Śliwiec umbu

Śliwiec umbu
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	mydleńcowce
Rodzina	nanerczowate
Rodzaj	śliwiec
Gatunek	śliwiec umbu
	Nazwa systematyczna
	Spondias tuberosa Arruda; Trav. Brazil 496 1816
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Śliwiec umbu (Spondias tuberosa) – gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych. Pochodzi z północno-wschodniej Brazylii, gdzie rośnie w suchych lasach. Na korzeniach wykształca charakterystyczne bulwy gromadzące wodę i osiągające 20 cm średnicy^[5]. Soczyste owoce tego gatunku, po dojrzeniu z niemal ciekłym miąższem są bardzo słodkie i aromatyczne. Oceniane jako najsmaczniejsze wśród przedstawicieli rodzaju^[6].

Morfologia

Pokrój: Drzewo dorastające do 6 m wysokości. Korona parasolowata, o średnicy do 15 m.
Liście: Złożone, naprzemianległe. Zrzuca liście w czasie suszy.
Kwiaty: Białe, pachnące, miododajne, zebrane w wiechach o długości do 15 cm.
Owoc: Okrągły lub jajowaty pestkowiec o średnicy ok. 3 cm w kolorze zielonkawym.

Zastosowanie

Owoce, zwane w Brazylii umbú, są jadalne, spożywane w stanie naturalnym i wykorzystywane do sporządzania lodów, soków i popularnej umbuzady, napoju chłodzącego na bazie mleka. Na skalę przemysłową produkuje się butelkowane soki, galaretki, wino
Liście są jadalne, spożywane w postaci sałatek.
Bulwy o słodkim smaku, zwane batata-do-umbú znajdują zastosowanie w kuchni brazylijskiej do sporządzania deserów.
Niektóre części rośliny wykorzystuje się w medycynie ludowej^[7].

Przypisy

[5]

[6]

[1]

[2]

[3]

[4]

[7]