Даменіка Скарлаці
Дамені́ка Скарла́ці (26 кастрычніка 1685, Неапаль — 23 ліпеня 1757, Мадрыд) — кампазітар і віртуоз клавесіну. Сын Алесандра Скарлаці.
| Даменіка Скарлаці | |
|---|---|
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 26 кастрычніка 1685[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 23 ліпеня 1757[1][2][…] (71 год) |
| Месца смерці | |
| Краіна | |
| Бацька | Алесандра Скарлаці |
| Жонка | Maria Caterina Gentili[d] і Anastasia Maxarti Ximenes[d] |
| Музычная дзейнасць | |
| Педагог | Francesco Gasparini[d] |
| Прафесіі | кампазітар, harpsichordist, арганіст |
| Інструменты | клавесін |
| Узнагароды |  |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
У раннія гады ён служыў як арганіст у каралеўскай капліцы ў Неапалі, а ў 1703 ён ужо быў гатовы пісаць оперы. Ён працягнуў сваю працу ў Рыме, а яго патронам з 1709 па 1714 была Марыя Казіміра, каралева Рэчы Паспалітай. Ён стаў дырэктарам музыкі ў партугальскім пасольстве ў 1714 і Юліанскай капліцы ў Ватыкане ў 1715. Падчас сваёй больш позняй кар'еры ён падарожнічаў у Лісабон, таксама ў Лондан і вярнуўся ў Рым. Але апошнія гады свайго жыцця ён правёў у Мадрыдзе, дзе яго колішняя студэнтка, Інфанта Марыя Барбара, зараз каралева Іспаніі, увяла яго ў сваё акружэнне, сплочвала яму свой доўг, і пакідала яго зыход у галечу па-за межамі смерці.
Яго спадчына складае прыблізна 555 санатаў (большасць сола для клавесіна) і іх арыгінальнасць, бліскучасць і шматварыянтнасць апярэджвае клавішную музыку свайго часу, а таксама ён шануецца за яго сцэнічныя творы і царкоўную музыку.
Бібліяграфія
- Dent, Edward J., Alessandro Scarlatti: His Life and Works, rev. ed. (1960);
- Grout, Donald, and Godwin, Joscelyn, eds., The Operas of Alessandro Scarlatti (1975);
- Kirkpatrick, Ralph, Domenico Scarlatti, rev. ed. (1955);
- Sitwell, Sacheverell, A Background for Domenico Scarlatti, 1685—1757 (1935; repr. 1970)