Монголско Царство

На монголски јазик, Монголското Царство се вика Монголын Эзент Гурен, што буквално значи „монголска царска сила“. Покрај тоа име, се користи и их монгол улс, што значи „голема монголска нација/држава“^[4]. Се користат обете имиња. Во 1240-тите, еден од потомците на Џингис, Гујук-хан, му напишал писмо на Папа Инокентиј IV во кое го употребил името „Далај Каган“ или „Големата монголска држава“^[5].

По војната за наследство меѓу Кублај Хан и неговиот брат Арик, Арик ја ограничил моќта на Кублај на источниот дел на царството. Кублај официјално издал царски указ на 18 декември 1271 за да ја именува земјата „Голем Јуан“ со кој ја воспоставил династијата Јуан.

Позадина

Областа околу Монголија, Манџурија и делови од Северна Кина била контролирана од династијата Лао од 10 век. Во 1125, династијата Џин основана од страна на Џурчените ја соборила династијата Лао и се обидела да се здобие со контрола врз поранешната територија на Лао во Монголија. Во 1130-тите, владетелите на династијата Џин, познати како Златни кралеви, успешно се спротивставиле на конфедерацијата на Камаг Монгол, со која во тоа време владеел Кабул Кан, прадедото на Џингис Кан^[6].

Монголската висорамнина била освоена главно од пет моќни племенски конфедерации: Кераити, Камаг Монгол, Најмани, Меркити и Татари. Царските цареви, по политиката на поделба и владеење, ги охрабриле споровите меѓу племињата, особено меѓу Татарите и Монголците, со цел да ги одржат номадските племиња расеани од сопствените битки, а оттаму далеку од династијата Џин. Наследник на Кабул бил Амбахај Кан, кој бил предаден од Татарите и погубен. Монголците се одмаздиле со напаѓање на границата, што резултирало со неуспешен контра-напад на Џурчените во 1143 година^[6].

Во 1147 година, Џин малку ја променил својата политика, потпишувајќи мировен договор со Монголците. Тогаш Монголците продолжиле со нападите врз Татарите за да ја одмаздат смртта на својот покоен хан, отворајќи долг период на активни непријателства. Армиите на Џин и Татар ги победиле Монголците во 1161 година^[6].

Подемот на Џингис Кан

• Brent, Peter. The Mongol Empire: Genghis Khan: His Triumph and his Legacy. Book Club Associates, London. 1976.
• Buell, Paul D. (2003), Historical Dictionary of the Mongol World Empire, The Scarecrow Press, Inc., ISBN 0-8108-4571-7
• Howorth, Henry H. History of the Mongols from the 9th to the 19th Century: Part I: The Mongols Proper and the Kalmuks. New York: Burt Frankin, 1965 (reprint of London edition, 1876).
• Kradin, Nikolay, Tatiana Skrynnikova. "Genghis Khan Empire". Moscow: Vostochnaia literatura, 2006. 557 p. (ISBN 5-02-018521-3).
• Kradin, Nikolay, Tatiana Skrynnikova. "Why do we call Chinggis Khan's Polity 'an Empire' ". Ab Imperio, Vol. 7, No 1(2006): 89-118. (ISBN 5-89423-110-8)
• May, Timothy. "The Mongol Art of War." [1] Архивирано на 28 септември 2007 г. Westholme Publishing, Yardley. 2007.
• Weatherford, Jack (2004). Genghis Khan and the Making of the Modern World. Three Rivers Press. ISBN 0-609-80964-4.
• Woods, Shelton (2002). Vietnam: An Illustrated History. Hippocrene Books Inc. ISBN 0-7818-0910-X
• (француски) Dominique Farale, De Gengis Khan à Qoubilaï Khan : la grande chevauchée mongole, Economica, 2003 (ISBN 2-7178-4537-2)
• (француски) Dominique Farale, La Russie et les Turco-Mongols : 15 siècles de guerre, Economica, 2007 (ISBN 978-2-7178-5429-9)

• Џингис Кан и монголците
• Монголското Царство
• Монголци
• Биографија на Џингис Кан Архивирано на 12 јануари 2012 г.
• Монголците во Светската Историја
• Монголското Царство за ученици Архивирано на 4 јуни 2008 г.
• Поглед на Вилијам Рубрик за Монголија
• Монголската инвазија на Рус
• Монголското Царство на Google Earth^{[мртва врска]}