Bill Sharman
William Walton „Bill” Sharman (ur. 25 maja 1926 w Abilene, zm. 25 października 2013 w Redondo Beach) – amerykański koszykarz grający na pozycji rzucającego obrońcy oraz trener koszykarski. Czterokrotny mistrz NBA. Członek Koszykarskiej Galerii Sławy im. Naismitha zarówno jako zawodnik, jak i trenera.
 | ||||||||||||||
| rzucający obrońca | ||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 25 maja 1926 | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 października 2013 | |||||||||||||
| Wzrost | 185 cm | |||||||||||||
| Masa ciała | 79 kg | |||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||
| Aktywność | 1950–1962 | |||||||||||||
| Szkoła średnia | Porterville (Porterville, Kalifornia) | |||||||||||||
| College | USC (1946–1950) | |||||||||||||
| Draft | 1950, numer: 24 | |||||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
W latach 1944–1946 pełnił służbę wojskową[1], po której ukończeniu studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii[2]. Do NBA trafił w 1950, kiedy to został wybrany z 24 numerem draftu przez Washington Capitals[3]. Rok później został zawodnikiem Boston Celtics, gdzie grał do 1961[4]. Jako pierwszy zawodnik na pozycji „guarda” (rozgrywający lub rzucający obrońca) przekroczył próg 40% skuteczności w rzutach z gry w sezonie[5]. Na tzw. obwodzie występował razem z Bobem Cousy’m, będąc członkiem drużyny Celtics, która w latach 1957 i 1959–1961 zdobyła swoje pierwsze cztery tytuły mistrzowskie[6].
Osiem razy brał udział w meczu gwiazd NBA (MVP w 1955), był także wielokrotnie wybierany do składów najlepszych zawodników ligi[7]. Ustanowił rekord NBA, przewodząc lidze przez 5 lat z rzędu w skuteczności rzutów wolnych (1953–1957)[6].
Po opuszczeniu Celtics w 1961 został trenerem Cleveland Pipers, których poprowadził do mistrzostwa ligi ABL[8]. Rok później liga przestała istnieć[7].
W 1972 ponownie został mistrzem NBA – jako trener Los Angeles Lakers[7]. Kolejne mistrzostwa NBA zdobył będąc najpierw generalnym menedżerem Lakers (1980, 1982), a następnie prezydentem klubu (1985, 1987–1988)[7]. Lakers opuścił w 1990, przechodząc na emeryturę w wieku 65 lat[8]. Zmarł w 2013[9].
W 1996 znalazł się na liście najlepszych koszykarzy w historii z okazji 50-lecia NBA[10].
Osiągnięcia
NCAA
- Zaliczony do:
- I składu:
- All-American (1950)
- All-PCC (1949, 1950)
- Akademickiej Galerii Sław Koszykówki (2006)[11]
- I składu:
- Drużyna USC Trojans zastrzegła należący do niego numer 11
NBA
4-krotny mistrz NBA (1957, 1959–1961)[12]- Wicemistrz NBA (1958)[12]
- Uczestnik:
- MVP meczu gwiazd (1955)[15]
- Wybrany do:
- I składu NBA (1956–1959)[16]
- II składu NBA (1953, 1955, 1960)[16]
- grona najlepszych zawodników w historii NBA przy okazji obchodów rocznicowych:
- 25-lecia istnienia – NBA 25th Anniversary Team
- 50-lecia istnienia – NBA’s 50th Anniversary All-Time Team[10]
- 75-lecia istnienia – NBA 75th Anniversary Team (2021)[17]
- Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 1976)[18]
- Lider:
- sezonu regularnego w skuteczności rzutów wolnych (1953–1957, 1959, 1961)
- play-off w skuteczności rzutów:
- z gry (1961)[19]
- wolnych (1956 – wspólnie z Dickiem Garmakerem i Chuckiem Noblem, 1957, 1959)[20]
- Klub Boston Celtics zastrzegł należący do niego w numer 21[21]
