Igor Smolnikow

W dzieciństwie trenował karate. W wieku siedmiu-ośmiu lat zdecydował się na uprawianie piłki nożnej. Podczas turnieju towarzyskiego został zauważony przez Rawila Salichowa, który zaproponował mu treningi w Lokomotiwie Moskwa^[1].

W latach 2006-2007 był zawodnikiem Torpedo Moskwa. W październiku 2007 podpisał długoterminowy kontrakt z Lokomotiwem Moskwa^[2][3]. W marcu 2009 został wypożyczony do Urału Jekaterynburg^[4][5]. W lipcu 2009 trafił do FK Czyta^[6][7]. W listopadzie tegoż roku wrócił do Lokomotiwu^[8]. W marcu 2011 przeszedł do Żemczużyny Soczi^[9][10]. W sierpniu 2011 został wypożyczony do FK Rostów^[11][12]. W czerwcu 2012 podpisał czteroletni kontrakt z FK Krasnodar^[13]. W sierpniu 2013 przeniósł się do Zenitu Petersburg^[14][15], w którym gra z numerem 19^[16]. 17 sierpnia 2013 zadebiutował w nowym zespole w wygranym 3:0 meczu z Anży Machaczkała^[17]. W sezonie 2014/2015 zdobył ze swoim klubem mistrzostwo kraju^[18], a w 2015 Superpuchar Rosji, strzelając gola na 1:1 w wygranym po rzutach karnych spotkaniu z Lokomotiwem Moskwa^[19][20]. W sezonie 2015/2016 wraz z klubem wygrał Puchar Rosji^[21], a w 2016 – ponownie superpuchar kraju po wygranym 1:0 meczu z CSKA Moskwa^[22]. W sezonach 2018/2019^[23] i 2019/2020 wraz z klubem zdobywał mistrzostwo Rosji^[24], a w tym ostatnim wywalczył również Puchar Rosji^[25].

W lipcu 2020 podpisał roczny kontrakt z FK Krasnodar^[26]. W lipcu 2021 trafił do Arsienału Tuła^[27].

Jest młodzieżowym reprezentantem Rosji. Z kadrą U-19 zakwalifikował się na mistrzostwa Europy w 2007^[28]. W pierwszej rundzie eliminacji zagrał w dwóch spotkaniach: wygranym 2:0 z Albanią^[29] i przegranym 0:1 ze Słowacją^[30] (nie zagrał jedynie w rozpoczynającym kwalifikacje meczu z Andorą)^[31], natomiast w rundzie elitarnej eliminacji wystąpił we wszystkich trzech meczach: wygranym 2:0 z Anglią^[32], wygranym 3:1 z Czechami^[33] i zremisowanym bezbramkowo z Holandią^[34]. Na mistrzostwach zagrał w trzech meczach grupowych: przegranym 2:3 z Niemcami^[35], przegranym 2:6 z Serbią^[36] i zremisowanym 0:0 z Francją, po których Rosja odpadła z rywalizacji, zajmując ostatnie miejsce w grupie z 1 punktem^[37]. W 2009 wystąpił w trzech spotkaniach Pucharu Wspólnoty w kadrze do lat 21, która brała udział w tym turnieju poza konkursem^[38][39], a w 2010 zagrał w 1 meczu tej reprezentacji^[40][41].

W dorosłej reprezentacji zadebiutował 19 listopada 2013 w wygranym 2:1 meczu z Koreą Południową^[42][43]. 21 maja 2016 znalazł się w grupie 23 zawodników powołanych na Euro 2016^[44]. Na mistrzostwach wystąpił w trzech meczach grupowych: zremisowanym 1:1 z Anglią^[45], przegranym 1:2 ze Słowacją^[46] i przegranym 0:3 z Walią, po których reprezentacja Rosji odpadła z rywalizacji, zajmując ostatnie miejsce w grupie z 1 punktem^[47]. W 2017 znalazł się w gronie 23 zawodników powołanych na Puchar Konfederacji^[48]. Zagrał w 1 meczu tego turnieju, wchodząc na boisko w 70. minucie przegranego 1:2 spotkania z Meksykiem. Rosja odpadła w fazie grupowej, zajmując trzecie miejsce z 3 punktami^[49] po wygranej 2:0 z Nową Zelandią w meczu otwarcia^[50] i porażce 0:1 z Portugalią^[51]. 4 czerwca 2018 znalazł się w grupie 23 zawodników powołanych na mistrzostwa świata^[52], na których wystąpił w ostatnim meczu grupowym, przegranym 0:3 z Urugwajem, w którym otrzymał czerwoną kartkę. Gospodarze mimo porażki wyszli z grupy, zajmując w niej 2. miejsce^[53] dzięki wcześniejszym zwycięstwom: 5:0 z Arabią Saudyjską w meczu otwarcia^[54] i 3:1 z Egiptem^[55].

Żonaty z Jekatieriną, z którą ma dwóch synów: Aleksandra i Lukę^[56][57]. Ma dwie siostry i brata^[1].

• Mistrzostwo Rosji (3): 2014/2015, 2018/2019, 2019/2020
• Puchar Rosji (2): 2015/2016, 2019/2020
• Superpuchar Rosji (2): 2015, 2016

• Igor Smolnikow w bazie National Football Teams (ang.)
• I. Smolnikov, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
• Profil na stronie RFS (ros.)

• Profil na stronie klubu (ros.)