საინჟინრო მეცნიერება
საინჟინრო მეცნიერება (ფრანგულად ingénieur, ლათინურიდან ingenium - უნარი, გამომგონებლობა) — სამეცნიერო გამოკვლევების პრაქტიკული მიზნებით გამოყენების სფერო. საინჟინრო საქმის საფუძველია მეცნიერული ცოდნა და პრაქტიკული გამოცდილება, რომელსაც იყენებენ გარკვეული საგნების და ტექნოლოგიური პროცესების დაპროექტებისა და შექმნისათვის.
საინჟინრო მეცნიერება დიდი დარგია, რომლის მთავარი სახეობებია:
- ბიოინჟინერია
- გენური ინჟინერია
- ელექტრო ინჟინერია
- კომპიუტერული ინჟინერია
- მექანიკური ინჟინერია
- რკინიგზის სისტემების ინჟინერია
- საავიაციო ინჟინერია
- სამოქალაქო ინჟინერია
- სამრეწველო ინჟინერია
- სასოფლო-სამეურნეო ინჟინერია
- ქიმიური ინჟინერია
და სხვა მრავალი.
საინჟინრო საქმის სპეციალისტებს ინჟინრებს უწოდებენ. თავდაპირველად ამ ტერმინით აღნიშნავდნენ პირებს, რომლებიც სამხედრო მანქანებს მართავდნენ. ტერმინი სამოქალაქო ინჟინერია XVI საუკუნის ჰოლანდიაში გამოჩნდა და გულისხმობდა გზების და ხიდების მშენებელ სპეციალისტს, პირველი სასწავლო დაწესებულებები ინჟინერთა მოსამზადებლად ჩამოყალიბდა დანიაში XVII საუკუნეში, შემდეგ - დიდ ბრიტანეთში, საფრანგეთში, ავსტრიაში, გერმანიაში და სხვაგან.
ლიტერატურა
- Blockley, David (2012). Engineering: a very short introduction. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-957869-6.
- (2005) რედ. Dorf, Richard: The Engineering Handbook, 2, Boca Raton: CRC. ISBN 978-0-8493-1586-2.
- Billington, David P. (June 5, 1996). The Innovators: The Engineering Pioneers Who Made America Modern. Wiley; New Ed edition. ISBN 978-0-471-14026-9.
- Madhavan, Guru (2015). Applied Minds: How Engineers Think. W.W. Norton.
- Petroski, Henry (March 31, 1992). To Engineer is Human: The Role of Failure in Successful Design. Vintage. ISBN 978-0-679-73416-1.