligaes a apautar pa garantizar la gobernabilidad.^[17]

Reforma llaboral

Al convertise en primer ministru, Renzi dixo que la reforma del mercáu de trabayu "largamente esperada" taría como prioridad número 1 na so axenda p'ameyorar l'estáu de la economía italiana. El 12 de marzu de 2014, el Conseyu de Ministros emitió un decretu-llei sobre los contratos de duración determinada, llamáu'l Decretu Poletti, a partir del nome del ministru de Trabayu, Giuliano Poletti, según un proyeutu de llei que propón grandes reformes nel mercáu llaboral italianu llamáu la Llei d'Emplegu.^[18] Un amenorgamientu de la presión fiscal d'alredor de 80 € anunciar pa los que ganen menos de 1.500 € al mes. Coles mesmes, el 30 d'abril, Renzi, xunto cola Ministra de l'Alministración Pública Marianna Madia, presentó les directrices pa la reforma de l'Alministración Pública, darréu aprobada pol Conseyu de Ministros el 13 de xunu.^[19]

En setiembre, el gobiernu traxo la Llei del Emplego ante'l Parllamentu, que preve, ente otres coses, la supresión del artículu 18 del Estatutu de los Trabayadores, que protexe a los trabayadores contra'l despidu inxustificáu. La propuesta foi bien criticada pol mayor sindicatu italianu, Confederación Xeneral del Trabayu (CGIL) y los sos líderes Susanna Camussoand Maurizio Landini.^[20] Per otra parte, l'ala izquierda del Partíu Demócrata, entós dirixíu pol ex secretariu Pier Luigi Bersani, criticó al gobiernu pola reforma, amenaciando con votar en contra.^[21][22]

El 29 de setiembre, el Comité Nacional del Partíu Demócrata votó a favor de la Llei del Emplegu, a pesar de los desalcuerdos dientro del partíu, con 130 votos a favor, 20 en contra y 11 astenciones.^[23] El 9 d'ochobre, el Senáu italianu votó p'aprobar la Llei de puestos de trabayu, y la reforma histórica foi aprobada con 165 votos a favor y 111 en contra, marcando'l primer pasu pa la llexislación económica más ambiciosa de los ocho meses de gobiernu de Renzi.

El 25 de payares, la Cámara de Diputaos aprobó la Llei del Emplegu con 316 votos, pero los partíos Cinco Estrelles, amestar Norte y casi cuarenta miembros del Partíu Demócrata abstener na votación pa protestar contra la reforma.^[24] El 3 d'avientu, el Senáu dio a la llei del Emplegu l'aprobación final que precisaba pa convertise en llei.^[25]

Polítiques económiques

En marzu de 2014, el Conseyu de Ministros aprobó la puya d'un gran númberu de coches de luxos que fueron utilizaos pal tresporte de cabeces d'estáu, incluyendo nueve Maserati, dos Xaguar, y dellos otros coches como BMW y Alfa Romeo. De los 1.500 vehículos acondicionaos pa la venta, 170 fueron vendíos darréu por eBay.^[26] N'abril, como parte de les sos reformes industriales más amplies, Renzi obligó a los direutores executivos de les mayores empreses de propiedá estatal d'Italia, incluyendo Eni, Terna, Finmeccanica, Enel y Poste Italiane, a arrenunciar, citando la falta d'enfotu del públicu nos sos líderes.^[27] Darréu nomóse a muyeres na mayoría de los nuevos puestos, polo que ye la primer vegada qu'una muyer sirviera como direutor executivu d'una empresa de propiedá estatal n'Italia.^[27]

En febreru de 2015, la Comisión Europea agoró que la economía italiana empezaría a crecer en primavera. El Gobiernu tamién anunció la eliminación del IRAP, un impuestu rexonal sobre les actividaes de producción y, Renzi, aldericando la llei de presupuestos de 2016, comprometióse amás a atayar IRPEF, IMU y TASI, los impuestos sobre les persones , servicios y residencies públiques.^[28][29] En mayu de 2015, la economía rexistró una crecedera del 0,3%, poniendo fin a la recesión.^[30] En xineru de 2016, Renzi destacó la creación de 500.000 puestos de trabayu que, según él, fuera creáu al traviés de les sos polítiques.^[31]

Inmigración

Como resultáu de les guerres civiles libies y siries, un problema importante qu'enfrenta Renzi como primer ministru ye los altos niveles d'inmigración illegal a Italia. El 8 d'agostu de 2014, el Conseyu de Ministros aprobó un decretu-llei que preve la proteición internacional de los migrantes.

En 2014, 170.100 inmigrantes llegaron a Italia per mar, un aumentu del 296% en comparanza con 2013. La mayoría de los inmigrantes veníen de Siria, Eritrea y dellos países d'África occidental.^[32]

El 19 d'abril de 2015, un gran naufraxu tuvo llugar nel Mar Mediterraneu, causando la muerte de más de 700 inmigrantes del norte d'África. Renzi, laude de tornar a Roma d'un eventu políticu en Mantua pa les eleiciones rexonales, celebró una xunta d'emerxencia colos ministros y faló per teléfonu col presidente francés, François Hollande, y el primer ministru maltés Joseph Muscat.^[33][34] La llamada llevó a una Xunta de ministros del interior europeos pa faer frente al problema de les muertes d'inmigrantes. Nun discursu, el primer ministru italianu, condergó tratar de persones y calificar como un "nuevu comerciu d'esclavos".^[35]

De xineru a abril de 2015, unos 1.600 migrantes morrieron na ruta dende Libia a Lampedusa, convirtiéndose asina na ruta migrante más mortal nel mundu.^[36]

Rellaciones esteriores

Como Primer Ministru, Renzi enfrentó delles situaciones difíciles de política esterior, como la crisis de la delda europea, la Guerra Civil Libia, la crisis Ucraniana y la guerra contra l'Estáu Islámicu (ISIS) nel Oriente Mediu.

Renzi formó una estrecha rellación col presidente d'Estaos Xuníos, Barack Obama, sofitando la intervención militar de 2014 contra ISIS con cientos de tropes italianes, y aviones Panavia Tornado, según el sofitu a les sanciones internacionales contra Rusia dempués de la so invasión nel Oriente d'Ucraína.^[37] Renzi forxó una positiva rellación col primer ministru xaponés, Shinzo Abe, quien allabó les polítiques económiques del Gobiernu Renzi. Un aliáu clave de Renzi nel Mediterraneu ye'l Presidente exipciu Abdel Fattah el-Sisi; los dos mandatarios llevaron a cabu munches xuntes billaterales nos qu'aldericaron el problema de la inmigración n'Italia y les crecientes tensiones nel Oriente Mediu y el Norte d'África.^[38]

Europa

N'Europa, Renzi caltién unes estreches rellaciones colos líderes d'Alemaña, Francia y el Reinu Xuníu, esto ye, los líderes del G4.

Renzi y Merkel caltuvieron munches xuntes billaterales, la primera'l 17 de marzu de 2014 en Berlín, namái unes selmanes dempués de la eleición de Renzi como primer ministru, onde los dos líderes aldericaron importantes reformes que'l Gobiernu italianu entamó faer n'Italia y na XE.^[39]

Renzi ye vistu como un aliáu del presidente francés, François Hollande, del Partíu Socialista. El 15 de marzu de 2014 Renzi axuntar por primer vegada con Hollande en París, coincidiendo con él nuna política económica común que non solo se centrara nes midíes d'austeridá impuestes pola llamada troika de la Comisión Europea, el Bancu Central Européu y el Fondu Monetariu Internacional, sinón tamién les polítiques de flexibilización pa promover la crecedera económica na XE.^[40][41]

Renzi construyó una rellación constructiva col primer ministru británicu, David Cameron del Partíu Conservador. Mientres la so primer xunta'l 1 d'abril de 2014, Cameron afirmó que les reformes previstes por Renzi yeren "ambicioses" y que, xunto los dos homes seríen capaces de camudar la Xunión Europea.^[42][43]

En setiembre de 2014, Renzi participó nel Cume de la OTAN en Gales. Antes del entamu oficial del cume, caltuvo una xunta col presidente d'Ucraína, Petro Poroshenko, el presidente d'Estaos Xuníos Barack Obama y los otros trés líderes del G4 p'aldericar la crisis con Rusia.^[44] Esti cume foi la primera celebrada dempués de que l'exércitu rusu intervinio n'Ucraína.^[45]

Estaos Xuníos

Similar a los sos predecesores, Renzi siguió la política de llarga data d'una estrecha rellación Italiana colos Estaos Xuníos, construyendo una fuerte alianza col presidente Barack Obama. Italia sofitó a los EE.XX. na intervención militar contra l'Estáu islámicu, y participó nes sanciones internacionales contra Rusia tres la so invasión nel Oriente d'Ucraína.^[46]

Renzi axuntóse Obama per primer vegada'l 24 de marzu de 2014, mientres la visita d'esti postreru a Roma. Renzi tamién llevó a cabu una xunta conxunta con Obama, El Papa Francisco y l'ex-Presidente d'Italia Giorgio Napolitano.^[47] Obama declaró darréu qu'había quedáu impresionáu poles reformes Renzi quería llevar a cabu.^[48][49] Renzi mesmu dixo que consideraba a Obama un exemplu pa les polítiques que quería llograr.^[50]

Renzi foi recibíu na Casa Blanca n'abril de 2015. Él y el presidente Obama aldericaron munches temes, incluyendo Ucrania, Libia y ISIS. Aldericaron la economía d'Europa, l'Asociación de Comerciu ya Inversión Transatlántica, el cambéu climáticu y la seguridá enerxética.^[51] Coles mesmes, Renzi y Obama caltuvieron alcuentros en cumes como les del G7 o G20, y/o en xuntes informales.

Rusia

Rusia esfrutara primeramente d'una rellación privilexada con Italia, sobremanera so la direición de Silvio Berlusconi, que yera amigu personal del presidente rusu, Vladímir Putin.^[52] Sicasí, dempués de la intervención militar rusa n'Ucraína, les rellaciones empioraron. El 2 de marzu de 2014, Renzi acusó a Putin de cometer "una violación inaceptable".^[53][54] El 19 de marzu, mientres un discursu na Cámara de Diputaos, Renzi declaró que'l referendu sobre l'estatutu de Crimea yera illegal y que los países del G-8 debian empezar a cooperar pa resolver la crisis y evitar una nueva Guerra Fría.^[55] en xunu, darréu participó nel cume del G7 en Bruxeles, el primeru celebráu dempués de la suspensión de Russia del G8 tres l'anexón de Crimea en marzu.^[56][57]

Renzi telefonió a Putin el 28 d'agostu, pidiéndo-y que detuviera la "esguilada intolerable" y llegara a un alcuerdu de paz col presidente d'Ucraína, Petro Poroshenko pa detener el conflictu pro-rusu neses rexones.^[58] Renzi y Putin tamién tuvieron una xunta billateral el 16 d'ochobre cuando Milán foi sede de la xunta Asia-Europa (ASEM) xunto con otros 53 líderes del mundu.^[59] El 15 de payares, mientres el cume del G-20 en Brisbane, los dos líderes tuvieron otra xunta, onde aldericaron sobre la crisis d'Ucraína, y tamién de les guerres civiles en Libia y Siria.^[60]

El 5 de marzu l'añu 2015 Renzi axuntar col presidente Putin y el primer ministru Dmitri Medvédev en Moscú. Les conversaciones ente los líderes centrar en cuestiones internacionales, como la solución de la crisis n'Ucraína, la situación n'Oriente Mediu y en Libia, según la llucha contra'l terrorismu.^[61][62] Coles mesmes, Putin garantizó'l sofitu de Rusia en casu d'una intervención de la ONX en Libia contra'l Estáu islámicu.^[63][64]

Asia

Renzi construyó una amigable rellación col primer ministru xaponés, Shinzo Abe; los dos primeros ministros esta en contra de l'austeridá y, tán reformando les constituciones de los sos países.^[65] El 6 de xunu de 2014, Renzi recibió al primer ministru Abe en Roma. Abe felicitó públicamente a Renzi poles reformes económiques y constitucionales implementaes pol gobiernu de Renzi. Los dos líderes tamién s'axuntaron en Tokiu n'agostu de 2015 y aldericaron sobre les rellaciones con China y l'estabilidá d'Asia Oriental.^[66]

El 9 de xunu, Renzi viaxó a Ḥanói, Vietnam p'axuntase col presidente Truong Tan Sang y el primer ministru, Nguyen Tan Dung, según el secretariu xeneral del Partíu Comunista, Nguyen Phu Trọng pa roblar trataos económicos con valor d'alredor de 5 mil millones de dólares pa la economía italiana.^[67][68] Al faelo, Renzi convertir nel primer ministru d'Italia en visitar oficialmente Vietnam dende 1973, cuando les rellaciones diplomátiques empecipiar por primer vegada ente Italia y Vietnam del Norte.^[69][70] Mientres la visita Renzi asitió una ufrienda floral nel mausoléu del ex presidente de Vietnam del Norte Ho Chi Minh.^[71]

El 11 de xunu, Renzi axuntar col presidente de China, Xi Jinping, en Beijing, y, esti lo felicitó polos "importantes reformes" entamaes pol so gobiernu.^[72] Coles mesmes, Xi afirmó que China va siguir la cooperación con Italia pola Expo 2015 que se diba a celebrar en Milán.^[73][74] Dellos meses dempués, n'ochobre, Renzi axuntar col primer ministru chinu, Li Keqiang en Roma pa roblar venti trataos por un total de 8 mil millones d'euros.^[75]

El 12 de xunu, Renzi axuntar col presidente cazacu, Nursultan Nazarbayev, en Nur-Sultan, onde aldericaron la retirada de les tropes italianes d'Afganistán.^[76][77] El 18 de payares, Renzi viaxó a Axgabat, Turkmenistán, onde col presidente de Turkmenistán, Gurbanguly Berdimuhamedow robló una serie de pactos económicos qu'aseguren una mayor ufierta de gas.^[78]

Acordies coles encuestes, en mayu de 2014, xusto dempués de les eleiciones europees, l'índiz d'aprobación de Renzi foi del 74%, una de les más altes cifres d'aprobación pa un Primer Ministru Italianu. (El consensu absolutu más altu con un 84% foi rexistráu pol profesor Mario Monti en payares de 2011)^[79] La so aprobación más baxu hasta la fecha foi en xunu de 2015, con pocu más de 35%.^[80]

En 2014, Renzi foi escoyíu como la tercer persona más influyente menor de 40 años nel mundu, pola revista estauxunidense Fortune. Y, nel Top 100 de Pensadores Globales pola revista Foreign Policy ^[10][11]

En 1999 Renzi casóse con Inés Landini, una maestra, con quien tien trés fíos.^[81] La familia Renzi son asistentes regulares y activos na Asociación Italiana de Guíes Católicos y Scouts, la mayor asociación de scouts n'Italia.^[82]

Renzi ye un vidueñu aficionáu al fútbol y sofita a la Fiorentina, l'equipu de la so ciudá natal de Florencia.^[83]

Nes eleiciones llocales de 2014, la so hermana Benedetta foi escoyida conceyal pol Partíu Demócrata en Castenaso, una pequeña ciudá cerca de Boloña.^[84] El padre de Renzi, Tiziano, antes yera conceyal del Conceyu de Rignano sull'Arno, cerca de Florencia, polos democristianos.^[85]

Cargos públicos desempeñaos

• Presidente de la Provincia de Florencia (2004-2009).
• Alcalde de Florencia (2009-2014).
• Secretariu Xeneral del Partíu Demócrata (dende 2013).
• Presidente del Conseyu de Ministros (2014-2016).

• (1999) Ma le giubbe rosse non uccisero Aldo Moro. La politica spiegata a mio fratello. ISBN 88-09-01483-9.
• (2006) Tra De Gasperi e gli U2. I trentenni e il futuro. ISBN 88-09-04793-1.
• (2008) A viso aperto. ISBN 978-88-596-0448-8.
• (2010) "La mi' Firenze". 1949–2009.. ISBN 978-88-596-0755-7.
• (2011) Fuori!. ISBN 978-88-17-04899-6.
• (2012) Stil Novo. La rivoluzione della bellezza tra Dante e Twitter. ISBN 978-88-17-05642-7.
• (2013) Oltre la rottamazione. ISBN 978-88-04-63298-6.

• Partíu Demócrata
• Rellaciones Esteriores d'Italia

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Matteo Renzi.
• Web personal oficial
• Matteo Renzi en Twitter
• Biografía de Matteo Renzi por CIDOB (n'español)

Predecesor: Michele Gesualdi	Presidente de la Provincia de Florencia 2004-2009	Socesor: Andrea Barducci
Predecesor: Leonardo Domenici	Alcalde de Florencia 2009-2014	Socesor: Dario Nardella
Predecesor: Guglielmo Epifani	Secretariu xeneral del Partíu Demócrata 2013-2017	Socesor: Matteo Orfini
Predecesor: Enrico Letta	Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia 2014-2016	Socesor: Paolo Gentiloni
Predecesor: Matteo Orfini	Secretariu xeneral del Partíu Demócrata 2017-actualidá	Socesor: Nel cargu