Ara żółtoskrzydła

Po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego gatunek ten opisał Karol Linneusz w wydanej w 1758 roku 10. edycji Systema Naturae. Autor nadał mu nazwę Psittacus Macao, a jako miejsce typowe wskazał Amerykę Południową^[2][7]. Swój opis oparł o kilka wcześniejszych opisów różnych autorów^[7]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Ara^[4][8]. Wyróżnia się dwa podgatunki A. macao: nominatywny oraz A. m. cyanopterus opisany w 1995 roku przez Davida A. Wiedenfelda^[2][8][9].

Poszczególne podgatunki zamieszkują^[2][8]:

• A. m. cyanopterus Wiedenfeld, 1995 – południowo-wschodni Meksyk do Nikaragui
• A. m. macao (Linnaeus, 1758) – Kostaryka do Boliwii i środkowej Brazylii

Wygląd zewnętrzny

Obie płci ubarwione jednakowo. Kolorowe upierzenie z przewagą barwy jaskrawoczerwonej; kuper i pokrywy nadogonowe jasnoniebieskie, duże pokrywy skrzydłowe żółte, wierzch lotek i końcówki sterówek ciemnoniebieskie, a spodnia część lotek jest ciemnoczerwona z metalicznym, złotym połyskiem. Warstwowy ogon (środkowe pióra są dłuższe od pozostałych). Mocny, zakrzywiony dziób, w górnej części szarawy, w dolnej – czarny. Oczy jasnożółte. Na części twarzowej, wokół oczu, skóra jest biaława i naga. Łapy o czterech palcach. Młode ptaki różnią się od dorosłych tylko ciemną barwą oczu.

Wymiary

• długość ciała: 84–89 cm, w tym ogon ok. 50 cm^[10]
• rozpiętość skrzydeł: około 1 m^[11].

Masa ciała

Osiąga masę około 1–2 kg^[11].

Głos

Jest bardzo głośny, kraczący skrzek oraz piski i warczenie.

Przebywa z reguły w parach, grupach rodzinnych lub niewielkich stadach do 20 ptaków. Ze zbiorowych noclegowisk rozlatują się o świcie na żerowiska, skąd wracają o zmroku, lecąc blisko siebie, w zwartej grupie.

Dożywa maksymalnie ok. 80 lat^[10], jednak przeważnie w środowisku naturalnym żyje w granicy 40–50 lat^[5].

Główny składnik diety tej papugi stanowią owoce. Wybierają raczej niedojrzałe owoce, których ptaki z mniejszym dziobem nie dadzą rady zjeść. Potężny dziób pozwala także na rozłupywanie nawet najtwardszych orzechów^[5].

Gniazdo znajduje się w dziupli dużego drzewa. Samica składa 1–4 jaja. Wysiadywane przez 24–28 dni. Pisklęta uzyskują lotność po 14 tygodniach.

Ara żółtoskrzydła to gatunek szerzej rozpowszechniony niż inne ary. Według IUCN ma status „najmniejszej troski” (LC – Least Concern)^[3]. Jest jednak coraz bardziej zagrożony przez kurczenie się jego środowiska życia (wyrąb lasów tropikalnych) i chwytanie do niewoli. W 2008 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji na wolności na nie więcej niż 50 tysięcy osobników^[3]. Gatunek ten jest ujęty w I załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)^[12].

• Ara Catalina

• David Chandler, Dominic Couzens, Euan Dunn, Jonathan Elphick, Rob Hume: Fakty o zwierzętach świata. Ptaki. Derek Niemann, Tony Whitehead, John Woodward. Warszawa: Multico, 2008, s. 135. ISBN 978-83-7073-583-8.

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).