Скиентологија

Скиентологијата е учење за духот и за неговиот однос кон себеси, универзумите и другите живи форми, создадено во 1952 година од страна на Рон Хабард, под името Дијанетика. Земено од латинскиот збор scio - „знаење“ во потполна смисла на зборот и грчкиот збор logos - „учење за“. Сам по себе, зборот значи „да знаеш како да знаеш“. Скиентологијата е „рута“, пат, а не дисертација или наметливо самоуверено знаење. Низ нејзините вежби и изучување, човек сам може да ја открие вистината. Затоа, технологијата не е образложена како нешто во кое треба да се верува, туку како нешто кое треба да се прави.

Скиентологијата е едно тело на знаење кое се протега од одредени фундаментални вистини. Оние што го заземаат примарното место меѓу овие вистини се:

• човекот е бесмртно духовно битие;
• неговото искуство се протега многу подолго од само еден животен век;
• неговите способности се неограничени, дури и кога во моментот не се реализирани.

Исто така, Скиентологијата смета дека човекот е во основа добар и дека неговиот духовен спас зависи од него самиот, од неговите пријатели и од неговото постигнување на братство со универзумот.

Скиентологијата не е догматска религија која од човекот бара тој слепо да верува во сè. Единката сама открива дека Скиентологијата функционира, на тој начин што ќе ги применува нејзините принципи и ќе ги види или искуси резултатите од таа примена.^{[се бара извор]}

Крајната цел на Скиентологијата е вистинско духовно просветлување и слобода за единката.^{[се бара извор]}