Derby Barcelony w piłce nożnej

W pierwszej połowie XX wieku, w czasach dyktatury Miguela Primo de Rivery (1923–1930) FC Barcelona, w przeciwieństwie do Espanyolu, który kultywował podporządkowanie się władzy centralnej, popierała dążenia Katalończyków do suwerenności^[2]. Na przykład, gdy w 1918 roku Katalończycy promowali kampanię, której celem było skłonienie rządu hiszpańskiego do podpisania statutu autonomii regionu, FC Barcelona przyłączyła się do tej inicjatywy. Prasa katalońska opisała to słowami: „FC Barcelona stała się klubem katalońskim”. Drugi zespół z tego miasta, RCD Espanyol, odmówił wzięcia udziału w tym przedsięwzięciu.

Na przestrzeni lat RCD Espanyol wielokrotnie skarżył się na faworyzowanie FC Barcelony przez niektóre media publiczne zależne od rządu katalońskiego, takie jak TV3^[3][4][5].

W Barcelonie istnieją dwa kluby piłkarskie grające regularnie na najwyższych szczeblach rozgrywek – w lidze (z wyjątkiem lat w których prowadzona była hiszpańska wojna domowa oraz sezonów w których Espanyol grał w Segunda División), Pucharze, Superpucharze Hiszpanii oraz rozgrywkach regionu katalońskiego. Są to FC Barcelona założona w 1899 roku oraz RCD Espanyol powołany do życia rok później. Za derby Barcelony uważa się mecze tych dwóch drużyn. Pierwsze historyczne spotkanie obu zespołów miało miejsce 23 grudnia 1900 roku i zakończyło się bezbramkowym remisem^[6]. Chociaż są to jedne z najczęściej rozgrywanych lokalnych derbów w historii La Liga, nie budzą one szczególnego zainteresowania mediów ze względu na wyraźną dominację Barcelony^[7]. W rozgrywkach ligowych Espanyol znalazł się na wyższej pozycji niż Barcelona tylko trzy razy w ciągu niespełna 70 lat, a jedyny w pełni kataloński finał Pucharu Króla został wygrany przez Barcelonę w 1957 roku. Kibice Espanyolu pocieszają się natomiast osiągnięciem największej wygranej z lokalnym rywalem (6:0 w 1951 roku).

8 czerwca 2007 roku Espanyol zremisował 2:2 z Barceloną w przedostatnim dniu rozgrywek, dzięki czemu Real Madryt ostatecznie wygrał ligę w sezonie 2006/2007 (o końcowym zwycięstwie Królewskich zadecydował lepszy bilans meczów bezpośrednich)^[8]. Następnie Espanyol wygrał 2:1 z Barçą w sezonie 2008/2009, stając się pierwszą drużyną, która pokonała Barcelonę na Camp Nou w tej kampanii^[9].

Później Espanyol przeniósł się na nowy obiekt – Estadi Cornelia El Prat (2009 rok), i dopiero po niespełna dziesięciu latach udało im się wygrać mecz derbowy^[10]. Był to pierwszy mecz ćwierćfinałowy Copa del Rey w sezonie 2017/2018 rozegrany 17 stycznia 2018 roku^[11]. Espanyol wygrał ten mecz 1:0. Jednak tydzień później na Camp Nou Barcelona wygrała 2:0^[12].

W 2019 roku Lionel Messi strzelił 25 gola w historii potyczek derbowych z Espanyolem^[1][13][14].

8 lipca 2020 rywalizacja obu klubów zadecydowała o spadku Espanyolu do Segunda División^[15]. 14 maja 2023 z kolei dzięki zwycięstwu 4:2 nad derbowym rywalem, FC Barcelona na cztery kolejki przed końcem sezonu zapewniła sobie mistrzostwo Hiszpanii^[16].

Według stanu na dzień 14 maja 2023

Główne rozgrywki

Inne rozgrywki

Legenda

     Zwycięstwo FC Barcelony

     Zwycięstwo RCD Espanyolu

          Remis

Statystyki derbów w lidze^[21][10]:

Zestawienie meczów derbowych w ramach Copa del Rey w poszczególnych sezonach^[22]:

• Ogółem: Espanyol 4 razy zajął wyższe miejsce w lidze, FC Barcelona była lepsza w tej statystyce 84 razy.

• 1922: Ricardo Zamora (później także Real Madryt i OGC Nice)^[43]
• 1961: Zoltán Czibor (następnie FC Basel i Austria Wiedeń)^[44]
• 1963: Ladislao László Kubala (następnie FC Zürich)^[45]
• 1966: Cayetano Ré (następnie Terrassa FC)^[46]
• 1981: Javier Urruticoechea (wcześniej Real Sociedad)^[47]
• 1986: Pichi Alonso (wcześniej Real Saragossa)^[48]
• 1988: Miquel Soler (później także Atletico Madryt, Real Madryt, Sevilla FC i RCD Mallorca)^[49]
• 1988: Ernesto Valverde (później Athletic Bilbao i RCD Mallorca)^[50]
• 1989: Steve Archibald (Hibernian, St. Mirren F.C., Fulham F.C.)^[51]
• 1992: Fernando Muñoz (Real Madryt)^[52]
• 1995: Cristóbal Parralo (Real Oviedo, później Paris Saint-Germain F.C.)^[53]
• 1999: Roger Garcia Junyent (później także Villarreal CF i AFC Ajax)^[54]
• 1999: Toni Velamazán (Real Oviedo, następnie Albacete i Extremadura)^[55]
• 2000: Óscar Garcia (Valencia CF)^[56]
• 2002: Iván de la Peña (S.S. Lazio)^[57]
• 2003: Jordi Cruijff (Manchester United, następnie Deportivo Alavés)^[58]
• 2006: Francisco Rufete (grał w drużynie rezerw Barcelony, później także w CD Toledo, Maladze CF, Valencii CF)^[59]
• 2009: Jonathan Soriano (rezerwy Barcelony, także UD Almeria i Red Bull Salzburg, obecnie Al Hilal Rijad)^[60]
• 2009: Joan Verdú (FC Barcelona B, Deportivo La Coruña, Levante UD, Real Betis, ACF Fiorentina)^[61]
• 2010: Sergio García de la Fuente (Real Saragossa, następnie Real Betis)^[62]
• 2012: Simão Sabrosa (Benfica, następnie Atlético Madryt i Beşiktaş, wcześniej także Sporting CP)^[63]
• 2012: Víctor Sánchez Mata (Neuchâtel Xamax, wcześniej Getafe CF i Xerez CD)^[64]
• 2013: Abraham González (Cádiz CF, następnie Gimnàstic Tarragona i AD Alcorcón)^[65]
• 2014: Paco Montañés (FC Barcelona B, AD Alcorcón, CD Tenerife)^[66]
• 2015: Aleix Vidal (rezerwy Espanyolu, później m.in. UD Almería, Sevilla FC i Deportivo Alavés)^[67]
• 2018: Philippe Coutinho (CR Vasco da Gama, Inter Mediolan, Liverpool F.C.)^[68]
• 2022: Martin Braithwaite (Esbjerg fB, następnie Toulouse FC, Middlesbrough F.C. Girondins Bordeaux i CD Leganés)

• Najwięcej występów: 36, Xavi (1998-2015)^[69]
• Najwięcej bramek: 25, Lionel Messi (2004-2021)^[13]
• Najwięcej hat-tricków: 3, Lionel Messi (2004-2021)
• Najwięcej asyst: 11, Lionel Messi (2004-2021)

Stan na 9 lipca 2020

Mecze drużyn kobiecych Barcelony i Espanyolu cieszą się dużym zainteresowaniem w Hiszpanii. Kluby te zdobyły łącznie 6 tytułów mistrzowskich kobiecej Primera División (Barcelona 5, Espanyol 1) i 12 pucharów kraju (każdy z klubów zdobywał to trofeum po sześć razy). Jednak od momentu wygrania pucharu w 2012 r.^[70] Espanyol nie zdobył żadnego z trofeów^[71].

• El Clásico
• Derby Madrytu

• Oficjalna strona internetowa La Liga (hiszp.)