Ялмар Шахт

У 1938 годзе пасля аншлюсу Аўстрыі кіраваў ліквідацыяй Аўстрыйскага нацыянальнага банка і ўключэннем банкаўскай сістэмы Аўстрыі ў агульнагерманскую.

7 студзеня 1939 года накіраваў Гітлеру ліст, у якім паказваў на тое, што курс, які праводзіцца ўрадам, прывядзе да краху фінансавай сістэмы Германіі і гіперінфляцыі, і запатрабаваў перадачы кантролю над фінансамі ў рукі Імперскага міністэрства фінансаў і Рэйхсбанка. 20 студзеня сышоў з пасады прэзідэнта Рэйхсбанка, але захаваў пасаду міністра без партфеля. У верасні 1939 года рэзка выступіў супраць уварвання ў Польшчу.

Таксама Шахт негатыўна паставіўся да вайны з СССР, лічачы, што Германія прайграе вайну па эканамічных прычынах. 30 лістапада 1941 года накіраваў Гітлеру рэзкі ліст з крытыкай рэжыму.

22 студзеня 1942 года сышоў у адстаўку з пасады рэйхсміністра.

У 1930-х гадах Шахт уваходзіў у «кола сяброў рэйхсфюрара СС», аднак пазней падтрымліваў кантакты са змоўшчыкамі супраць рэжыму Гітлера, хоць сам не быў удзельнікам змовы. 21 ліпеня 1944 года, пасля правалу ліпеньскага замаху на Гітлера, Шахт быў арыштаваны і ўтрымліваўся ў канцлагерах Равенсбрук, Флосенбюрг і Дахау.

У маі 1945 года вызвалены саюзнікамі, але адразу ж арыштаваны амерыканскімі войскамі ў Пустэрталі (Аўстрыя). Прыцягнуты да суда Міжнароднага ваеннага трыбунала ў Нюрнбергу, 1 кастрычніка 1946 года быў цалкам апраўданы. Пасля затрыманы ў красавіку 1947 года ў Вюртэмбергу нямецкім судом па дэнацыфікацыі, асуджаны на восем гадоў катаржных работ. Па апеляцыі (у Людвігсбургу) апраўданы і 2 верасня 1948 года вызвалены.