Mors atra

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Mors atra,[1][2][3] etiam et magna mortalitas appellata,[4] fuit pandemia quae exitiabilior ulla erat in historia humana, in mortis aestimabilis? erumpens inter 75 et 200 miliones hominum in Eurasia et cuius culmine in Europa erat inter annos 1347 et 1351.[5][6][7] Yersinia pestis, bacterium quod in multis pestis generibus erumpere potest, eius origo fuisse creditur.[8] Haec pestis eversiones religionis, societatis, oeconomicae creavit, quae cursum historiae, praecipue in Europa, graviter affecit.

Turnacenses pestilentiâ mortuos sepuliunt (pictura anni circiter 1353).
Incrementum atrae mortis in Europa.

Mors atra in siccis Mediae Asiae campis orta fuisse putatur, unde per Viam Sericam late commeavit, Crimaeam anno 1343 attingens. Unde, verisimiliter vecta est a pulicibus in ratis orientalibus habitantibus, quae viatores assidui sunt in navis mercatorum diffundente in Mediterraneum et Europam. Aestimatur occidisse a 30 ad 60 centesimas totius numeri incolarum Europae.[9] In toto, plaga populum a 450 milionibus ad 350–375 milliones saeculo 14 fortasse imminuit.[10] Tantum post ducentos annos, numerus incolarum orbis terrarum ad priorem gradum recuperavit. Pestilentia autem ad perniciem Europae usque saeculum undevicensimum continenter erumpebat.

Nexus interni

Notae

Bibliographia

Fontes antiquiores
Fontes nominis "Mors atra"
Fontes nominis "Mors nigra"
Litterae secundariae
  • Barroca, Mário Jorge. 2003. A peste negra na epigrafia medieval portuguesa. Porto: Universidade do Porto. Faculdade de Letras.
  • Barry, S., et N. Gualde. 2008. "La Peste noire dans l’Occident chrétien et musulman, 1347–1353." Canadian Bulletin of Medical History 25 (2): 461-498.
  • Byrne, J., et Gale Group. 2012. Encyclopedia of the Black Death (Gale virtual reference library). Sanctae Barbarae in California: ABC-CLIO.
  • Curtis, D., et J. Roosen. 2017. "The sex‐selective impact of the Black Death and recurring plagues in the Southern Netherlands, 1349–1450." American Journal of Physical Anthropology 164 (2): 246-259.
  • Lenz, K., et N. Hybel. 2016. "The Black Death." Scandinavian Journal of History 41 (1): 54-70.
  • Platt, C. 1996. King Death: The Black Death and its aftermath in late-medieval England. Londinii: UCL Press.
  • Pobst, P. 2013. "Should We Teach that the Cause of the Black Death Was Bubonic Plague?" History Compass 11 (10): 808-820.
  • Seifert, Lisa, et al. 2016. "Genotyping Yersinia pestis in Historical Plague: Evidence for Long-Term Persistence of Y. pestis in Europe from the 14th to the 17th Century." PLOS One, 3 Ianuarii 2016.
  • Spyrou, Maria A., et al. 2019. "Phylogeography of the second plague pandemic revealed through analysis of historical Yersinia pestis genomes." Nature Communications 10 (4470).
  • Ángel Vaca, Lorenzo. 2009. "La Peste Negra en Castilla (Nuevos testimonios)." Studia Historica: Historia Medieval 8.
  • Welford, M., et B. Bossak. 2010. "Body lice, Yersinia pestis Orientalis, and Black Death." Emerging Infectious Diseases 16 (10): 1649-51.
  • Ziegler, Philip, et P. Ziegler. 1969. The Black Death. Londinii: Collins.