زبان‌های پلی‌نزیایی

زبان‌های پلی‌نزیایی (به انگلیسی: Polynesian languages) یک خانواده زبانی گفتاری در جغرافیای پلی‌نزی است که از نقاط دورافتاده جنوب مرکزی میکرونزی تا جزایر کوچک در شمال شرق جزایر سلیمان و همچنین وانواتو سخن گفته می‌شود. آرایه‌شناسان زبانی این شاخه را به عنوان هموندی از شاخه اقیانوسیه‌ای خانواده بزرگتر و گوناگون‌تر آسترونزیایی دسته‌بندی می‌کنند.[۲] پلی‌نزیایی‌ها دارای بسیاری ویژگی‌های خاص فرهنگی هستند که فقط در حدود ۱۰۰۰ سال پیشرفت مشترک، از جمله پیشرفت مشترک زبانی، در مناطق تونگا و ساموآ در طول هزاره اول پیش از میلاد حاصل شده است.

پلی‌نزیایی
پراکنش:پلی‌نزی
تبار:آسترونزیایی
نیا:نیاپلی‌نزیایی
زیرگروه‌ها:
پلی‌نزیایی هسته‌ای
گلاتولوگpoly1242[۱]
{{{mapalt}}}
زبان‌های آرام مرکزی
زیتونی پلی‌نزیایی است (نشان داده نشده: رپا نویی)

تقریباً چهل زبان پلی‌نزیایی وجود دارد. برجسته‌ترین آن‌ها تاهیتیایی، ساموآیی، تونگایی، مائوری و هاوایی هستند. از آنجا که بشر به نسبت اخیراً در جزایر پلی‌نزی ساکن شده است و تنوع زبانی داخلی فقط در حدود ۲۰۰۰ سال پیش آغاز شده است، زبانهای پلی‌نزیایی دارای اشتراکات بسیار زیادی هستند. هنوز هم بسیاری ریشه مشترک واژگانی در سراسر جزایر مختلف وجود دارد.

تمام زبان‌های پلی‌نزیایی شباهت‌های زیادی به ویژه در واژگان دارند. واکه‌ها (تقریباً همیشه a ,e، i ,o و u) غالباً در زبان‌های نواده باقی مانده‌اند. تغییرات همخوان‌ها کاملاً منظم است؛ مثلاً سرزمین افسانه‌ای بسیاری از مردم پلی‌نزیایی، که به عنوان ساوایکی بازسازی شده است، در زبان مائوری نیوزیلند به صورت هاوایکی (جایگزینی س با هـ)، در جزایر کوک به صورت آوایکی (جایگزینی س با انسداد زبانی)، در هاوایی، بزرگ‌ترین جزیره در جزایر هاوایی، (جایگزینی س با هـ و ک با انسداد زبانیساوایی، بزرگ‌ترین جزیره در ساموآ (جایگزینی ک با انسداد زبانی) و همچنین هاوایی در جزایر انجمن (جایگزینی س با هـ و ک با انسداد زبانی) نمود یافته است.[۳]

زبان‌ها

زبان‌های پلی‌نزیایی به دو شاخه تونگی و پلی‌نزیایی هسته‌ای تقسیم می‌شوند. تونگایی و نیوویایی شاخه تونگی را تشکیل می‌دهند. سایرین همه بخشی از شاخه پلی‌نزیایی هسته‌ای هستند.

اعداد به زبان‌های پلی‌نزیایی[۶]

فارسییکدوسهچهارپنجششهفتهشتنهده
نیوویاییtahauatolufalimaonofituvaluhivahogofolu
تونگاییtahauatolufanimaonofituvaluhivahongofulu
ساموآییtasiluatolufalimaonofituvaluivasefulu
تووالوییtasiluatolufalimaonofituvaluivaagafulu
نانومئاییtahiluatolulimaonofituvaluivatoa
توکلائوییtahiluatolufalimaonofituvaluivahefulu
والیسیtahiluatolunimaonofituvaluhivahogofulu
پوکاپوکاییtayiluatoluwalimaonowituvaluivalaugaulu
رنه‌ایtahiŋguatoŋguŋgimaonohitubaŋguibakatoa
پیلنیtasiruatorulimaonofituvaluivakʰaro
تیکوپیاییtasiruatorufarimaonofituvarusivafuaŋafuru
آنوتاییtairuatorupaanimaonopituvaruivapuangapuru
اوویایی غربیtahiƚuatoƚufalimatahia-tupuluaona-tuputoluona-tupufaona-tupulimaona-tupu
امائه‌ایtasiruatorufarimaonofituβarusiβaŋafuru
مله‌ایtasiruatorufarimaonofituβarusiβasiŋafuru
فوتونایی-آنیواییtasiruatorufarimaonofituvaroivatagafuru
سیکایناییtahiluatolulimaonohituvalosivosehui
اوتونگ جاواییkahiluakolulimaoŋohikuvalusivosehui
تاکوئوtasiluatorufarimaonofituvarusivosinafuru
کاپینامارنگیاییdahiluadoluhaalimaonohiduwaluhiwamada
نوکوریاییdahika-luaka-doluka-haaka-limaka-onoka-hiduka-valuka-sivaka-hulu
رپا نوییtahiruatoruharimaonohituvaʼuivaʼahuru
تاهیتیاییtahipititorumahapaeōnohituvaʼuivahōeʼahuru
پنرینیtahiluatolulimaonohituvaluivatahi-ngahulu
راروتونگاییtaʼiruatoruārimaonoʼituvaruivangaʼuru
توآموتوییtahiruatorurimaonohituvaruivarongoʼuru
مائوریtahiruatoruwhārimaonowhituwaruiwatekau (also ngahuru)
موریوریtehiterutorutewhaterimateonotewhitutewaruteiwameangauru
مانگارواییtahiruatoruharimaonohituvaruivarogouru
مارکیزیe tahie úae toúe fae ímae onoe fitue vaúe ivaónohuú
هاوایی‘e-kahi‘e-lua‘e-kolu‘e-hā‘e-lima‘e-ono‘e-hiku‘e-walu‘e-iwa‘umi

نوشتار

برای نوشتار خط زبان‌های پلی‌نزیایی از خط لاتین استفاده می‌شود. بیشتر زبان‌های پلی‌نزیایی دارای پنج واکه هستند که تقریباً با واکه‌های i , e، a , o، u در لاتین برابر است. با این حال، قراردادهای املایی برای واج‌هایی که به راحتی با خط معیار لاتین نوشته نمی‌شوند، ایجاد شده است. دستور خط زبان‌های نانوشته پلی‌نزیایی برای نخستین بار تحت تأثیر مبلغین مذهبی و قوانین نوشتاری زبان‌هایی که با آن‌ها آشنایی داشتند، ابداع شد. اما این دستورها میزان کشیدگی واکه‌ها یا انسداد زبانی را مشخص نمی‌کردند. زمانی که زبان‌شناسان با روش‌های امروزی‌تر راهی اقیانوس آرام شدند، کتاب مقدس از قبل با توجه به سیستم املایی توسعه‌یافته توسط مبلغین، حداقل برای زبان‌های اصلی، چاپ شده بود و مردم خواندن و نوشتن را بدون نشانه‌گذاری میزان کشیدگی واکه‌ها یا انسداد زبانی یادگرفته بودند.

این وضعیت در بسیاری از زبان‌های پلی‌نزیایی ادامه دارد. علی‌رغم تلاش‌های بسیار برای اصلاح دستور خط توسط آکادمی‌های محلی، یک مقاومت عمومی محافظه‌کارانه در برابر تغییر نوشتار منجر به بروز پیامدهای متفاوتی در زبان‌های پلی‌نزیایی شده است که یکی از آن‌ها وجود چندین شیوه نوشتاری برای یک زبان است. با این حال در متداول‌ترین روش، از ماکرون برای نشان دادن یک واکهٔ بلند استفاده می‌شود، و واکه‌های بدون آن کوتاه هستند، به عنوان مثال، ā در مقابل a. در مواردی نیز برای یک واکهٔ بلند دو واکهٔ کوتاه استفاده می‌شود مثلاً مائوری به صورت Maaori نوشته می‌شود.

جستارهای وابسته

  • زبان نیاپلی‌نزیایی

منابع

پیوند به بیرون

🔥 Top keywords: