Кшыштаф Пендарэцкі

Кшыштаф Пендарэцкі
Кшыштаф Пендарэцкі
	польск.: Krzysztof Penderecki
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	23 лістапада 1933[…]
Месца нараджэння	Дэмбіца, Польская Рэспубліка;
Дата смерці	29 сакавіка 2020[…] (86 гадоў)
Месца смерці	Кракаў, Малапольскае ваяводства, Польшча;
Краіна	Польшча;
Жонка	Elżbieta Penderecka[d]
Альма-матар	Кракаўская музычная акадэмія (1958); Ягелонскі ўніверсітэт;
Месца працы	Ельскі ўніверсітэт;
Музычная дзейнасць
Педагог	Stanisław Wiechowicz[d] і Artur Malawski[d]
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, педагог, музыказнавец, музычны педагог, скрыпач
Інструменты	скрыпка і фартэпіяна
Жанры	опера і сімфонія
Грамадская дзейнасць
Член у	Акадэмія мастацтваў ГДР[d]; Берлінская акадэмія мастацтваў; Амерыканская акадэмія мастацтваў і літаратуры[d]; Еўрапейская акадэмія навук і мастацтваў[d]; Польская акадэмія ведаў[d]; Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d]; Саюз польскіх кампазітараў[d];
Узнагароды	Дзяржаўная прэмія зямлі Паўночны Рэйн-Вестфалія[d] (2002) Officer of the Order of Merit of the Italian Republic[d] (2000) Польская кінапрэмія «Арлы» за найлепшую музыку[d] (2008) прэмія Гердэра[d] (1977) Musikpreis der Stadt Duisburg[d] (1999) прэмія апякунскага савета «Грэмі»[d] (1968) Імператарская прэмія (2004) прэмія імя Гравемаера[d] (1992) прэмія Сібеліуса[d] (1983) ганаровы грамадзянін Кракава[d] (2013) прэмія Гравемаера[d] (1992) Пашпарт «Палітыкі»[d] ганаровы доктар Ягелонскага ўніверсітэта[d] Romano Guardini award[d] (2002)
Аўтограф
krzysztofpenderecki.eu
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кшыштаф Пендарэ́цкі (польск.: Krzysztof Penderecki; 25 лістапада 1933, Дэмбіца, Польшча — 29 сакавіка 2020) — польскі кампазітар, дырыжор, педагог. Член Польскай АН у Кракаве (1994).

Біяграфічныя звесткі

Скончыў Акадэмію музыкі ў Кракаве (1957), з 1959 года выкладаў у ёй кампазіцыю, у 1972—1987 гадах рэктар. У 1973—1978 гадах выкладаў у Ельскім універсітэце (ЗША). Дырыжыраваў вядучымі сімфанічнымі аркестрамі (з 1973 года), вёў майстар-класы ў буйнейшых музычных цэнтрах Еўропы і ЗША і інш.

Творчасць

Творам уласцівы глыбокі мастацкі змест, шырокі спектр сродкаў выразнасці, выкарыстанне традыцый каталіцкай музыкі. У творчасці звяртаецца да агульначалавечай тэматыкі («Строфы» для сапрана, дэ-кламатара і 10 інструментаў, 1959; «Плач па ахвярах Хірасімы», 1960; араторыя «Dies irae», 1967, памяці ахвяр Асвенціма; «Касмагонія», 1970), рэлігійнай музыкі («Страсці паводле Лукі», 1965; «Ютрань», 1972; «Магніфікат», 1974; «Te Deum», 1980; «Польскі рэквіем», 1984) і інш. Аўтар опер («Д’яблы з Лудэна», 1969; «Страчаны рай», 1978; «Чорная маска», 1986; «Убу кароль», 1991), аркестравых твораў (3 сімфоніі, у т.л. «II Chrristmas Symphony», 1980; «De natura sonoris I—II», 1966—70; «Пасакалія», 1988; «Адажыо», 1989), інструментальных канцэртаў (2 віяланчэльных, скрыпічны, альтовы), камерна-інструментальнай музыкі.

Арыгінальная экспрэсіўнасць музыкі К. Пендарэцкага грунтуецца на глыбокім адчуванні магчымасцей сучасных гукавых сістэм і выкарыстанні іх ва ўсіх сферах кампазітарскай тэхнікі ад артыкуляцыі да формаўтварэння. Зрабіў адкрыцці ў гукавой каларыстыцы.

Музыку Кшыштафа Пендарэцкага выкарыстоўвалі ў фільмах такіх рэжысёраў, як Ален Рэнэ, Стэнлі Кубрык, Дэвід Лінч, Анджэй Вайда ды іншыя.