Распаўсюджванне COVID-19 у Рэспубліцы Карэя
Пра першы пацверджаны выпадак заражэння каранавіруснай інфекцыі COVID-19 у Рэспубліцы Карэя было абвешчана 20 студзеня 2020 году[1]. 19 лютага колькасць пацверджаных выпадкаў вырасла на 20, а на наступны дзень — на 58[2] (па іншых даных, на 70[3]). Да 21 лютага па даных цэнтраў па кантролі і прафілактыцы захворванняў Карэі агульная колькасць пацверджаных выпадкаў у краіне склала 346, прычым значны прырост хворых звязвалі з «пацыентам нумар 31», які ўдзельнічаў у рэлігійным сходзе членаў секты Сінчхонджы ў Тэгу[3][4][5].
На 2023 год зафіксавана больш за 32 млн выпадкаў захворвання, у тым ліку 35 тысяч смерцяў[6].
Храналогія
20 студзеня 2020 года ў Рэспубліцы Карэя быў зафіксаваны першы пацверджаны выпадак захворвання COVID-19. Заражанай стала 35-гадовая жанчына з Кітая. Праз тры дні быў пацверджаны першы хворы грамадзянін Паўднёвай Карэі: ім стаў 55-гадовы мужчына, які працаваў ва Ухані і вярнуўся на радзіму пасля з’яўлення рэспіраторных сімптомаў. 24 студзеня была выпушчана афіцыйнае паведамленне пра першых два захварэлых[1].
У першыя чатыры тыдні пасля з’яўлення COVID-19 у Рэспубліцы Карэя распаўсюджванне віруса кантралявалася з дапамогай адсочвання выкарыстання крэдытных карт і вывучэння відэазапісаў з камер назірання па вядомым пацыентам. Пасля выяўлення «пацыента нумар 31», які быў членам рэлігійнай секты Сінчхонджы, з’явіліся цяжкасці з тэставаннем патэнцыйна заражаных, так як паводле вучэння секты любая хвароба з’яўляецца «грахом», і многія пацыенты адмаўляліся супрацоўнічаць з цэнтрамі па кантролі і прафілактыцы захворванняў Карэі[7]. «Царква Сінчхонджы» адмаўляла гэтыя абвінавачванні і, згодна з іншымі паведамленнямі прэсы, супрацоўнічала з уладамі[8]. Да канца лютага больш за палову заражаных ў Рэспубліцы Карэя былі звязаны з сектай Сінчхонджы, што было пацверджана ўладамі[9].
Значны рост колькасці інфікаваных у Паўднёвай Карэі ў лютым быў звязаны са сходамі секты Сінчхонджы, члены якой працягвалі наведваць рэлігійныя мерапрыемствы нават пасля з’яўлення сімптомаў хваробы[7][10]. 20 лютага, па даных Reuters, колькасць выпадкаў захворвання вырасла на 70, што звязалі з «пацыентам нумар 31», які быў членам рэлігійнай секты ў Тэгу. У той жа дзень пасля з’яўлення паведамленняў у прэсе вуліцы Тэгу апусцелі. Жыхар горада апісаў гэта так: «Нібы хтосьці скінуў бомбу ў цэнтр горада. Гэта падобна на зомбі-апакаліпсіс»[3].
20 лютага з’явілася першае паведамленне пра смерць чалавека, у якога пасля выкрыцця выявілі COVID-19, ім стаў 63-гадовы мужчына з пнеўманіяй[11].
21 лютага ўсе ваенныя базы Рэспублікі Карэя былі змешчаныя пад рэжым строгай ізаляцыі пасля станоўчых тэстаў на COVID-19 у трох салдат[12]. У той жа дзень было скарочана колькасць авіярэйсаў у краіне і былі адменены запланаваныя канцэрты і культурныя мерапрыемствы[13][14].
28 лютага ў краіне было зафіксавана больш за 2000 выпадкаў заражэння COVID-19[15].
2 сакавіка колькасць пацверджаных выпадкаў перасягнула 4200[16]. У той жа дзень у прэсе з’явіліся паведамленні аб тым, што ў дачыненні да лідара секты Сінчхонджы і яшчэ 11 лідараў арганізацыі вылучаныя абвінавачванні ў садзейнічанні смерцям, прычыненні шкоды і парушэнні закона аб кантролі за інфекцыйнымі захворваннямі[5].
8 сакавіка цэнтры па кантролі і прафілактыцы захворванняў Карэі паведамілі, што 79,4% пацверджаных выпадкаў захворвання COVID-19 звязаны з групавым інфікаваннем, і 62,5% з іх звязаны з сектай Сінчхонджы[17].
Дзеянні ўладаў
З-за боязі распаўсюджвання захворвання ў шэрагу гарадоў былі адмененыя ўсе масавыя мерапрыемствы і сходы, а некалькі сотняў салдат у Тэгу былі ізаляваны на ваенных базах[18][19][12]. У пачатку лютага Рэспубліка Карэя забараніла ўезд іншаземцаў з кітайскай правінцыі Хубэй[20].
Кіраўніцтва Рэспублікі Карэя здолела ў кароткія тэрміны стварыць эфектыўную сістэму кантролю за распаўсюджваннем COVID-19, якая прызнавалася экспертамі адной з лепшых у свеце[21], разам з Тайванем[22], В’етнамам[23] ды Сінгапурам[24]. У Карэі праводзілася масавае тэставанне насельніцтва[25] з наступнай ізаляцыяй інфіцыраваных і кантактавалых з імі, пры гэтым не ажыццяўлялася маштабных каранцінных мерапрыемстваў з забаронай пакідаць дамы[26][27]. Маштабнае і эфектыўнае тэставанне дазволіла пазбегнуць як рэзкага росту захворвання і смяротнасці, так і негатыўных сацыяльна-эканамічных наступстваў, звязаных з закрыццём цэлых гарадоў на каранцін[21][26][28][29].