Gran Premio de España de 1989

A pre-cualificación foi de novo unha lotería. O último clasificado no podio Stefan Johansson fallou, e non precualificou o seu Onyx, mentres que o seu novo compañeiro de equipo JJ Lehto terminou segundo detrás do Osella de Nicola Larini. O terceiro foi o compañeiro de equipo de Larini Piercarlo Ghinzani, mentres que o especialista en cualificación Philippe Alliot terminou cuarto no seu Lamborghini. Quedaron fora Johansson, Michele Alboreto e Roberto Moreno.

Ayrton Senna arrasou ao redor dos 4.218 km. do circuíto de Jerez en 1:20.291 para lograr a súa 40ª pole position. Gerhard Berger foi segundo no seu Ferrari 640, só 0,274 segundos detrás do home que sería o seu compañeiro de equipo en 1990 en McLaren. Sobre un segundo detrás de Senna en terceiro estaba o líder do campionato do mundo Alain Prost no seu McLaren, coa sorpresa do cualificado na última sesión Pierluigi Martini, cuarto no seu Minardi, os pneumáticos de clasificación Pirelli volveron a ocupar o primeiro posto. Martini fixo un incrible segundo máis rápido logo da cualificación do venres, só 0,388 máis lento que Senna.

Philippe Alliot obtivo o mellor quinto posto na grella coseu Larrousse, demostrando que tanto o chasis Lola como o motor Lamborghini V12 deseñado por Mauro Forghieri comezaban a ser bos. Tamén mellorou a reputación de Alliot como gran cualificador.

Williams-Renault participou con dous modelos de coche diferentes para os seus pilotos Thierry Boutsen e Riccardo Patrese. Boutsen clasificou 21º no novo Williams FW13 que debutou en Portugal, mentres que Patrese volveu ao modelo máis vello de Williams e terminou sexto na grella xunto ao seu sorprendentemente rápido ex compañeiro no equipo Brabham Nelson Piquet no seu Lotus.

René Arnoux (Ligier) e os pilotos de Rial Pierre-Henri Raphanel e Gregor Foitek non puideron cualificar para a carreira .

O Campión do Mundo de McLaren, Ayrton Senna, logrou a pole, estableceu a volta rápida e mantivo vivo o campionato mundial coa súa sexta vitoria da tempada. Segundo co seu terceiro podio consecutivo logo do seu segundo posto en Italia e a súa vitoria na anterior carreira en Portugal foi o Ferrari 640 de Gerhard Berger. O líder do Campionato do Mundo, Alain Prost, terminou terceiro no seu McLaren na súa última carreira no equipo co que gañou os campionatos mundiais de pilotos de 1985 e 1986.

Completando os puntos estaban a 'revelación da tempada' Jean Alesi no seu Tyrrell en cuarto lugar, o modelo máis vello de Williams-Renault de Patrese en quinto no que sería a última carreira do FW12C, e sexto o Lamborghini V12 que logrou o seu primeiro e único punto da tempada pilotado por Alliot.

O terceiro posto de Prost deulle unha vantaxe de 16 puntos sobre Senna, a falta de dúas carreiras. Se quería conservar o seu título, o brasileiro tería que gañar tanto no Xapón como no Gran Premio de Australia de 1989 e que Prost non anotara máis de dous puntos. Se ese fora o caso e ambos terminasen a tempada coa mesma cantidade de puntos, Senna gañaría o campionato por ter seis vitorias sobre as catro de Prost.

• Primeira saída nun Grand Prix : J.J. Lehto
• Gregor Foitek substituíu a Christian Danner en Rial, pero abandonou o equipo despois da carreira, cando sufriu un forte accidente na cualificación debido a perda do alerón traseiro do coche.

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	McLaren-Honda	141
2	Ferrari	59
3	Williams-Renault	54
4	Benetton-Ford	22
5	Tyrrell-Ford	16

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.