Hidilyn Diaz
Hidilyn Diaz (ur. 20 lutego 1991 w Zamboanga) – filipińska sztangistka, dwukrotna medalistka olimpijska i trzykrotna medalistka mistrzostw świata.
 Diaz w 2015 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 20 lutego 1991 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 158 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | Zamboanga Club | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | Gao Kaiwen[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera
Początki
Podnoszenie ciężarów trenuje od 11 roku życia. Została zauważona dwa lata później podczas Mindanao Friendship Games, a w styczniu 2004 została włączona do kadry narodowej. W tym samym roku wystartowała w pierwszych międzynarodowych zawodach – młodzieżowych mistrzostwach Azji, na których zajęła czwarte miejsce.
Rozwój kariery
W 2006 zajęła 10. miejsce w wadze do 53 kg na igrzyskach azjatyckich[2].
W 2007 wywalczyła brązowy medal na igrzyskach Azji Południowo-Wschodniej[3][4], pobijając rekord kraju[5].
W 2008 wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Dostała się na nie dzięki dzikiej karcie otrzymanej od filipińskiego związku podnoszenia ciężarów. Przed zawodami olimpijskimi trenowała w Chinach[6]. Na igrzyskach wystartowała w wadze lekkiej (do 58 kg) i zajęła 11. miejsce z wynikiem 192 kg (85 kg w rwaniu i 107 kg w podrzucie)[7]. Była najniższym Filipińczykiem na tych igrzyskach[8]. Jest najmłodszym filipińskim sztangistą[9] oraz pierwszą kobietą, która reprezentowała Filipiny na igrzyskach w podnoszeniu ciężarów. W tym samym roku zdobyła dwa złote medale na młodzieżowych mistrzostwach Azji[10].
W 2011 wystąpiła na mistrzostwach świata w Paryżu, na których była 7. w wadze do 58 kg z wynikiem 214 kg (95 w rwaniu + 119 w podrzucie)[11]. W tym samym roku zdobyła też złoto na młodzieżowych mistrzostwach Azji z wynikiem 215 kg[12] oraz srebro na igrzyskach Azji Południowo-Wschodniej, uzyskując 215 kg[13].
W 2012 wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie, na których była chorążym kadry Filipin[5][14]. Na zawodach olimpijskich wystartowała w wadze lekkiej (do 58 kg). W rwaniu uzyskała 97 kg, poprawiając o 1 kg swój własny rekord kraju[15], natomiast w podrzucie nie zaliczyła żadnej próby[16][17], w wyniku czego nie została sklasyfikowana[18]. W tym samym roku wystąpiła też na mistrzostwach Azji. W wadze do 58 kg, uplasowała się na 4. pozycji, uzyskując 217 kg w dwuboju (95 w rwaniu i 122 w podrzucie)[19].
W 2013 zdobyła srebro na igrzyskach Azji Południowo-Wschodniej w wadze do 58 kg[20][21], wyrównując rekord tychże igrzysk w rwaniu[22] i pobijając w dwuboju (ten rekord został jednak po chwili pobity przez zwyciężczynię zawodów, Sukanyę Srisurat z Tajlandii)[20][22].
W 2015 została mistrzynią Azji w wadze do 53 kg z wynikiem 214 kg[23][24], a także wywalczyła brązowy medal mistrzostw świata w Houston w tej samej wadze[25][26] z wynikiem 213 kg[27][28].
W 2016 zdobyła brązowy medal mistrzostw Azji[29] oraz srebrny medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w wadze do 53 kg z wynikiem 200 kg[30][31][32].
W 2017 wywalczyła kolejny brązowy medal mistrzostw świata w Anaheim w wadze do 53 kg[33]. Została także srebrną medalistką halowych igrzysk azjatyckich w wadze do 53 kg[34].
W 2018 zdobyła złoty medal igrzysk azjatyckich w Dżakarcie w wadze do 53 kg z wynikiem 207 kg (92+115)[35][36].
W 2019 ponownie została brązową medalistką mistrzostw świata w Pattayi w wadze do 55 kg z wynikiem 214 kg (93+121)[37]. Ponadto wywalczyła srebrny medal mistrzostw Azji z wynikiem 209 kg (94+115)[38] i złoty medal igrzysk Azji Południowo-Wschodniej z wynikiem 211 kg (91+120)[39].
W 2021 zdobyła pierwszy w historii Filipin złoty medal olimpijski, zwyciężając w wadze do 55 kg z wynikiem 224 kg[40].
Życie prywatne
Matka sztangistki, Emelita[41], zajmuje się domem, z kolei ojciec zawodniczki, Eduardo[42], jest rikszarzem[21]. Jest piątym z szóstki dzieci[42]. Jej kuzynka, Mary Flor, również uprawia podnoszenie ciężarów[43].
Była studentka Universidad de Zamboanga[10]. Jest żołnierzem filipińskich sił powietrznych w randze Airwoman First Class[44].
Przypisy
Bibliografia
- Camille B. Naredo: Filipino Olympian: Hidilyn Diaz. abs-cbnnews.com, 2012-07-24. [dostęp 2014-01-03]. (ang.).
- Hidilyn Diaz. sports-reference.com. [dostęp 2014-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
- Hidilyn Diaz – Weightlifting. london2012.com. [dostęp 2014-01-03]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Philippine Olympic Team Weightlifter Hidilyn Diaz Bows Out Of Medal Contention in 2008 Beijing Olympics. philippinesfunwall.wordpress.com, 2008-08-12. [dostęp 2014-01-03]. (ang.).
- Hidilyn Diaz: Philippines, Weightlifting. bbc.co.uk. [dostęp 2014-01-03]. (ang.).
- Hidilyn Diaz – PHI. olystats.com. [dostęp 2014-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. (ang.).