Χάρκοβο
36°13′28″E / 49.99083°N 36.22444°E
Το Χάρκοβο ή Χάρκιβ (ουκρ.: Харків, ρωσικά: Харьков) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.
Χάρκοβο | |||
---|---|---|---|
| |||
49°59′33″N 36°13′52″E | |||
Χώρα | Ουκρανία | ||
Διοικητική υπαγωγή | Kharkiv Raion[1] | ||
Ίδρυση | 1654 | ||
Διοίκηση | |||
• Δήμαρχος | Ίγορ Τέρεχοβ (από 2021)[2] | ||
• Μέλος του/της | Παγκόσμια Ομοσπονδία Τουριστικών Πόλεων[3] | ||
Έκταση | 350 km² | ||
Υψόμετρο | 152 μέτρα | ||
Πληθυσμός | 1.421.125 (1 Ιανουαρίου 2022)[4] | ||
Ταχ. κωδ. | 61000–61499 | ||
Τηλ. κωδ. | 572 | ||
Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) | ||
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
Ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ουκρανίας, και σήμερα διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Χάρκοβο, καθώς και της επαρχίας Χάρκοβο εντός της περιφέρειας. Η πόλη βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χώρας. Το 2006 ο πληθυσμός της ήταν 1.461.300.[5]
Βιομηχανία
Το Χάρκοβο είναι μείζον πολιτισμικό, επιστημονικό, εκπαιδευτικό, μεταφορικό και βιομηχανικό κέντρο της Ουκρανίας. Η βιομηχανία του ειδικεύεται κυρίως στην παραγωγή μηχανών. Υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανίες στην πόλη. Ανάμεσά τους και οι παγκοσμίως γνωστές όπως το Σχεδιαστικό Γραφείο Μορόζοφ, το Εργοστάσιο Αρμάτων Μαλίσιεφ, η Χάρτρον (κατασκευάστρια αεροδιαστημικών και πυρηνικών ηλεκτρονικών) και η Τουρμποάτομ (παραγωγός στροβίλων).
Υποδομές και αξιοθέατα
Στην πόλη υπάρχει υπόγειος σιδηρόδρομος (μετρό) με μήκος δικτύου 35 χιλιόμετρα και 28 σταθμούς. Ένα γνωστό αξιοθέατο της πόλης είναι η Πλατεία Ελευθερίας (Площа Свободи), γνωστή παλαιότερα ως Πλατεία Ντζερζίνσκι, η οποία είναι η 3η μεγαλύτερη πλατεία στην Ευρώπη και 7η στον κόσμο.
Κλίμα
Το κλίμα του Χαρκόβου είναι υγρό ηπειρωτικό (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν Dfa/Dfb) με κρύους, χιονισμένους χειμώνες και ξηρά και καυτά καλοκαίρια.
Η πόλη έχει σχετικά ηλιόλουστα, θερμά καλοκαίρια, τα οποία, ωστόσο, είναι αρκετά ήπια σε σύγκριση με τις θερμοκρασίες στις περιοχές της Νότιας Ευρώπης λόγω του χαμηλότερου υψομέτρου της περιοχής, της γειτνίασης με τη Μαύρη Θάλασσα και του γεωγραφικού πλάτους της πόλης.
Το Χάρκοβο έχει σχετικά μεγάλους και κρύους χειμώνες.
Η μέση βροχόπτωση είναι συνολικά 519 χιλιοστά ετησίως, με τις περισσότερες τον Ιούνιο και τον Ιούλιο.
Δημογραφικά στοιχεία
Σύμφωνα με τη σοβιετική απογραφή του 1989, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 1.593.970 κάτοικοι. Το 1991 μειώθηκε στους 1.510.200, συμπεριλαμβανομένων 1.494.200 μόνιμων κατοίκων.[6] Το Χάρκοβο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Ουκρανία μετά την πρωτεύουσα, το Κίεβο. Η πρώτη ανεξάρτητη πανουκρανική απογραφή πληθυσμού πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 και η επόμενη πανουκρανική απογραφή πληθυσμού είχε διαταχθεί να διεξαχθεί το 2020. Από το 2001, ο πληθυσμός της περιοχής του Χάρκοβο έχει ως εξής: το 78,5% ζει σε αστικές περιοχές, και το 21,5% ζει σε αγροτικές περιοχές.[7]
Εθνικότητες
Εθνοτική ομάδα | 1897[8] | 1926 | 1939 | 1959[9] | 1989[6] | 2001[10][11] |
---|---|---|---|---|---|---|
Ουκρανοί | 25,9% | 38,6% | 48,5% | 48,4% | 50,4% | 62,8% |
Ρώσοι | 63,2% | 37,2% | 32,9% | 40,4% | 43,6% | 33,2% |
Εβραίοι | 5,7% | 19,5% | 15,6% | 8,7% | 3,0% | 0,7% |
Αδελφοποιήσεις
Το Χάρκοβο είναι αδελφοποιημένο με:[12]
- Μπέλγκοροντ, Ρωσία (2001)
- Μπολόνια, Ιταλία (1966)
- Μπρνο, Τσεχία (2005)
- Κετίγνη, Μαυροβούνιο (2011)
- Σινσινάτι, ΗΠΑ (1989)
- Ντέτζον, Νότια Κορέα (2013)
- Ντάουγκαβπιλς, Λετονία (2006)
- Γκαζιαντέπ, Τουρκία (2011)
- Γεροσκήπου, Κύπρος (2018)
- Τζινάν, Κίνα (2004)
- Κάουνας, Λιθουανία (2001)
- Κουτάισι, Γεωργία (2005)
- Λιλ, Γαλλία (1978)
- Μάριμπορ, Σλοβενία (2012)
- Μόσχα, Ρωσία (2001)
- Νίζνι Νόβγκοροντ, Ρωσία (2001)
- Νοβοσιμπίρσκ, Ρωσία (2011)
- Νυρεμβέργη, Γερμανία (1990)
- Πόλη Χρυσοχούς, Κύπρος (2018)
- Πόζναν, Πολωνία (1998)
- Ρισόν Λε Ζιόν, Ισραήλ (2008)
- Αγία Πετρούπολη, Ρωσία (2003)
- Τιφλίδα, Γεωργία (2012)
- Τιεντσίν, Κίνα (1993)
- Τίρανα, Αλβανία (2017)
- Τρνάβα, Σλοβακία (2013)
- Βάρνα, Βουλγαρία (1995)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Citynet UA – Επίσημος Ιστότοπος του Κέντρου Πληροφοριών της Πόλης του Χάρκοβο