Ігнат Блажэй Лапацінскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
мерк. | |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
Нараджэнне | 2 лютага 1722(1722-02-02)[1] | ||||||
Смерць | 16 снежня 1776(1776-12-16)[1] (54 гады) | ||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Лапацінскія | ||||||
Бацька | Лявон Лапацінскі[d] | ||||||
Маці | Рэгіна са Свянціцкіх[d] | ||||||
Жонка | Юдыта з Прозараў[d][1] | ||||||
Дзеці | Юзаф Лапацінскі[d], Ганна Яўгенія з Лапацінскіх[d], Матэвуш Яўстах Лапацінскі[d], Кацярына з Лапацінскіх[d], Марцін Тадэвуш Лапацінскі[d], Тадэвуш Лапацінскі[d] і Мікалай Лапацінскі[d] | ||||||
Дзейнасць | пісьменнік |
Ігнат Блажэй Станіслаў Лапацінскі (польск.: Ignacy Błażej Stanisław Łopaciński; 2 лютага 1722, Лапаціна, Мсціслаўскае ваяводства — 16 снежня 1776) — пісьменнік, ураднік Вялікага Княства Літоўскага.
Паходзіў з каталіцкага шляхецкага роду Лапацінскіх герба «Любіч». Сын Лявона Лапацінскага і Рэгіны са Свянціцкіх. Меў братоў Яна Дамініка, біскупа жамойцкага, і Мікалая Тадэвуша, ваяводу берасцейскага.
Вучыўся ў Мсціславе, Каралеўцы, Вільні, Варшаве.
Суддзя гродскі браслаўскі (1753), пісар скарбовы літоўскі (1761). Выбіраўся паслом на сеймы, дэпутатам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага.
Памёр у Вільні на шляху да сойма 1776 года, пахаваны ў касцёле Святога Якуба.
У 1752 годзе ажаніўся з Юдытай з Прозараў, дачкой войскага ковенскага Станіслава Прозара і Ружы з Сіруцяў. Яе братам быў віцебскі ваявода Юзаф Прозар. Ігнат Блажэй стаў заснавальнікам пісарскай лініі Лапацінскіх з сядзібай у Ёдах.
Аўтар сатырычнай камедыі на палітычныя тэмы «Перакіньчык» (распаўсюджвалася ў рукапісах), рэлігійных твораў, мемуараў; пераклаў з лацінскай на польскую мову трагедыі езуіта А. Кляуса (Вільня, 1751).