Μανταρίνι

Τα μανταρίνια καλλιεργούνται σε πολλές χώρες, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα (κυρίως στην Αργολίδα, την Κρήτη και τη Χίο). Όπως όλα τα εσπεριδοειδή, έτσι και η μανταρινιά αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και προστατευμένες από τους δυνατούς ανέμους και τον παγετό θέσεις φύτευσης. Ευδοκιμεί σε εδάφη ουδέτερα έως αλκαλικά, γόνιμα, μέτριας σύστασης, με καλή αποστράγγιση. Χρειάζεται τακτικά ποτίσματα και συστηματικές λιπάνσεις. Κλαδεύεται σε ετήσια βάση προκειμένου να αραιώνεται το πυκνό της φύλλωμα και να αποφεύγονται οι προσβολές από κοκκοειδή.

Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα^[2][3]. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους Μανδαρίνους^[4], τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους^[5] αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Τα μανταρίνια Κλημεντίνες πήραν το όνομα τους από τον μοναχό Clement Rodier (1829 - 1904) που εντόπισε τη συγκεκριμένη ποικιλία στην Αλγερία. Είναι συνήθως άσπορα, μικρού σχετικά μεγέθους. Είναι διαθέσιμα από τον Νοέμβριο έως τα τέλη Φεβρουαρίου με τις μεγαλύτερες ποσότητες τον Ιανουάριο. Είναι τα εσπεριδοειδή που προτιμούν τα παιδιά. Ο Ρώσος ναύαρχος Λογγίνος Χέιδεν φέρεται να έφερε πρώτος το μανταρίνι στη χώρα μας δώρο προς τον Ναύαρχο Τομπάζη μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνο. Οι τρεις πρώτες μανταρινιές που εισήχθησαν στην Ελλάδα φυτεύτηκαν στο κτήμα Τομπάζη στον Γαλατά Τροιζηνίας. Στα αγγλικά το μανταρίνι αναφέρεται πότε ως mandarin και πότε ως tangerine. Η λέξη αυτή αρχικά χρησιμοποιούνταν για μια μικρή ποικιλία πορτοκαλιού που έφερναν από την Ταγγέρη, στο Μαρόκο.

Το μανταρίνι έχει πολλά ονόματα, μερικά από τα οποία αναφέρονται σε διασταυρώσεις ανάμεσα στη μανταρινιά και σε άλλο εσπεριδοειδές φυτό. Τα περισσότερα μανταρίνια σε συσκευασίες ανήκουν στην ποικιλία satsuma, γνωστή στην Ιαπωνία με το όνομα mikan. Η ποικιλία όμως που έχει κερδίσει τους καταναλωτές διεθνώς είναι οι κλημεντίνες.

Το tangor^[6][7], που είναι διασταύρωση ανάμεσα σε πορτοκάλι και μανταρίνι έχει πικρή σάρκα, πλούσια σε άρωμα και είναι εύκολο στο ξεφλούδισμα. Τέλος, το rangpur^[8] αποτελεί μια διασταύρωση μανταρινιών και λεμονιών.

Ποικιλίες και η επιστημονική τους ονομασία

• Μανταρινιά η κοινήCitrusreticulata (Κιτρέα η δικτυωτή)
• Μανταρινιά CleopatraCitrusreshni
• Μανταρινιά DancyCitrustangerina
• Μανταρινιά SatsumaCitrusunshiu

Το μανταρίνι μοιάζει με το πορτοκάλι όχι μόνο στη εμφάνηση αλλά και σε άλλα στοιχεία, παρότι είναι λιγότερο πλούσιο σε μεταλλικά άλατα. Η παρουσία αλάτων βρώμιου δικαιολογεί την ηρεμιστική του δράση.Η αποξηραμένη φλούδα του φρούτου χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική. Επίσης, ο φλοιός του μανταρινιού έχει θεραπευτικές ιδιότητες, διευκολύνει την πέψη και κάνει καλό στην κοιλιά. Σύμφωνα με δύο ιαπωνικές μελέτες, οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας το 2006 , η κατανάλωση του φρούτου μειώνει σημαντικά την πιθανότητα να προσβληθεί κάποιος από καρκίνο του ήπατος, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά και διαβήτη. Το μανταρίνι και οι παραλλαγές του (κλημεντίνες, satsuma, tangor) είναι όλες πλούσιες σε καροτινοειδή. Μία μερίδα 100 γραμ. θεωρητικά αποδίδει 53 θερμίδες.Είναι πλούσια πηγή καλίου και βοηθά τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

• Χάρτης με καλλιέργεια της μανταρινιάς στην Ελλάδα
• Ιστορία του μανταρινιού Αρχειοθετήθηκε 2008-02-08 στο Wayback Machine.