Gacek sardyński

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 2002 roku włosko-niemiecki zespół zoologów (Włosi – Mauro Mucedda i Ermanno Pidinchedda oraz Niemcy – Andreas Kiefer i Michael Veith), nadając mu nazwę Plecotus sardus^[2]. Holotyp pochodził z wnętrza jaskini w dolinie Lanaitto (40°15′29″N 9°29′13″E/40,258056 9,486944)^[5], na wysokości 150 m n.p.m., w gminie Oliena, w prowincja Nuoro, w środkowo-wschodniej części wyspy Sardynia, we Włoszech^[6].

Wcześniej umieszczany w obrębie P. austriacus lub P. auritus, ale ostatnio ponownie podniesiony do rangi gatunku na podstawie danych morfologicznych i molekularnych^[6][7][3][8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[8].

Etymologia

• Plecotus: gr. πλεκω plekō „owijać, skręcać”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”^[9].
• sardus: łac. Sardus „sardyński”, od Sardi „Sardyńczycy”, od gr. σαρδω Sardō „Sardynia”^[2][10].

Gacek sardyński występuje endemicznie na Sardynii^[8]; znane stanowiska znajdują się w pasie od wschodnich wybrzeży wyspy po sztuczne jezioro Lago Omodeo na zachodzie. Spotykany jest od poziomu morza do 1030 m n.p.m.^[3]

Długość ciała (bez ogona) około 45 mm, długość ogona około 51 mm, długość ucha 37,5–39 mm, długość tylnej stopy 6,7–7,7 mm, długość przedramienia 41,1–42,2 mm; brak danych dotyczących masy ciała^[7]. Charakteryzuje się równowąskim prąciem (u gacka brunatnego zwęża się ono od nasady ku szczytowi, zaś u gacka szarego przyjmuje buławkowaty kształt), zaś od gacka alpejskiego różni się brakiem trójkątnej plamki na dolnej wardze^[7].

O jego biologii wiadomo niewiele^[7] – nieliczne okazy znaleziono w krasowych jaskiniach lub odłowiono w sieci w pobliżu sztucznego zbiornika wodnego.

• M. Mucedda, A. Kiefer, E. Pidinchedda & M. Veith. A new species of long-eared bat (Chiroptera, Vespertilionidae) from Sardinia (Italy). „Acta Chiropterologica”. 4 (2), s. 121–135, 2002. DOI: 10.3161/001.004.0202. (ang.).