Real Sociedad

hiszpański klub piłki nożnej

Real Sociedad de Fútbol (wym. [reˈal soθjeˈðað]) – hiszpański klub piłkarski z siedzibą w mieście San Sebastián, założony 7 września 1909 roku. Obecnie występuje w rozgrywkach Primera División. Stadionem zespołu jest Anoeta, która mieści 32 tysiące widzów. Klub dwukrotnie był mistrzem Hiszpanii, w sezonach 1980/1981 i 1981/1982. W sezonie 2002/2003 Real Sociedad po raz ostatni zdobył wicemistrzostwo kraju. Drużyna rozgrywa też Derby Kraju Basków z Athletic Bilbao, była też jednym z założycieli Primera División w 1929 roku. Najdłuższy okres, w którym ekipa ta grała niezmiennie w najwyższej klasie rozgrywkowej to 40 sezonów, od 1967 do 2007 roku.

Real Sociedad
Ilustracja
logo klubu
Pełna nazwa

Real Sociedad de Fútbol, S.A.D.

Przydomek

Erreala
Txuri-Urdin (Biało-Niebiescy)

Barwy

       
biało-niebieskie

Data założenia

7 września 1909

Debiut w najwyższej lidze

10 lutego 1929
Real Sociedad 1:1 Athletic Bilbao[1]

Liga

Primera División

Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Kraj Basków

Siedziba

San Sebastián

Adres

Anoeta pasalekua 1, 20014 San Sebastián

Stadion

Estadio Anoeta

Sponsor techniczny

Macron

Prezes

Jokin Aperribay

Menedżer generalny

Roberto Olabe

Trener

Imanol Alguacil

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Klub posiada też sekcje: piłki nożnej kobiet, lekkoatletyki, hokeja na trawie i peloty.

Nazwa i barwy

Klub w czasach hiszpańskiej republiki nazywany był Donostią Football Club, natomiast obecna nazwa oznacza Królewskie Towarzystwo Piłki Nożnej. Przydomkami, jakimi posługują się lokalni kibice, są Erreala oraz txuri-urdin ("biało-niebiescy" z powodu klubowych barw). Klubowe barwy pochodzą od flagi San Sebastian: niebieskiego prostokąta na białym tle[2].

Historia

Wczesne lata

Piłka nożna w San Sebastián zagościła na początku XX wieku dzięki uczniom i pracownikom powracającym z Wielkiej Brytanii. W 1904 założyli oni San Sebastian Recreation Club, rok później wystąpili w Pucharze Króla. W maju 1905 San Sebastian Football Club został utworzony jako osobna sekcja klubu. W 1909 drużyna ponownie zgłosiła się do Pucharu Króla, ale problemy z rejestracją zmusiły ją do wystąpienia pod nazwą Club Ciclista de San Sebastian. Ekipa to pokonała wtedy Club Español de Madrid 3:1 w finale tych rozgrywek. Właściwy Sociedad de Futbol utworzony 7 września 1909 roku. W 1910 hiszpańskie kluby grały w dwóch rywalizujących ze sobą ligach, Sociedad de Futbol rywalizowało w Copa UECF jako Vasconia de San Sebastian. W tym samym roku Król Alfons XIII, który używał San Sebastián jako swoją letnią rezydencję, dał klubowi swój honorowy patronat, dlatego też zespół przyjął nazwę Real Sociedad de Fútbol. Zespół był jednym z założycieli Primera División w 1928 i w inauguracyjnym sezonie zajęła czwarte miejsce z najlepszym strzelcem w ówczesnym sezonie – Francisco "Paco" Bienzobasem. Nazwa zespołu wraz z nadejściem Drugiej Republiki Hiszpańskiej została w 1931 zmieniona na Donostia Club de Futbol, a do obecnej nazwy powrócono po Hiszpańskiej wojnie domowej w 1939.

Zespół w latach 40. był typową ekipą balansującą między pierwszą a drugą ligą. Spadał wtedy z najwyższej klasy rozgrywkowej, a potem powracał do niej aż siedem razy. W tamtych czasach bramkarzem klubu był rzeźbiarz Eduardo Chillida, który swoją piłkarską karierę zakończył przez kontuzję.

Sukcesy w latach 80.

Zespół został wicemistrzem kraju w sezonie 1979/80, osiągając 52 punkty, zaledwie jeden mniej niż Real Madryt i mając 13 punktów przewagi nad trzecim w tabeli Sportingiem Gijón. Real Sociedad po raz pierwszy mistrzem Hiszpanii został w sezonie 1980/81, wyprzedzając Real Madryt dzięki lepszemu bilansowi bramek (oba kluby zdobyły po 45 punktów)[3]. To dało awans drużyny do Pucharu Europy (1981/1982), w którym to Sociedad odpadło w pierwszej rundzie, przegrywając z CSKA Sofia (1:0 w Bułgarii i 0:0 w Hiszpanii[4].

Klub pod wodzą Alberto Ormaetxea obronił mistrzostwo w następnym sezonie, zdobywając 47 punktów i wyprzedzając drugą w tabeli FC Barcelonę o dwa oczka[5]. Najskuteczniejszym zawodnikiem tamtego sezonu w Sociedad był Jesús María Satrústegui, który strzelił 16 goli[6]. W kolejnym sezonie Hiszpan zdobył 13 goli, jednak jego rodak i klubowy kolega Pedro Uralde strzelił w tamtym sezonie jedną bramkę więcej[7]. W Pucharze Europy (1982/1983) zespół dotarł do półfinału, pokonując po drodze Víkingur, Celtic F.C. i Sporting CP, odpadając dopiero z przyszłym triumfatorem tych rozgrywek – Hamburgerem SV (3:2 w dwumeczu). Real Sociedad Superpuchar Hiszpanii zdobył na początku sezonu 1982/1983. Mimo że Baskowie w pierwszym meczu przegrali 1:0, zdołali pokonać Real Madryt w dwumeczu 4:1.

11 marca 1987 roku Real Sociedad ustanowił rekord w liczbie goli w ćwierćfinale Pucharu Króla przeciwko Realowi Mallorca wynikiem 10:1. W półfinale tego samego turnieju pokonali Athletic Bilbao w dwumeczu 1:0, a w finale 27 czerwca 1987 zwyciężyli z Atlético Madryt 4:2 w rzutach karnych (w regulaminowym czasie gry padł wynik 2:2). Mecz odbył się na La Romaredzie w Saragossie[8]. W kolejnym sezonie tych rozgrywek Sociedad po raz kolejny pokonał Atlético, tym razem w ćwierćfinale. Następnie pokonali Real Madryt w dwumeczu 5:0, jednak w finale gracze z Kraju Basków ulegli FC Barcelonie 1:0. Ten mecz z kolei odbył się na Estadio Santiago Bernabéu 30 marca 1988 roku[9]. W sezonie 1987/1988 Real Sociedad został z 51 punktami wicemistrzem kraju, tracąc 11 punktów do pierwszego w tabeli Realu Madryt i mając 3 punkty przewagi nad Atlético Madryt.

Urodzony w Anglii reprezentant Irlandii John Aldridge był pierwszym niebędącym Baskiem zawodnikiem Realu Sociedad, a także najlepszym strzelcem tego klubu w latach 1989-1991

Przez wiele lat Real Sociedad, podobnie jak ich największy rywal Athletic Bilbao, zatrudniał tylko baskijskich graczy. Sociedad przełamało tę politykę dopiero w 1989 roku, kupując reprezentanta Irlandii Johna Aldridga z Liverpoolu[10]. Aldridge strzelił 16 goli w swoim pierwszym sezonie, co uczyniło go najlepszym strzelcem Sociedad[11] i czwartym najskuteczniejszym graczem ligi w tamtym sezonie. Jego drużyna zajęła wówczas piąte miejsce w ligowej tabeli[12]. W 1990 Sociedad zatrudniła innego brytyjskiego napastnika Daliana Atkinsona z Sheffield Wednesday[13], który był także pierwszym czarnoskórym zawodnikiem klubu w historii. Strzelił on 12 goli w swoim pierwszym sezonie przy 17 bramkach Aldridga[14]. Był to ostatni sezon dla drugiego z tych graczy, który odszedł do Tranmere Rovers, natomiast Atkinson przeszedł do Aston Villi.

W sezonie 1997/1998 Real Sociedad osiągnął najlepszy wynik od czasów wicemistrzostwa w 1988 roku. Drużyna zajęła trzecie miejsce w lidze, zdobywając 63 punkty, tracąc 11 punktów do mistrzowskiej Barcelony, dwa do drugiego Bilbao i mając lepszy bilans bramkowy niż Real Madryt[12]. Jugosłowiański napastnik Darko Kovačević zdobył w tamtym sezonie 17 goli, dzięki temu zajął czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców[15]. Dzięki lokacie uzyskanej w tamtym sezonie Sociedad zakwalifikowało się do Pucharu UEFA (1998/1999), w którym to pokonało Spartę Praga i Dinamo Moskwa, jednak w trzeciej rundzie nie dało rady Atlético Madryt.

XXI wiek

Xabi Alonso był kluczowym zawodnikiem Sociedad, kiedy drużyna zdobyła wicemistrzostwo w 2003 roku

Po tym, jak Sociedad trzy razy z rzędu kończyło sezon na trzynastym miejscu w tabeli, w sezonie 2002/2003 drużyna zajęła drugie miejsce w tabeli[16]. Zespół zdobył 76 punktów, tracąc dwa oczka do Realu Madryt i mając dwa punkty przewagi nad trzecim Deportivo La Coruña[17]. Trenerem zespołu w tamtym czasie był Raynald Denoueix, natomiast za atak odpowiadali Turek Nihat Kahveci z reprezentantem Serbii Darko Kovačević. Zawodnicy ci byli kolejny trzecim i czwartym najlepszymi strzelcami w lidze, z 23 i 20 bramkami[18]. Drużyna składała się też z holenderskiego bramkarza Sandera Westervelda i Xabiego Alonso – urodzonego w San Sebastian pomocnika[19]. Alonso wygrał nagrodę tygodnika Don Balón dla najlepszego hiszpańskiego piłkarza, w tym samym plebiscycie najlepszym zagranicznym piłkarzem grającym w Primera Divsión został Nihat, a trenerem roku Denoueix[20].

Sociedad po wygranej z Realem Madryt 4:2 na Estadio Anoeta do przedostatniej kolejki zachowywało pierwsze miejsce w tabeli, jednak wtedy przegrało 3:2 z Celtą Vigo, kiedy to Real Madryt pokonał Atlético Madryt 4:0. Te wyniki oznaczały, że to drużyna z Madrytu objęła fotel lidera na kolejkę przed końcem sezonu, w której to Sociedad pokonało Atlético 3:0, a Real Madryt wygrał z Athletic Bilbao[21]. Zespół awansował bezpośrednio do Ligi Mistrzów UEFA (2003/2004), strzelając w sezonie 71 goli i schodząc pokonanym z boiska zaledwie 6 razy.

Real Sociedad trafił do grupy D razem z Juventusem, Galatasaray SK i Olympiakosem Pireus. Zespół wygrał dwa mecze, trzy razy zremisował i raz przegrał z Juventusem, co dało tej drużynie drugie miejsce[22] i awans do 1/8 finału, w której to dwukrotnie przegrała z Olympique Lyon[23]. Następny sezon w wykonaniu Basków był znacznie gorszy. Sociedad zajęło dopiero 15. miejsce w tabeli, zdobywając 46 punktów – zaledwie pięć więcej niż spadkowicz – Real Valladolid[24].

Real Sociedad z ligi spadł po sezonie 2006/2007, zajmując 19. miejsce. 9 lipca 2007 roku były reprezentant Walii i trener m.in. Fulham Chris Coleman został nowym trenerem Sociedad. Walijczyka polecił John Toshack, w przeszłości trener drużyny z San Sebastian. Coleman zrezygnował ze swojej posady 16 stycznia 2008 roku.

13 lipca 2010 roku Real Sociedad powrócił do Primera División. Po emocjonującej końcówce sezonu, drużyna prowadzona wówczas przez Martína Lasarte zdobyła 74 punkty i zdołała wyprzedzić drugiego Hérculesa Alicante, trzecie Levante UD i czwarty Real Betis o zaledwie trzy punkty.

20 grudnia 2012 na mecz z Sevillą każdy zawodnik Realu Sociedad wyszedł z koszulką, na której zamiast reklamy sponsora pojawiło się imiona i nazwiska wybranych losowo fanów zespołu. Sociedad nazwało tę akcję Nosimy Cię na naszych koszulkach. Akcja nie miała przynieść dochodów, a zachęcić potencjalnych kibiców do kibicowania zespołowi[25].

W tym samym sezonie Real Sociedad zajął czwarte miejsce w tabeli, zapewniając je sobie w ostatniej ligowej kolejce po pokonaniu Deportivo La Coruña i przegranej Valencii z Sevillą. Dzięki temu Baskowie po 10 latach ponownie wywalczyli możliwość gry w Lidze Mistrzów, a pokonując w fazie play-off drużynę Olympique Lyon 4-0 w dwumeczu awansowali do fazy grupowej tych rozgrywek[26].

Stadion

Estadio Anoeta od wewnątrz
Osobny artykuł: Estadio Anoeta.

Real Sociedad swoje mecze od 1993 roku rozgrywa na Estadio de Anoeta w San Sebastian i może pomieścić 32 076 widzów. Wcześniej zespół swoje mecze przez 80 lat rozgrywał na Estadio de Atocha, który z kolei mógł pomieścić 17 000 widzów. Przed 1913 roku Sociedad mecze rozgrywało na Estadio Ondarreta.

Sukcesy

Mistrzostwo (2): 1980/81, 1981/82
Wicemistrzostwo (3): 1979/80, 1987/88, 2002/03
Zwycięstwo (3): 1909, 1986/1987, 2019/20
Finalista (4): 1913, 1928, 1951, 1987/88
Zwycięstwo (1): 1982
Mistrzostwo (3): 1948/49, 1966/67, 2009/10
Wicemistrzostwo (2): 1940/41, 1942/43

Sezon po sezonie

Legenda
Oznaczenie kolorami
I poziom ligowy
II poziom ligowy
brak rozgrywek

Obecny skład

Stan na 17 listopada 2022

NrPoz.Piłkarz
1BR Álex Remiro
2OB Álex Sola
3PO Martín Zubimendi
4PO Asier Illarramendi
5PO Igor Zubeldia
6OB Aritz Elustondo (wicekapitan)
7NA Ander Barrenetxea
8PO Mikel Merino
9NA Carlos Fernández
10NA Mikel Oyarzabal (kapitan)
11NA Momo Cho
12OB Aihen Muñoz
13BR Andoni Zubiaurre
14NA Takefusa Kubo
15OB Diego Rico
16PO Ander Guevara
17PO Robert Navarro
NrPoz.Piłkarz
18OB Andoni Gorosabel
19NA Alexander Sørloth
20OB Jon Pacheco
21PO David Silva
22PO Beñat Turrientes
23PO Brais Méndez
24OB Robin Le Normand
25NA Umar Sadiq
26OB Aritz Arambarri
28NA Ander Martín
29PO Robert Navarro
30OB Urko González de Zárate
31PO Jon Ander Olasagasti
32BR Unai Marrero
33NA Jon Karrikaburu
34PO Jon Magunazelaia

Piłkarze na wypożyczeniu

NrPoz.Piłkarz
BR Gaizka Ayesa (w CD Numancia do 30 czerwca 2023)
OB Modibo Sagnan (w FC Utrecht do 30 czerwca 2023)


Trenerzy

Lp.Imię i nazwiskoOkres urzędowania
1. José Ángel Berraondo19181923
2. Lippo Hertzka19231926
3. Luis Ortiz de Urbina19261926
4. Benito Díaz19261930
5. Harry Lowe19301935
6. Gaspar Gurruchaga19391941
7. Sebastián Silveti &
Patxi Gamborena
19411942
8. Benito Díaz19421951
9. José Ignacio Urbieta19511955
10. Salvador Artigas19551960
11. Joseba Elizondo19601960
12. Baltasar Albéniz19601962
13. Joseba Elizondo19621962
14. Joseba Elizondo19621962
15. Perico Torres19621963
16. Antonio Barrios19631964
17. Roman Galarraga19641966
18. Andoni Elizondo19661970
19. Angel Segurola19701971
20. Andoni Elizondo19711972
21. Rafael Iriondo19721974
22. Andoni Elizondo19741976
23. José Antonio Irulegui19761978
24. Alberto Ormaetxea19781985
25. John Toshack19851989
26. Marco Antonio Boronat19891991
Lp.Imię i nazwiskoOkres urzędowania
27. Javier Expósito19911991
28. John Toshack19911994
29. Salva Iriarte19941995
30. Javier Irureta19951997
31. Bernd Krauss19971999
32. Javier Clemente19992000
33. Miguel Ángel Alonso20002000
34. John Toshack20002002
35. Roberto Olabe20022002
36. Raynald Denoueix20022004
37. José Maria Amorrortu20042006
38. Gonzalo Arconada20062006
39. José Mari Bakero20062006
40. Miguel Ángel Lotina20062007
41. Chris Coleman20072008
42. José Ramón Eizmendi20082008
43. Juan Manuel Lillo20082009
44. Martín Lasarte20092011
45. Philippe Montanier20112013
46. Jagoba Arrasate20132014
47. David Moyes20142015
48. Eusebio Sacristán20152018
49. Imanol Alguacil20182018
50. Asier Garitano20182018
51. Imanol Alguacil2018urzęduje

Europejskie puchary

Przypisy

Linki zewnętrzne