Jean Castex
Jean Castex (ur. 25 czerwca 1965[1] w Vic-Fezensac[2]) – francuski urzędnik państwowy, prawnik i samorządowiec, w latach 2020–2022 premier Francji.
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 czerwca 1965 |
|---|---|
| Premier Francji | |
| Okres | od 3 lipca 2020 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
 | |
Życiorys
Ukończył studia na Uniwersytecie w Tuluzie[2]. W 1987 uzyskał magisterium z prawa publicznego, w 1986 został absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu, a w 1991 ukończył École nationale d’administration[1]. Zawodowo od 1991 jako urzędnik państwowy związany z Trybunałem Obrachunkowym, dochodząc w 2012 do stanowiska radcy. Pełnił też różne funkcje w administracji departamentów Var i Vaucluse. Był wykładowcą w ENA i na Université Strasbourg III[1]. W latach 2006–2007 kierował gabinetem ministra zdrowia i solidarności, następnie do 2008 gabinetem ministra pracy, spraw społecznych i solidarności. W 2010 prezydent Nicolas Sarkozy mianował go swoim społecznym doradcą. Następnie w latach 2011–2012 był zastępcą sekretarza generalnego administracji prezydenckiej[1].
Działał w Unii na rzecz Ruchu Ludowego, przekształconej następnie w partię Republikanie[3]. W 2008 został merem miejscowości Prades, reelekcję uzyskiwał w 2014 i 2020[3]. W latach 2010–2015 był radnym regionu Langwedocja-Roussillon. W 2015 zasiadł w radzie departamentu Pireneje Wschodnie[1]. Na początku kwietnia 2020 premier Édouard Philippe powierzył mu funkcję koordynatora do spraw tzw. dekonfinalizacji, procesu znoszenia ograniczeń wprowadzonych w trakcie pandemii COVID-19[4]. Prowadzona przez niego strategia uznana została za udaną[5].
3 lipca 2020 Édouard Philippe podał się do dymisji. Tego samego dnia prezydent Emmanuel Macron powołał Jeana Castex na nowego premiera[6]. W związku z tą nominacją wystąpił z pozostających w opozycji Republikanów[7]. 6 lipca ogłoszono nominację dla pozostałych członków gabinetu[8].
16 maja 2022, wkrótce po prezydenckiej reelekcji Emmanuela Macrona, Jean Castex podał rząd do dymisji, która została przyjęta[9]. Tego samego dnia jego następczynią na urzędzie premiera została Élisabeth Borne[10]. W lipcu 2022 powołany na przewodniczącego rady dyrektorów AFITF, francuskiej agencji finansującej inwestycje związane z transportem[11].
Życie prywatne
Jest żonaty z Sandrą Ribelaygue, ma czwórkę dzieci[1].
Odznaczenia
- Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (2006)[12]