Świniowate
Świniowate[3] (Suidae) – rodzina dużych, lądowych ssaków kopytnych z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).
| Suidae | |||
| J.E. Gray, 1821[1] | |||
 Przedstawiciel rodziny – dzik euroazjatycki (Sus scrofa) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | świniowate | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
Sus Linnaeus, 1758 | |||
| Synonimy | |||
| Podrodziny | |||
| |||
Występowanie
W warunkach naturalnych świniowate występują w Europie, Azji (najliczniej) i Afryce. Dziki zostały z powodzeniem introdukowane w Ameryce i Australii.
Charakterystyka
Świniowate są dużymi ssakami o masywnej budowie, wydłużonej głowie i krótkiej szyi. Charakteryzują się obecnością zagiętych ku górze i na zewnątrz dużych, górnych kłów oraz niespotykaną u innych kopytnych owalną chrząstką w pobliżu końca pyska.
Największe osobniki osiągają długość ciała ponad 2 m (bez ogona), przy masie ciała ponad 300 kg. Do największych gatunków należy dzik europejski i nieco mniejsza od niego świnia leśna. Najmniejsze mają ok. 55 cm długości. Samce świniowatych nazywane są odyńcami, samice lochami, a młode warchlakami. Odyńce są większe i cięższe od loch. Młode są zwykle dwubarwne.
Świniowate żyją od 7 do 24 lat. Są wszystkożerne. Często niszczą uprawy polowe w poszukiwaniu bulw. Większość dzikich gatunków to zwierzyna. Świnia domowa ma bardzo duże znaczenie gospodarcze.
Systematyka
Do rodziny Suidae zalicza się jedną występujące współcześnie podrodzinę grupującą wszystkie żyjące współcześnie świniowate[4][3][5]:
Wyróżniono też kilka wymarłych podrodzin[6][7][8]:
- Cainochoerinae Pickford, 1995
- Hyotheriinae Cope, 1888
- Listriodontinae P. Gervais, 1859
- Tetraconodontinae Lydekker, 1876
Opisano również kilka wymarłych rodzajów nie sklasyfikowanych z żadnej z podrodzin:
- Hemichoerus Filhol, 1882[9] – jedynym przedstawicielm był Hemichoerus lamandini Filhol, 1882
- Kachchhchoerus Bhandari, Pickford & Tiwari, 2015[10] – jedynym przedstawicielm był Kachchhchoerus salinus (Pilgrim 1926)
- Kenyasus Pickford, 1986[11]
- Paradoxodonides Strand, 1943[12] – jedynym przedstawicielm był Paradoxodonides inermis (Filhol, 1890)
Kladogram rodziny Suidae (bez taksonów wymarłych)[13]:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uwagi
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Fox, D. and P. Myers: Suidae. (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 2008-04-26]. (ang.).