Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012

Kandydat amerykański

Pierwszy swoją kandydaturę do zorganizowania igrzysk zgłosił Nowy Jork, który dokonał tego 2 listopada 2002. Proponowany budżet wynosił 3,1 miliarda dolarów. Nowy Jork został wybrany spośród ośmiu ubiegających się o to amerykańskich miast.

26 października 2001 Amerykański Komitet Olimpijski odrzucił połowę kandydatów:

• Tampa, ze względu na spore odległości pomiędzy obiektami sportowymi, dużą temperaturę w lecie i niewielką popularność miasta.
• Los Angeles, choć igrzyska miały być finansowane bezpośrednio przez organizatora i niepotrzebna byłaby duża rozbudowa infrastruktury i obiektów sportowych (jedynie strzelnicę należałoby zbudować od podstaw). Miasto było jednak już gospodarzem LIO 1984.
• Dallas, które wymagałoby dużego nakładu finansowego w celu budowy nowych obiektów sportowych, a igrzyska kolidowałyby z rozgrywkami NBA, NHL i baseballu
• Cincinnati, które zostało odrzucone ze względu na niedawne zamieszki, brak szybkiej kolei i małą liczbę miejsc noclegowych.

27 sierpnia 2002 odrzucono kolejne dwa miasta:

• Waszyngton, w którym panuje wilgoć, a odległości między obiektami sportowymi są duże.
• Houston, ze względu na dużą temperaturę w lecie i słabą rozpoznawalność międzynarodową.

W rywalizacji o oficjalną kandydaturę pozostał Nowy Jork i San Francisco. Stwierdzono jednak, że w tym drugim mieście mogą wystąpić problemy z komunikacją i wybrano to pierwsze.

Potencjalnymi problemami związanymi z organizacją igrzysk w Nowym Jorku były: zagrożenie atakami terrorystycznymi, konieczność dużych inwestycji i problemy z ruchem drogowym^[3].

Kandydatura niemiecka

Niemcy wyłoniły swojego kandydata do zorganizowania igrzysk olimpijskich w drodze głosowania, które odbyło się 12 kwietnia 2003 w hotelu Hilton w Monachium.Swoje kandydatury zgłosiły następujące miasta: Hamburg, Frankfurt, Stuttgart, Düsseldorf i Lipsk.

Wyniki głosowania:

Oficjalnym kandydatem został Lipsk, a do rozegrania konkurencji żeglarskich wybrano Rostock^[4].

Pozostali kandydaci

21 stycznia 2003 kandydaturę Madrytu zgłosiła Hiszpania^[5]. Miasto to ubiegło się już o organizację igrzysk w 1972^[6]. 27 lutego 2003 złożono kandydaturę dwukrotnego gospodarza tej imprezy, Paryża. W maju 2003 Międzynarodowy Komitet Olimpijski wysłał pisma do krajowych komitetów prosząc ich o złożenie nazw miast-kandydatów.

7 lipca Brazylia wyraziła chęć wyboru swojego kandydata spośród Rio de Janeiro i São Paulo. Ostatecznie wybrano to pierwsze^[5]. W sierpniu 2003 kandydaci złożyli opłatę 150 000 USD, a w dniach 7–10 października odbyło się seminarium. W listopadzie zaś przedstawiciele odwiedzili Ateny, w celu obserwacji przygotowań tego miasta do Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004. W maju 2004 do MKOl przyszły listy potwierdzające oficjalną kandydaturę miast. Ogółem o organizację igrzysk ubiegały się następujące miasta: Londyn, Paryż, Madryt, Nowy Jork, Moskwa, Lipsk, Rio de Janeiro, Stambuł i Hawana^[5].

Eliminacje

18 maja 2004 w Singapurze odbyły się eliminacje mające wyłonić finalistów wyścigu o organizację igrzysk. Kampanie reklamowe zostały ocenione. Oto wyniki:

• Paryż – otrzymał 8,5 pkt
• Madryt – otrzymał 8,3
• Londyn – otrzymał 7,6
• Nowy Jork – otrzymał 7,5
• Moskwa – otrzymała 6,5
• Lipsk – otrzymał 6,0
• Rio de Janeiro – otrzymało 5,1
• Stambuł – otrzymał 4,8
• Hawana – otrzymała 3,6

Finał

Decyzja o tym, kto będzie organizatorem igrzysk olimpijskich w 2012 zapadła 6 lipca 2005 na 117. spotkaniu Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Singapurze. Członkowie MKOl-u wybrali spośród 5 kandydujących miast:

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Miasto	Państwo	Runda 1	Runda 2	Runda 3	Runda 4
Londyn	Wielka Brytania	22	27	39	54
Paryż	Francja	21	25	33	50
Madryt	Hiszpania	20	32	31	–
Nowy Jork	Stany Zjednoczone	19	16	–	–
Moskwa	Rosja	15	–	–	–

Według raportu MKOl-u najlepiej przygotowany do organizacji IO był Paryż. Duże szanse miały też Madryt i zwycięski Londyn. Najmniejsze szanse na organizację igrzysk w 2012 miały Nowy Jork ze względu na odległość od Europy i Moskwa przez słabe przygotowanie do organizacji igrzysk.

Dzień po ogłoszeniu decyzji, 7 lipca 2005, w Londynie doszło do serii zamachów w komunikacji miejskiej. Mimo tych wydarzeń MKOl podtrzymał swoją wcześniejszą decyzję.

Maskotkami igrzysk zostały wybrane Wenlock i Mandeville, które zostały oficjalnie zaprezentowane w dniu 19 maja 2010 roku. Wenlock i Mandeville powstali z kropli stali pochodzącej z budowy Stadionu Olimpijskiego. Wenlock został nazwany na cześć wioski Much Wenlock w Shropshire, która była organizatorem prekursora igrzysk olimpijskich w XIX wieku. Z kolei imię Mandeville pochodzi od nazwy szpitala Stoke Mandeville w Buckinghamshire, gdzie narodziła się idea paraolimpiady. Oficjalną piosenką igrzysk olimpijskich w 2012 jest piosenka Survival, nagrana przez zespół Muse^[7][8].

Inspiracja dla pokoleń (ang. Inspire a Generation)

Kalendarz

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej konkurencji (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)^[9].

W porównaniu do programu igrzysk olimpijskich w Pekinie w programie igrzysk w Londynie nie odbyły się rozgrywki w baseballu i softballu, gdyż Międzynarodowy Komitet Olimpijski na 117. spotkaniu w Singapurze podjął decyzję o skreśleniu tych obydwu dyscyplin z programu igrzysk. Decyzję o usunięciu z programu olimpijskiego baseballu i softballu MKOl podtrzymał na kolejnym 118. spotkaniu MKOl w Turynie w lutym 2006. Do włączenia do programu Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 ubiegało się pięć dyscyplin: karate, rugby, sporty wrotkarskie, golf i squash, jednak żadna z tych pięciu dyscyplin nie uzyskała poparcia co najmniej 2/3 członków Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, przez co liczba dyscyplin została zredukowana z 28 do 26. MKOl na spotkaniu zarządu w dniu 13 sierpnia 2009 roku dołączył do programu igrzysk olimpijskich trzy konkurencje w boksie kobiet i przywrócił do programu imprezy grę mieszaną w tenisie ziemnym.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w programie zostało umieszczonych 26 konkurencji sportowych w jakich były rozgrywane zawody. W ramach konkurencji występuje 39 dyscyplin. W nawiasach podano liczbę konkurencji w danej dyscyplinie.

Widok z powietrza na Park Olimpijski w Londynie

• Stadion Olimpijski – ceremonia otwarcia i zamknięcia, lekkoatletyka
• All England Lawn Tennis and Croquet Club – tenis ziemny
• Aquatics Centre – pięciobój nowoczesny, pływanie, pływanie synchroniczne, skoki do wody
• Basketball Arena – koszykówka, piłka ręczna (runda finałowa)
• Copper Box – piłka ręczna, pięciobój nowoczesny
• Dorney Lake – kajakarstwo, wioślarstwo
• Earls Court Exhibition Centre – siatkówka halowa
• ExCeL – boks, judo, podnoszenie ciężarów, szermierka, taekwondo, tenis stołowy, zapasy
• Greenwich Park – jeździectwo, pięciobój nowoczesny
• Hadleigh Farm – kolarstwo górskie
• Hampden Park, Millennium Stadium, Old Trafford, Ricoh Arena, St James’ Park – piłka nożna
• Horse Guards Parade – siatkówka plażowa
• Hyde Park – pływanie na otwartym akwenie, triathlon
• Lee Valley White Water Centre – kajakarstwo górskie
• London Velopark – kolarstwo torowe, BMX
• Lord’s Cricket Ground – łucznictwo
• Marathon Course – maraton lekkoatletyczny
• The O₂ Arena/North Greenwich Arena – gimnastyka sportowa, koszykówka (runda finałowa)
• Regent’s Park – kolarstwo szosowe
• Riverbank Arena – hokej na trawie
• Royal Artillery Barracks – strzelectwo
• Water Polo Arena – piłka wodna
• Wembley Arena – badminton, gimnastyka artystyczna
• Wembley Stadium – piłka nożna
• Weymouth and Portland National Sailing Academy – żeglarstwo

• 
  Stadion Olimpijski
• 
  Basketball Arena
• 
  Dorney Lake
• 
  London Aquatics Centre
• 
  Wembley Arena
• 
  Weymouth and Portland National Sailing Academy

Osobny artykuł: Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.

W igrzyskach występowały reprezentacje 204 państw świata, a także Niezależni Sportowcy Olimpijscy, w skład których wchodzili zawodnicy z krajów, które nie posiadają własnego oficjalnego narodowego komitetu olimpijskiego.

Osobny artykuł: Klasyfikacja medalowa Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012.

Klasyfikacja medalowa
Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
1.	Stany Zjednoczone	47	27	30	104
2.	Chiny	38	31	22	91
3.	Wielka Brytania	29	18	18	65
4.	Rosja	20	21	27	68
5.	Korea Południowa	13	9	8	30
6.	Niemcy	11	20	13	44
7.	Francja	11	11	13	35
8.	Australia	8	15	12	35
9.	Włochy	8	9	11	28
10.	Węgry	8	4	6	18
–	–	–	–	–	–
23.	Polska	3	2	6	11

Sztafeta olimpijska rozpoczęła się 19 maja i trwała do 27 lipca 2012 r., poprzedzając letnie igrzyska olimpijskie w Londynie. Trasa biegu z pochodnią olimpijską została przedstawiona 18 maja 2011, rok przed zapaleniem ognia olimpijskiego. Swoją podróż ogień rozpoczął tradycyjnie w greckiej Olimpii, gdzie następnie został przetransportowany do Land’s End, by tam rozpocząć swą podróż po Wielkiej Brytanii, która zakończyła się w dniu rozpoczęcia igrzysk na Stadionie Olimpijskim^[10].

Pochodnię Igrzysk XXX Olimpiady oficjalnie zaprezentowano 8 czerwca 2011^[11][12].

Uroczyste otwarcie Olimpiady odbyło się wieczorem w piątek 27 lipca, na stadionie olimpijskim w Londynie. Igrzyska zostały otwarte przez królową Elżbietę II. Spektakl zatytułowany „Isles of Wonder” (pol. Wyspy cudów) został zaprojektowany i koordynowany przez reżysera Danny’ego Boyle’a, z kierownictwem muzycznym, drogą elektroniczną grupy muzycznej Underworld. Wszystko zaczęło się o 22:00, a zakończyło o 01:46 czasu środkowoeuropejskiego. Prawie czterogodzinny spektakl obejrzało około 62 000 widzów na stadionie, szczyt telewidzów wynosił 26,9 mln, a ponad 1 milion osób oglądało ceremonię na internetowych stronach. W USA na stacji NBC ceremonia była najbardziej oglądaną olimpijską ceremonią otwarcia w historii – obejrzało ją 42 miliony widzów. Szacuje się, że na całym świecie ceremonię widziało ponad miliard ludzi. Przedstawienie było chwalone przez liczne publikacje i widzów jako „arcydzieło” i „list miłosny do Wielkiej Brytanii”.

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

• Z powodu przedłużenia się części artystycznej, oficjalne otwarcie igrzysk przez królową brytyjską Elżbietę II nastąpiło dopiero 28 lipca o godzinie 0:18 czasu londyńskiego (01:18 czasu środkowoeuropejskiego).
• Podczas zawodów gry pojedynczej mężczyzn w tenisie ziemnym ustanowiono rekord w długości seta rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu drugiej rundy Jo-Wilfried Tsonga pokonał Milosa Raonicia 6:3, 3:6, 25:23 w czasie trzech godzin i pięćdziesięciu sześciu minut. Nowy rekord był większy od poprzedniego o osiemnaście gemów^[13]. Był to także najdłuższy set w historii tenisa ziemnego na zawodach olimpijskich. Poprzedni rekord został ustanowiony w zawodach gry podwójnej kobiet w 1988 roku, kiedy to spotkanie zakończyło się wynikiem 20:18 w ostatnim secie^[14].
• Podczas zawodów gry pojedynczej mężczyzn w tenisie ziemnym ustanowiono rekord w długości meczu rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu półfinałowym Roger Federer pokonał Juana Martína del Potro 3:6, 7:6(5), 19:17 w czasie czterech godzin i dwudziestu sześciu minut.
• Według opublikowanego raportu (autorem rząd brytyjski), igrzyska kosztowały mniej niż zakładano – 8,921 mld funtów, przy planowanych w budżecie 9,298 mld^[15].

• Ceremonia otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012
• Ceremonia zakończenia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012

• Oficjalna strona XXX Igrzysk Olimpijskich w Londynie (ang.)
• Oficjalny portal igrzysk – tabela medalowa (ang.)
• ArcelorMittal Orbit – symbol Igrzysk Olimpijskich oraz Paraolimpijskich 2012. constructalia.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-08)].
• Zwiastun animacji BBC, która miała premierę w dniu otwarcia igrzysk