Светска турнеја на UCI 2018

Светска турнеја на UCI 2018 — десетто издание на системот за рангирање започнат од Меѓународниот велосипедистички сојуз (UCI) во 2009 година, кој вклучувал триесет и седум друмски велосипедски настани во текот на сезоната 2018.^[1]

Светска турнеја на UCI 2018

Десетто издание на Светска турнеја на UCI
Лого на Светската турнеја
Поединости
Датуми	16 јануари – 21 октомври
Места	Австралија, Европа, Азија и Северна Америка
Трки	37
Прваци
Поединечен пласман	Сајмон Јејтс (ВБР) (Мичелтон-Скот)
Екипен пласман	Квик-Степ Флорс
← 2017 2019 →

Натпреварувањето е предвидено да започне со воведната етапа на Тур Даун Андер на 16 јануари и ќе заврши со Трката околу Гуангси на 21 октомври.^[2] Белгиецот Грег ван Авермат бил бранител на титулата.^[3]

Ван Авермат не можел да ја одбрани својата титутла, откако не успеал да постигне ниту една поединечна победа - меѓутоа бил дел од три победи во екипен хронометар за Ванти-Груп Гобер – завршувајќи на петтото место во бодовниот пласман. Пласманот по првпат бил освоен од британски возач, Сајмон Јејтс, кој вози за екипата Мичелтон-Скот, освојувајќи 3.072 бода во сезоната.^[4] Јејтс бил последен од четворицата возачи кои го преземале водството во пласманот во текот на сезоната; порано во 2018 година бил високопласиран, забележувајќи етапни победи на Париз-Ница^[5] и на Волта а Каталуња,^[6] пред пробивот на Џиро д’Италија со три етапни победи и тринаесет дена во водство на трката; на крајот, Јејтс опаднал на планините во текот на третата недела и го предал водството и победата на сонародникот Крис Фрум.^[7] По уште една етапна победа и второ место на Трката околу Полска,^[8] Јејтс ја освоил својата прва голема трка со победата на Вуелта а Еспања,^[9] преземајќи го водството на трката по етапна победа на етапата 14,^[10] и водството на пласманот кога трката завршила.^[4]

На второто место се нашол Словакот, Петер Саган, 80 бода зад него, кој возел за Бора-Хансгрое.^[4] Саган го предводел пласманот поголемиот дел од сезоната, забележувајќи шест последователни високи пласмани на пролетните класици, со победи на Гент-Вевелгем,^[11] и по првпат, на Париз-Рубе.^[12] Саган освоил три етапи на Тур де Франс, откако го освоил по рекорден шести пат бодовниот пласман,^[13] но не успеал да освои ниту една етапа на Вуелта а Еспања, каде Јејтс го презел водството. На третото место, со 2.609 бода,^[4] бил Алехандро Валверде од Шпанија, кој возел за Мовистар Тим. Валверде бил во водство во пласманот пролетта, победувајќи на Трката Абу Даби,^[14] и на Волта а Каталуња,^[6] во февруари и март – освојувајќи три етапи на овие трки исто така – пред две етапни победи и победата во бодовниот пласман на Вуелта а Еспања.

Во екипниот пласман, Квик-Степ Флорс преовладал со 13.425,97 бода, држејќи го водството во пласманот скоро три четвртини од сезоната. Екипата освоила 37 победи – од вкупно 73 победи на сите трки во UCI^[15] – во рамки на Светската турнеја, вклучувајќи седум победи во генерален пласман освоени од Ники Терпстра (Е3 Харелбеке и Трка околу Фландрија),^[16][17] Ив Ламперт (Дварс дор Вландерен),^[18] Жилијан Алафилип (Флеш Валон и Класика де Сан Себастијан),^[19][20] Боб Јунгелс (Лиеж-Бастоњ-Лиеж),^[21] и Елија Вивијани (Јуроајс Класик).^[22] Екипата, исто така, освоила 13 етапни победи на големите трки, со две маички освоени од Вивијани (бодовен пласман на Џиро д’Италија),^[23] и од Алафилип, кој го освоил планинскиот пласмна на Тур де Франс.^[24] Минатогодишните победници, Тим Скај, завршиле втори со 10.213 бодови, откако екипата освоила две од трите големи трки; Фрум станал седми возач, кој ги освоил трите големи трки со успехот на Џиро д’Италија,^[25] додека Герант Томас го освоил Тур де Франс,^[26] по успехот на Критериум ди Дофине.^[27] Тим Скај освоил уште четири други победи во генерален пласман: Михал Квјатковски ја освоил Тирено-Адријатико,^[28] и Трката околу Полска,^[8] Еган Бернал ја освоил Трката околу Калифорнија во неговата прва сезона со екипата,^[29] додека Џани Москон ја освоил завршната Трка околу Гуангси.^[30] Со 9.201 бодови, Бора-Хансгрое завршиле на третото место, главно поради резултатите на Саган и победи на Џеј Мекарти (Голема океанска друмска трка „Кедел Еванс“),^[31] и Паскал Акерман на Класик Лондон-Сари.^[32] Акерман и Сем Бенет исто така освоил единаесет етапни победи во текот на сезоната, а Бенет освоил три етапи на Џиро д’Италија.^[33]