გირინი

გირინის პროვინციის ფართობი შეადგენს 187 400 კმ². პროვინციის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილი უჭირავს მანჯურია-კორეის მთებს (სიმაღლე 500-1200 მ, მაქსიმალური წერტილი 2744 მ. მთა ბაიტოშუანი). პროვინციის ჩრდილო-დასავლეთი უჭირავს სუნლიაოს ვაკეს. ჰავა ზომიერი, მუსონურია. იანვრის საშუალო ტემპერატურაა 17-20 °C, ივლისისა 20-24 °C. ნალექები ვაკეზე 400-600 მმ წელიწადში, მტებში 1000 მმ-მდე. ჩრდილო-დასავლეთში შემორჩენილია სტეპი და ტყე-სტეპი, სამხრეთ-აღმოსავლეთში, მთებში შერეული ფართოფოთლოვანი და წიწვოვანი ტყეებია.

უძველეს დროში გირინის ტერიტორიაზე ცხოვრობდნე ტუნგუსური ტომები. VIII-XIII საუკუნეებში გირინის უდიდესი ნაწილი შედიოდა ტუნგუსთა ბოხაის, კიდანების ლიაოს და ჯურჯენთა ძინის სახელმწიფოების შემადგენლობაში. 1234 წელს დაიპყრეს მონღოლებმა.მონღოლთა ბატონობის დამხობის შემდეგ, XIV საუკუნის II ნახევარში გირინის სამხრეთი ნაწილი გადავიდა ჩინეთის ხელში, ხოლო დანარჩენი დარჩა მონღოლთა და ტუნგუსთა გამგებლობაში. XVII საუკუნის დასაწყისში გირინის მთელი ტერიტორია ემორჩილებოდა მანჯურიას, რომლებმაც XVII საუკუნეში ჩინეთიც დაიპყრეს. ცინის დინასტიის დროს გირინი და მანჯურიის სხვა პროვინციები ითვლებოდა მანჯურიის სახლის დომენად. XIX საუკუნის მეორე ნახევარში დაიწყო გირინის დასახლება ჩინელებით, რამაც გაზარდა დამუშავებული მიწის ფართობები. გირინის ეკონომიკურ აღმავლობას ხელი სეუწყო 1903 წელს გაყვანილმა ჩინეთ-აღმოსავლეთის რკინიგზამ. 1931 წელს იაპონიის მიერ მანჯურიის ოკუპაციის შემდეგ გირინის მიწებს იაპონია დაესაკუთრა. 1946-1948 წლებში გირინის დიდი ნაწილი გომინდანელთა ხელში აღმოჩნდა. 1949-1957 წლებში შეიქმნა ავტომშენებლობა.

გირინის პროვინცია ადმინისტრაციულად იყოფა 9 მუნიციპალიტეტად:

რუკა	№	სახელი	ჩინურად	ფინინი
	1	ჩანჩუნი	长春市	Chángchūn Shì
	2	ბაიჩენი	白城市	Báichéng Shì
	3	ბაიშანი	白山市	Báishān Shì
	4	გირინი	吉林市	Jílín Shì
	5	ლიაოიუანი	辽源市	Liáoyuán Shì
	6	სიპინი	四平市	Sìpíng Shì
	7	სუნიუანი	松原市	Sōngyuán Shì
	8	ტუნხუა	通化市	Tōnghuà Shì
	9	იანბიანი-კორეის აო	延边朝鲜族自治州	Yánbiān Cháoxiǎnzú Zìzhìzhōu

• ჩინეთის ადმინისტრაციული დაყოფა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 167.

არის გვერდი თემაზე:

გირინი

• ოფიციალური საიტი