Фалафель

Слова falafel можа адносіцца да смажаных шарыкаў або сандвічаў з імі^[2]. Некаторыя крыніцы лічаць, што назва фалафель паходзіць ад арабскага слова falāfil (فلافل), форма множнага ліку ад filfil (فلفل), якое азначае «перац», ад персідскага pilpil (پلپل),^[3] імаверна, ад санскрыцкага слова pippalī (पिप्पली), што азначае «доўгі перац»^[4]. Нядаўна было прапанавана, што назва фалафель мае копцкае паходжанне ад pha la phel (Φα Λα Φελ), што азначае «з шмат бобу».^[5]

Паходжанне фалафеля невядома і спрэчнае.^[2] Традыцыйна лічыцца, што страва паходзіць з Егіпта,^[6] магчыма ўжывалася коптамі як замена мясу падчас посту.^[7][8] Фалафель быў экспартаваны праз партовы горад Александрыя ў іншыя раёны на Блізкім Усходзе^[9]. Страва пазней распаўсюдзілася на поўнач ад Леванта.^[10][11] Ёсць тэорыя, што фалафель узнік падчас уладарства фараонаў Егіпта^[12] або на Індыйскім субкантыненце.^[6][13]

Нут або бабы замочваюць або гатуюцца, затым з іх робіцца пюрэ. Да яго дадаюцца розныя спецыі, сярод якіх традыцыйна могуць выкарыстоўвацца пятрушка, трава і насенне каляндры, часнок, цыбуля, соль, чорны і востры перцы і кмен. Таксама могуць прысутнічаць іншыя інгрэдыенты, напрыклад булгур. З гэтай сумесі фарміруюцца шарыкі, памерам з грэцкі арэх, якія смажацца ў алеі да набыцця залаціста-карычневага колеру.

Вырабляюцца гатовыя сухія сумесі, якія дастаткова змяшаць з вадой, каб атрымаць масу для гатавання фалафеля.

Фалафель традыцыйна падаецца з кунжутным соусам, гароднінай і пітай (тонкім лавашом). У закусачных нярэдка падаюць піту, начыненую фалафелем і гароднінай, як фастфуд.