Arata Isozaki

Urodził się w Ōita na wyspie Kiusiu (Kyūshū) jako najstarszy z czworga rodzeństwa. Jego ojciec prowadził przedsiębiorstwo transportowe.

W 1954 Isozaki ukończył studia architektoniczne na Uniwersytecie Tokijskim, gdzie uczęszczał na wykłady Kenzō Tange (1913–2005). W 1961 roku uzyskał doktorat. Do 1963 roku pracował w biurze Tange, po czym otworzył własne biuro projektowe w Tokio. Jako członek zespołu pracowni Kenzō Tangego uczestniczył w odbudowie Skopje po trzęsieniu ziemi 1963 roku (konkurs na plan centrum miasta)^[3].

Początkowo uważany był za jednego z głównych przedstawicieli metabolizmu, potem skłaniał się ku japońskiej tradycji projektowania geometrycznego, a następnie zaczął wzorować się na Ledoux (1736–1806) i Schinklu (1781–1841).

Isozaki wykonał i podarował Fundacji Kyoto-Kraków projekt Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie.

Laureat Nagrody Asahi za 1987 rok^[4].

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1994)^[5]. Kawaler francuskiego Orderu Sztuki i Literatury^[6].

W 2019 roku Arata Isozaki otrzymał Nagrodę Pritzkera (Pritzker Architecture Prize)^[7]. Jury określiło go jako „wszechstronnego, wpływowego i prawdziwie międzynarodowego architekta”. Nagroda jest znana na całym świecie jako wyraz najwyższego uznania za osiągnięcia w dziedzinie architektury.

• Narodowe Muzeum Sztuki (Osaka) (pierwszy budynek)
• budynek na wystawie IBA w Berlinie, 1982–1986
• hala sportowa Palau Sant Jordi w Barcelonie, 1983–1990
• Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”, 1993−1994
• Muzeum Ludzkości w A Coruña, 1994–1995

• Arata Isozaki & Associates. isozaki.co.jp. (ang. • jap.).
• Arata Isozaki – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)
• Arata Isozaki & Associates. c-channel. (jap.).