Deportivo da Coruña en competicións europeas

O primeiro enfrontamento do Deportivo da Coruña contra un equipo europeo estranxeiro data do 16 de abril de 1911, cando xogou un amigable contra o Vie au Grand Air du Médoc francés no antigo campo de Riazor, ante uns 3000 espectadores.^[1] Gañou o equipo galego por 3-2, con goles de Macho, Virgilio e Álvarez.^[2] Durante as seguintes décadas o club continuou xogando partidos amigables contra equipos europeos, sobre todo portugueses,^[1] destacando as súas actuacións no Trofeo Teresa Herrera, no que adoitaban participar algúns dos mellores equipos de Europa.^[3]

Na tempada 1992/93, con Arsenio Iglesias no banco e só dous anos despois do seu ascenso á Primeira División tras dúas décadas de ausencia, o Deportivo acabou a liga na terceira posición, por detrás do FC Barcelona e o Real Madrid, logrando así a súa primeira clasificación para unha competición europea oficial. O 14 de setembro de 1993 o Deportivo debutou na Copa da UEFA, contra o Aalborg no Aalborg Stadion, da cidade danesa de Aalborg. O club coruñés viaxou sen as dúas máximas estrelas, Bebeto e Mauro Silva, que estaban concentradas coa selección brasileira,^[4] e formou con Liaño na portería; López Rekarte, Đukić, Voro e Paco Jémez na defensa; Nando, Fran, José Ramón e Donato no medio do campo; e Claudio e Manjarín na dianteira. O encontro rematou con vitoria danesa por 1-0, grazas a un gol de Søren Thorst na segunda parte.^[5] Con todo, no partido de volta no estadio de Riazor, o Deportivo goleou aos daneses por 5-0, con tres goles de Bebeto e dous de Claudio.^[5][6]

A primeira participación europea do club rematou na terceira rolda contra o Eintracht Frankfurt, despois de eliminar na rolda anterior ao Aston Villa. Ese ano acabou como subcampión de liga, polo que na tempada 1994/95 repetiu participación na Copa da UEFA, chegando de novo ata a terceira rolda, despois de eliminar ao Rosenborg e o TIrol Innsbruck. Na terceira rolda o rival foi o Borussia Dortmund. O Deportivo venceu na ida en Riazor por 1-0 cun gol de Bebeto, pero na volta no Westfalenstadion, un gol de Michael Zorc igualou a eliminatoria. O encontro foi á prórroga, na que Alfredo puxo por diante ao equipo galego, ata que nos tres últimos minutos, dous goles de Riedle e Ricken deixaron fóra aos branquiazuis, de novo ante un equipo alemán.^[7]

O Deportivo proclamouse campión da Copa do Rei 1994/95, o que lle deu o pase para a seguinte edición da Recopa de Europa, que disputaban os campións das competicións de copa das diferentes federacións europeas. Estreouse na competición contra o APOEL de Nicosia, obtendo un empate na ida en Chipre e a vitoria en Riazor cunha histórica goleada por 8-0, con tantos de Bebeto (3), Radchenko (2), Begiristain, Donato e Aldana.^[8] Nos oitavos de final o equipo de Toshack eliminou ao Trabzonspor turco con dúas vitorias e un global de 4-0, sendo os goleadores de novo Bebeto e Donato, con dous tantos cada un. Na seguinte rolda o rival foi Zaragoza, vixente campión do torneo, ao que o Deportivo gañou pola mínima na ida en RIazor, cun gol do coruñés David. No partido de volta na Romareda, os de Víctor Fernández lograron o empate cun tanto de Morientes na primeira parte, pero outro gol de Bebeto deulle ao equipo galego unha histórica clasificación para as semifinais da competición. Con todo, o Paris Saint-Germain frustrou o intento do Deportivo de acadar unha final europea, logrando a vitoria nos dous partidos, nos dous casos por un gol a cero, tantos marcados por Djorkaeff e Loko.^[9][10]

A seguinte participación europea foi na Copa da UEFA 1997/98, na que sufriu a súa eliminación máis rápida, ao perder xa a primeira eliminatoria contra o Auxerre. Regresou dous anos despois, xa con Javier Irureta no banco, e eliminou nas dúas primeiras roldas ao Stabæk noruegués e ao Montpellier francés. Na terceira rolda enfrontouse ao Panathinaikos grego, ao que derrotou na Coruña por 4-2, con goles de Donato, Djalminha, Pauleta e un en propia meta do peruano Percy Olivares. No partido de volta en Atenas o adiantouse o Panathinaikos cun gol de Asanović, pero o empate de Roy Makaay certificou o pase do Deportivo aos oitavos de final. A continuación enfrontouse ao Arsenal de Wenger, perdendo case todas as opcións xa no partido de ida en Highbury, no que os londinienses obtiveron un 5-1 con goles de Dixon, Henry (2), Bergkamp e Kanu, mentres que Djalminha fixo o único gol galego.^[11] O resultado do encontro de volta foi de 2-1, quedando así fóra da competición.

En abril do ano 2000 o Deportivo proclamouse campión de liga, polo que accedeu por primeira vez na súa historia á Liga de Campións. Quedou encadrado no grupo E, xunto a Panathinaikos, Hamburgo e Juventus. Debutou na máxima competición europea o 13 de setembro do ano 2000, no Estadio Spyros Louis de Atenas contra o Panathinaikos. Formou con Molina, Manuel Pablo, Naybet, Romero, Donato, Víctor, Emerson, Fran, Mauro Silva, Pandiani e Diego Tristán. O polaco Krzysztof Warzycha adiantou ao equipo grego na primeira parte, ata que Naybet puxo o empate preto do final do partido, que rematou 1-1.^[12] A súa primeira vitoria na Champions chegou só seis días despois no estadio de Riazor contra o Hamburgo. O Deportivo adiantouse no primeiro tempo cun gol de Pandiani que foi empatado na segunda parte por Barbarez. Xa no tempo de desconto, Lionel Scaloni fixo o 2-1 definitivo.^[13] O equipo coruñés mantívose invicto durante toda a primeira fase de grupos e, aínda que só logrou gañar outro partido (contra o Panathinaikos en Riazor), acabou como líder do grupo, conseguindo así o pase á segunda fase de grupos.

Nesta, quedou encadrado no grupo B, xunto a Paris Saint-Germain, Milan e Galatasaray. Na primeira xornada derrotou ao equipo francés no Parque dos Príncipes, e a pesar das dúas derrotas nos seguintes dous partidos, obtivo sete dos nove últimos puntos, subindo ata a primeira praza do grupo e logrando unha histórica clasificación para os cuartos de final. Especialmente lembrado é o encontro da quinta xornada contra o PSG en Riazor, no que o equipo de Luis Fernández se puxo 0-3 tras dous goles de Leroy e un de Jay-Jay Okocha, antes de que o Deportivo protagonizase unha histórica remontada con catro goles de cabeza: un triplete de Pandiani (que saíra dende o banco) e o outro de Tristán.^[14][15]

O seu rival en cuartos foi o Leeds United, adestrado polo irlandés David O'Leary. O equipo inglés deixou encamiñada a eliminatoria no partido de ida en Elland Road, con tres goles de Harte, Smith e Ferdinand, contra un Deportivo que notou as ausencias de Donato e Mauro Silva.^[16][17] No partido de volta na Coruña, os braquiazuis realizaron un gran partido e estiveron a piques de empatar a eliminatoria, gañando por 2-0 con tantos de Djalminha e Tristán, pero foi insuficiente para continuar na competición.^[18]

Trala súa primeira participación na Liga de Campións, o Deportivo continuou disputando a competición durante varios anos, conseguindo destacados resultados. Na tempada 2001/02 volveu quedar invicto na fase de grupos e acadou de novo o primeiro posto, por diante de Manchester United, Lille e Olympiacos. Obtivo catro empates e dúas vitorias, ambas contra o Manchester de Ferguson, campión da última Premier League, ao que derrotou por 2-1 en Riazor e por 2-3 en Old Trafford. Na segunda fase os seus rivais foron o Arsenal, o Bayer Leverkusen e a Juventus. Dous goles de Tristán e Makaay serviron para derrotar ao equipo inglés en Riazor na primeira xornada. A continuación, o equipo sufriu unha derrota por 0-3 contra o Leverkusen no BayArena e empatou a cero goles contra a Juventus no Stadio delle Alpi. Cos catro equipos empatados a catro puntos, chegouse á cuarta xornada, na que o Deportivo derrotou á Juve en Riazor con tantos de Tristán e Djalminha (2-0), mentres que o Arsenal goleou por 4-1 ao Bayer Leverkusen.

Na penúltima xornada enfrontouse ao Arsenal no antigo estadio de Highbury. Nese encontro, considerado un dos mellores da súa historia, o Deportivo foi moi superior a un Arsenal que acabaría gañando ese ano a Premier, e no que xogaban entre outros estrelas como Seaman, Campbell, Vieira, Pires, Bergkamp ou Henry.^[19] O resultado foi de 0-2, sendo Valerón e Naybet os autores dos tantos, e significou o pase matemático aos cuartos de final, por segundo ano consecutivo.^[19] O seu rival nos cuartos foi o Manchester, ao que xa se enfrontara na primeira fase, pero nesta ocasión os resultados foron opostos. O Manchester gañou na ida en Riazor por 0-2, cun gran gol de David Beckham e outro de Van Nistelrooy, e conseguiu tamén a vitoria en Old Trafford, esta vez por 3-2, con dous tantos de Solskjær e un de Giggs.^[20][21]

Na tempada 2002/03 iniciou a Liga de Campións xogando contra o Bayern de Múnic no Estadio Olímpico de Múnic. Impúxose o equipo coruñés por 2-3, cun triplete de Roy Makaay, e entrou na historia como o primeiro equipo español en derrotar ao Bayern no seu estadio.^[22] Gañou tamén ao Lens en Riazor, ao Bayern tamén en Riazor e ao Milan en San Siro, clasificándose para a seguinte fase na segunda posición, empatado a puntos co primeiro, o Milan. Na segunda fase quedou encadrado no Grupo D, xunto coa Juventus, o Manchester United e o FC Basel. Logrou sete puntos de nove posibles en Riazor, cun empate contra a Juve e vitorias contra Manchester e Basel, pero non puido sumar ningún punto fóra da casa. O equipo inglés ocupou a primeira praza final, con 13 puntos, mentres que os outros tres remataron nun triplo empate a sete puntos, ocupando o Deportivo o último posto.^[23]

Na tempada 2003/04 o Deportivo da Coruña rexistrou a mellor participación europea da súa historia. A diferenza das tempadas anteriores, nas que lograra a clasificación como campión ou subcampión de liga, esta vez fíxoo como terceiro, polo que tivo que disputar unha rolda previa contra o Rosenborg, ao que superou tras empatar a ceros no Lerkendal Stadion e gañar pola mínima en Riazor, cun tanto de Albert Luque. Xa na fase de grupos, entrou no grupo C, con AEK, PSV e Monaco.

O seu primeiro partido foi contra o AEK no Apostolos Nikolaidis de Atenas, onde se adiantou rapidamente o equipo galego cun gol de Pandiani, ata que preto do final empatou o equipo de Dušan Bajević por medio de Tsiartas.^[24] A continuación o Deportivo afrontou dous partidos seguidos en Riazor, logrando dúas vitorias: 2-0 contra o PSV de Guus Hiddink, con tantos de Sergio e Pandiani, e 1-0 contra o Monaco de Didier Deschamps, con gol de Tristán.^[25][26] O 5 de novembro de 2003, no estadio Lois II de Mónaco, o Deportivo sufriu a súa maior derrota en competición europea e unha das maiores da súa historia en calquera competición, encaixando un 8-3 contra o Monaco. Catro dos goles monegascos anotados por Dado Pršo, que celebraba ese día o seu 29º aniversario, mentres que os demais foron obra de Jérôme Rothen, Ludovic Giuly, Jaroslav Plašil e Édouard Cissé.^[27][28] Con todo, o equipo repúxose e no seguinte encontro venceu ao AEK por 3-0, anotando Héctor, Valerón e Luque.^[29] O derradeiro partido da primeira fase foi contra o PSV no Philips Stadion de Eindhoven. O Deportivo chegou ao encontro con 10 puntos, empatado co Monaco e con tres puntos de vantaxe sobre o PSV. Os neerlandeses precisaban gañar por 2-0 ou por máis de tres goles en caso de que os galegos marcasen. Adiantouse o PSV con dous goles de De Jong e Robben, que deixaban ao Deportivo virtualmente eliminado da competición. Irureta introduciu entón un cambio ofensivo, substituíndo a Sergio por Luque, e no primeiro balón que tocou, o catalán anotou un gol dende 35 metros que obrigaba ao equipo neerlandés a anotar tres goles máis.^[30] O partido rematou despois de que Pandiani e De Jong marcasen un gol máis para cada equipo, e o Deportivo clasificouse segundo por detrás do Monaco.

Para esta edición da Liga de Campións, a UEFA suprimiu a segunda fase de grupos, recuperando os oitavos de final da antiga Copa de Europa,^[31] e o Deportivo quedou emparellado coa Juventus de Lippi. O primeiro partido xogouse en Riazor e rematou con vitoria galega por 1-0, despois de que Luque rematase cunha volea un mal despexe de Thuram e superase a Buffon.^[32] Dúas semanas despois, no Stadio delle Alpi de Turín, un solitario gol de Pandiani serviu para certificar o pase aos cuartos de final por terceira vez na historia do club. O seguinte rival foi outro equipo italiano, o Milan de Carlo Ancelotti, vixente campión de Europa. A ida en San Siro acabou 4-1 para os italianos, a pesar do gol de Pandiani no minuto 11, que foi remontado con dous tantos de Kaká, un de Shevchenko e outro de Pirlo. Dúas semanas despois, o 7 de abril de 2004, o partido de volta en Riazor converteuse nun dos encontros máis lembrados da historia do club e da Liga de Campións, pois o Deportivo logrou unha remontada que parecía case imposible, eliminando ao Milan cun 4-0, tralos goles conseguidos por Pandiani, Valerón, Luque e o capitán Fran.^[33][34][35]

O Deportivo acadou así por primeira e única vez na súa historia as semifinais da Liga de Campións, onde se enfrontou ao FC Porto, adestrado por José Mourinho. O partido de ida no Estádio do Dragão acabou con empate a cero, e co polémico cartón vermello amosado polo árbitro Markus Merk ao defensa deportivista Jorge Andrade, por dar un suave golpe co pé ao seu compañeiro da selección portuguesa e amigo Deco.^[36][37] Deste xeito o Deportivo non puido contar co portugués para o partido de volta en Riazor, e tampouco con Mauro Silva, este último sancionado por acumulación de cartóns amarelos. O partido de volta decidiuse no minuto 60, despois de que César derribase a Deco na área e Pierluigi Collina asubiase penalti. Molina non puido deter por pouco o lanzamento do brasileiro Derlei, que cruzou a portería e deixou ao Deportivo ás portas da súa primeira final continental.^[38][39]

A partir da tempada 2004/05 o club padeceu un empeoramento dos seus resultados. Esa campaña foi a quinta consecutiva disputando a Liga de Campións, á accedeu despois de superar ao Shelbourne irlandés na fase previa. Con todo, os braquiazuis non conseguiron ningunha vitoria na fase de grupos, tampouco ningún gol, e sufriron unha nova goleada por parte do Monaco, que conseguiu un 0-5 en Riazor.^[40] O Deportivo sumou só dous puntos, en senllos empates a cero co Olympiacos en Riazor e co Liverpool en Anfield.^[41][42]

Na tempada seguinte o club da Coruña só puido acceder á Copa Intertoto, ao acabar a liga na oitava praza. Entrou na segunda rolda e eliminou sucesivamente ao Budućnost Podgorica, ao Slaven Belupo e ao Newcastle, acadando a final, na que se enfrontou a dobre partido ao Olympique de Marsella na busca dun billete para a Copa da UEFA. Na ida en Riazor a vitoria foi para o Deportivo por 2-0, con goles de Rubén Castro e Iván Carril, pero na volta no Vélodrome os franceses gañaron 5-1, con tantos de Ribéry, Méïté, Niang (2) e Oruma.^[43]

Tras uns anos sen presenza en Europa, o Deportivo regresou en 2008 á Copa Intertoto, xa cun novo formato. Accedeu en terceira rolda, onde venceu ao Bnei Sakhnin israelí, logrando así o pase á segunda rolda clasificatoria da Copa da UEFA. Nesta derrotou ao Hajduk Split croata e conseguiu a clasificación para a UEFA case unha década despois.^[44] Na primeira rolda da competición o seu rival foi o Brann noruegués. No partido de ida no Brann Stadion de Bergen, gañou o equipo local por 2-0, con goles de Bjarnason e Solli, mentres que na volta o resultado foi o mesmo, pero con vitoria do Deportivo, con dous tantos de Colotto.^[45][46] Tras unha prórroga sen goles, a eliminatoria foi á quenda de penaltis, onde Aranzubía detivo tres lanzamentos e deu ao Deportivo o billete para a fase de grupos.^[46]

Encadrado no grupo H, e con partidos a unha soa volta, o Deportivo comezou perdendo 3-0 contra o CSKA de Moscova no estadio Luzhniki de Moscova, con dous goles de Dzagoev e un de Vágner Love.^[47] A continuación gañou por 3-0 ao Feyenoord de Makaay en Riazor, cun gol de Lopo, outro de Guardado e outro de Hofland en propia meta.^[48] No terceiro encontro empatou a un gol co Lech Poznań en Polonia, xogándose o pase á seguinte rolda no cuarto e último partido, contra o Nancy na Coruña.^[49] Un gol de Bodipo no último cuarto do partido clasificou ao club galego no segundo lugar do grupo.^[50] O rival do Deportivo en dezaseisavos de final foi o Aalborg dinamarqués. O partido de ida disputouse no Energi Nord Arena de Aalborg, e o equipo branco e vermello deixou encamiñada a eliminatoria cun 3-0, con dous goles de Due e un de Jakobsen.^[51] O 26 de febreiro de 2009 en Riazor, o Deportivo disputou o seu derradeiro partido europeo ata a data, volvendo perder contra o equipo danés. A pesar do gol inicial de Sergio, o Aalborg remontou con tres goles obra de Shelton, Johansson, Enevoldsen, e deixou ao club galego fóra da competición.^[52]

• Historia do Deportivo da Coruña

• Páxina web oficial
• Deportivo da Coruña na UEFA (en inglés).