Тэст на веданне японскай мовы
Тэст на веданне японскай мовы (яп.: 日本語能力試験 Nihongo Nōryoku Shiken) — экзамен па вызначэнню ўзроўня валодання японскай мовай[1]. Праводзіцца ён сярод асоб, для якіх японская мова не з’яўляецца роднай. Экзамен праходзіць штогод у адзін і той ж дзень ва ўсіх краінах-удзельніцах, за выняткам краін Усходняй Азіі, дзе ён праводзіцца двойчы ў год. У выпадку паспяховай здачы экзамена, суіскальніку выдаецца сертыфікат міжнароднага ўзору, які прымаецца большасцю японскіх арганізацый, за выняткам вучэбных устаноў. На тэрыторыі Японіі экзамен праводзіць Японская асацыяцыя садзейнічання міжнароднай адукацыі, а за яе межамі — Японскі фонд. Летні экзамен праходзіць у першую нядзелю ліпеня, а зімні — у першую нядзелю снежня.
Экзамен уяўляе сабой стандартызаваны тэст і змяшчае пяць узроўняў складанасці, сярод якіх суіскальнік можа выбраць найбольш адпаведны яго магчымасцям. Пяты ўзровень, самы лёгкі, патрабуе ведання нязначнай колькасці лексічных адзінак, умення чытаць простыя сказы, у той час як першы, найбольш цяжкі, патрабуе свабоднага валодання мовай[2]
Гісторыя
Nihongo Nōryoku Shiken быў уведзены у 1984 годзе ў адказ на запатрабаванне замежных грамадзян у афіцыйным пацвярджэнні сваіх ведаў. У першым тэсціраванні ўдзельнічала каля 7000 чалавек. Да 2003 года для працы ў японскіх вучэбных установах патрабаваўся сертыфікат «Nihongo Nōryoku Shiken», аднак з 2003 года яны прымаюць толькі вынікі спецыялізаванага экзамену — «Nihongo Nōryoku Shiken». З 2009 года экзамен праходзіць два разы ў год: узімку і ўлетку, але ўлетку толькі для 1-га, 2-га і 3-га ўзроўняў у краінах Усходняй Азіі. У 2010 годзе з-за вялікай розніцы між 3-м і 2-м узроўнем увялі дадатковы прамежкавы ўзровень і ўсяго узроўняў стала пяць[3].
Змест экзамену рэгламентуецца Спецыфікаціяй зместу экзамена (яп.: 出題基準 Сюцудай кідзюн), упершыню апублікаванай ў 1994 годзе і часткова перагледжанай у 2002 годзе. Дадзены дакумент, за выняткам англамоўнага уступу, напісаны цалкам на японскай мове і змяшчае спісы слоў, іерогліфаў, выражэнняў і граматыкі для кожнага ўзроўню экзамену. Згодна Спецыфікацыі, экзамен праходзіць у форме тэста, у якім суіскальніку неабходна толькі выбраць адзін варыянт з некалькіх магчымых, пісаць штосьці на японскай мове ад суіскальніка не патрабуецца.
Незалежна ад узроўня экзамен складаецца з трох частак: лексіка і іерагліфіка, аўдзіраванне і разуменне, чытанне і разуменне — граматыка. Максімальны лік балаў фіксаваны, адрозніваецца толькі час, неабходны на кожны раздзел.
Лексіка і іерагліфіка
У дадзеную частку экзамену ўваходзіць у сярэднім 35-45 пытанняў, у якіх ад суіскальніка патрабуецца акрэсліць верны іерогліф, выбрать адпаведны запіс катаканай ці хіраганай, а таксама падабраць найболей прыдатнае слова для дадзенага сказу.
Складаецца з дзвюх частак, у адной з якіх суіскальніку пры адказе на кожнае пытанне неабходна выбраць верную карцінку з чатырох прапанаваных, выкарыстоўваючы інфармацыю, атрыманую з дыялогу, запіс якога гучыць падчас экзамену. Другая частка аналагічная першай, за выняткам таго, што карцінкі адсутнічаюць, а варыянты адказаў зачытваюцца разам з дыялогам. Запіс з заданнямі гучыць адзін раз і ні пры якіх акалічнасцях не можа быць вернуты да папярэдніх пытанняў.
Чытанне і разуменне — граматыка
Змяшчае 20-30 пытанняў па граматыцы японскай мовы і такі ж лік пытанняў, заснаваных на разуменні сказаў і тэкстаў. Сюды могуць уваходзіць заданні, дзе патрабуецца запоўніць прабелы ў дыялогу, ці адказаць на пытанні, звязаныя са зместам.
Арганізацыя экзамену
У 2017 годзе горад Мінск быў афіцыйна ўключаны ў спіс гарадоў, дзе праводзіцца «Nihongo Nōryoku Shiken». Арганізатарам правядзення экзамену ў Мінску з’яўляецца Арганізацыйны камітэт па правядзенні «Nihongo Nōryoku Shiken» у Беларусі, і рэалізацыя праекта ажыццяўляецца пры падтрымцы Асацыяцыі выкладчыкаў японскай мовы Беларусі. У дадзены момант у Мінску экзамен «Nihongo Nōryoku Shiken» праводзіцца адзін раз у год, у першую нядзелю ліпеня.
На экзамене кожнаму суіскальніку адводзіцца персанальнае месца, адзначанае нумарам, які супадае з нумарам яго ваўчара. У час экзамену пры сабе можна мець толькі два алоўкі для запаўнення экзаменацыйных анкет і аркуш.
Вынікі экзамена рассылаюцца па пошце. Вынікі зімняга экзамена звычайна даходзяць да суіскальнікаў у канцы лютага — пачатку сакавіка наступнага года, летняга — у кастрычніку. Таксама аб выніках можна даведацца анлайн на афіцыйным сайце экзамена прыкладна праз два месяцы, увёўшы свой рэгістрацыйны нумар і пароль, які быў у ваўчары.
Вынікі
| Год | Узровень | У Японіі | Па-за Японіі | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Пададзена заявак | Прыйшло на экзамен | Мінулае (%) | Пададзена заявак | Прыйшло на экзамен | Мінулае (%) | ||
| 2007[4] | 1級 | 47 761 | 42 923 | 14 338 (33,4 %) | 135 616 | 110 937 | 28 550 (25,7 %) |
| 2級 | 34 782 | 31 805 | 11 884 (37,4 %) | 186 226 | 152 198 | 40 975 (26,9 %) | |
| 3級 | 16 808 | 15 710 | 8 664 (55,1 %) | 143 252 | 113 526 | 53 806 (47,4 %) | |
| 4級 | 3 908 | 3 383 | 2 332 (68,9 %) | 64 127 | 53 476 | 27 767 (51,9 %) | |
| 2008[5] | 1級 | 52 992 | 46 953 | 18 454 (39,3 %) | 138 131 | 116 271 | 38 988 (33,5 %) |
| 2級 | 41 924 | 38 040 | 16 289 (42,8 %) | 187 482 | 157 142 | 58 124 (37,0 %) | |
| 3級 | 22 016 | 20 351 | 13 304 (65,4 %) | 147 435 | 120 569 | 69 605 (57,7 %) | |
| 4級 | 4 524 | 3 903 | 2 765 (70,8 %) | 65 877 | 55 828 | 31 227 (55,9 %) | |
| 2009-1[6] | 1級 | 29 274 | 26 578 | 11 738 (44,2 %) | 103 349 | 87 104 | 28 230 (32,4 %) |
| 2級 | 26 437 | 24 793 | 9 279 (37,4 %) | 130 753 | 110 266 | 27 543 (25,0 %) | |
| 2009-2[7] | 1級 | 46 648 | 41 998 | 12 293 (29,3 %) | 137 708 | 114 725 | 26 427 (23,0 %) |
| 2級 | 36 528 | 33 807 | 12 462 (36,9 %) | 176 628 | 147 328 | 41 488 (28,2 %) | |
| 3級 | 17 703 | 16 675 | 9 360 (56,1 %) | 131 733 | 108 867 | 51 903 (47,7 %) | |
| 4級 | 3 212 | 2 932 | 2 155 (73,5 %) | 61 995 | 53 041 | 29 529 (55,7 %) | |
| 2010-1[8] | N1 | 26 225 | 23 694 | 9 651 (40,7 %) | 73 863 | 62 938 | 19 402 (30,8 %) |
| N2 | 24 738 | 23 126 | 13 768 (59,5 %) | 87 889 | 74 874 | 32 530 (43,4 %) | |
| N3 | 6 947 | 6 280 | 3 051 (48,6 %) | 42 227 | 32 100 | 12 574 (39,2 %) | |
| 2010-2[9] | N1 | 40 041 | 36 810 | 12 774 (34,7 %) | 100 689 | 87 763 | 25 781 (29,4 %) |
| N2 | 27 947 | 26 020 | 11 679 (44,9 %) | 106 402 | 91 996 | 30 460 (33,1 %) | |
| N3 | 8 363 | 7 665 | 3 501 (45,7 %) | 56 236 | 45 906 | 18 883 (41,1 %) | |
| N4 | 7 764 | 7 317 | 3 716 (50,8 %) | 48 613 | 41 484 | 19 235 (46,4 %) | |
| N5 | 2 065 | 1 870 | 1 458(78,0 %) | 43 676 | 38 128 | 22 846 (59,9 %) | |
| 2011-1[10] | N1 | 24 716 | 22 782 | 6 546 (28,7 %) | 89 744 | 76 991 | 20 519(26,7 %) |
| N2 | 19 203 | 17 957 | 9 057 (50,4 %) | 92 015 | 79 716 | 30 216 (37,9 %) | |
| N3 | 5 642 | 5 211 | 2 511 (48,2 %) | 36 841 | 29 507 | 13 230 (44,8 %) | |
| N4 | 3 643 | 3 358 | 1 431 (42,6 %) | 19 010 | 15 453 | 5 802 (37,5 %) | |
| N5 | 716 | 649 | 464 (71,5 %) | 12 346 | 10 510 | 6 108 (58,1 %) | |
| 2011-2[11] | N1 | 36 426 | 33 460 | 11 849 (35,4 %) | 100 873 | 88 514 | 27 452 (31,0 %) |
| N2 | 22 875 | 21 296 | 8 695 (40,8 %) | 94 538 | 82 944 | 28 679 (34,6 %) | |
| N3 | 8 149 | 7 580 | 3 073 (40,5 %) | 49 917 | 41 655 | 16 576 (39,8 %) | |
| N4 | 7 008 | 6 596 | 3 083 (46,7 %) | 38 888 | 33 402 | 14 722 (44,1 %) | |
| N5 | 1 603 | 1 481 | 1 045 (78,0 %) | 33 245 | 29 159 | 16 986 (58,3 %) | |
Зноскі
Спасылкі
- Афіцыйны сайт экзамену
- Старонка на сайце Японскага цэнтра адукацыйных абменаў (JEES)
- Інфармацыя аб месцах здачы экзамену за межамі Японіі
- Інфармацыя пра экзамен 2011 года ў Маскве Архівавана 31 жніўня 2011. на сайце пасольства Японіі ў Расіі
- Інфармація аб здычы экзамену ў Мінску Архівавана 31 мая 2019.