സെറിബ്രൽ പാൾസി

ചലനം, സന്തുലനം, ശരീരഭാവം എന്നിവയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന തലച്ചോറിന്റെ ഭാഗങ്ങളിലെ തകരാറ് മൂലമാണ് സെറിബ്രൽ പാൾസി ഉണ്ടാവുന്നത്^{[1] [4]}. ഗർഭസ്ഥശിശുവായിരിക്കെ തന്നെയോ ജനിച്ചയുടനെയോ ഇവയുടെ തുടക്കം കാണുന്നത്^[1]. ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങളുടെ മൂലകാരണം ഇപ്പോഴും അവ്യക്തമായി തുടരുന്നു^[1]. ഇരട്ടക്കുട്ടികളുള്ള ഗർഭധാരണം, മാസം തികയാതെയോ പ്രയാസകരമോ ഉള്ള പ്രസവം എന്നിവയും ടോക്സോപ്ലാസ്മോസിസ്, റുബെല്ല എന്നീ അണുബാധകളും സെറിബ്രൽ പാൾസിക്ക് സാധ്യത കൂട്ടുന്നു. മീഥൈൽമെർക്കുറി പോലുള്ള രാസവസ്തുക്കളുമായുള്ള സമ്പർക്കവും കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ തലക്കേൽക്കുന്ന ആഘാതങ്ങളും മറ്റു കാരണങ്ങളാണ്^[1]. ജനിതക കാരണങ്ങളും ചെറിയതോതിൽ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്^[5].

അനുഭവപ്പെടുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകൾക്കനുസരിച്ച് ഈ രോഗത്തെ ചില ഉപവിഭാഗങ്ങളായും കണക്കാക്കുന്നുണ്ട്. അറ്റാക്സിക് സെറിബ്രൽ പാൾസി (സ്വാധീനക്കുറവ് പ്രധാന ലക്ഷണമായുള്ളവ), സ്പാസ്റ്റിക് സെറിബ്രൽ പാൾസി (പേശികൾ മുറുകൽ പ്രധാന ലക്ഷണമായവ) എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിക്കാറുണ്ട്^[1].

കുട്ടികളുടെ വളർച്ച വിലയിരുത്തിയാണ് രോഗത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നത്. തുടർന്ന് രോഗകാരണങ്ങളെ കണ്ടെത്താനായി രക്തപരിശോധനകളും മെഡിക്കൽ ഇമേജിങ്ങുകളും ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു^[1].

അമ്മക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന പ്രതിരോധ കുത്തിവെപ്പുകളിലൂടെയും തലക്ക് ആഘാതമേൽക്കാതിരിക്കാനുള്ള കരുതലിലൂടെയും ഒരു പരിധിവരെ സി.പി യെ പ്രതിരോധിക്കാനാവും^[1].

ചികിത്സകളൊന്നും തന്നെ രോഗത്തെ മാറ്റാനായി നിലവിലില്ല. എന്നാൽ ലക്ഷണങ്ങളെ ചികിത്സിക്കാനുള്ള മരുന്നുകളും സർജറികളും മറ്റു സംവിധാനങ്ങളും (ഫിസിക്കൽ തെറാപ്പി, ഒക്യുപേഷണൽ തെറാപ്പി, സ്പീച്ച് തെറാപ്പി എന്നിവയൊക്കെ) പ്രശ്നം രൂക്ഷമാകാതിരിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു^[1]. ഡയസെപാം, ബാക്ലോഫെൻ, ബോട്ടുലിനം ടോക്സിൻ തുടങ്ങിയ മരുന്നുകൾ പേശികൾ മുറുകുന്നത് അയവ് വരുത്താൻ സഹായിക്കും^[1]. പേശികൾ നീട്ടാനും, ഞരമ്പുകൾ ക്രമപ്പെടുത്താനും സർജറികൾ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു. പുറമേയുള്ള ബലപ്പെടുത്താനും മറ്റുമായുള്ള ബ്രേസിങ്, തുടങ്ങിയ സംവിധാനങ്ങളും ഇവരുടെ ജീവിതം എളുപ്പമാക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ബദൽ ചികിത്സകളും പലരും പരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശാസ്ത്രീയമായി അവ തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

കുട്ടികളിലെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ ചലന വൈകല്യമാണ് സെറിബ്രൽ പാൾസി.^[6] 10,000 ജനനങ്ങളിൽ 21 കുട്ടികളിൽ സി.പി വരുന്നതായാണ് കണക്കുകൾ കാണിക്കുന്നത്^[2]. ബി.സി. അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഹിപ്പോക്രാറ്റസിന്റെ കൃതികളിലാണ് കണ്ടെത്തിയതിൽ ആദ്യത്തെ സെറിബ്രൽ പാൾസിയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്^[7]. 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ വില്യം ജോൺ ലിറ്റിൽ ഈ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള വിപുലമായ പഠനം ആരംഭിക്കുകയും, അന്ന് "ലിറ്റിൽസ് രോഗം" എന്ന് ഈ രോഗം വിളിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ^[7] വില്യം ഓസ്ലർ ആണ് ഇതിന് ആദ്യം "സെറിബ്രൽ പാൾസി" എന്ന് പേരിട്ടത്. ജർമ്മൻ ഭാഷയിൽ നിന്നാണ് ഈ പേര് വന്നത്^[8]. സ്റ്റെം സെൽ തെറാപ്പി ഉൾപ്പെടെ നിരവധി ചികിത്സാരീതികൾ ഇന്നും പരീക്ഷണ ഘട്ടത്തിലാണ്^[1].