Kangurnik górski
Kangurnik górski[4] (Dorcopsulus vanheurni) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
| Dorcopsulus vanheurni | |||
| (O. Thomas, 1922)[1] | |||
 Skóra kangurnika górskiego znajdująca się Natural history museum | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | kangurnik górski | ||
| Synonimy | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1922 roku angielski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Dorcopsis vanheurni[1]. Miejsce typowe „Doormanpad-bivak” (3°30′S 138°30′E/-3,500000 138,500000), na wysokości 1410 m n.p.m., Djajawidjaja, Papua, Indonezja[1][5][6][7]. Holotyp to dorosła samica (sygnatura BMNH 22.2.2.64) z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz typowy zebrany przez holenderskiego taksonoma Willema van Heurna[1].
Niezbędne są badania w celu wyjaśnienia związku pomiędzy D. vanheurni i D. macleayi, które są często mylone podczas badań terenowych i w zbiorach muzealnych, i były wcześniej uważane za gatunek konspecyficzny[6]. Pomimo tego że nie rozpoznaje się żadnego podgatunku D. vanheumi w granicach jego rozmieszczenia występują różnice w wielkości oraz kolorze sierści, które wymagają dokładniejszych badań[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].
Etymologia
Zasięg występowania
Kangurnik górski występuje w Górach Centralnych, North Coastal Range oraz na półwyspie Huon w Nowej Gwinei[6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) samic 31,5–44,6 cm, samców 34,1–40,9 cm, długość ogona samic 22,5–34,7 cm, samców 26–40,2 cm; masa ciała samic 1,5–2,3 kg, samic 1,5–2 kg[10][11]. Wierzch ciała ciemnoszary z ciemniejszymi miejscami na biodrach, spód jasnoszary. Ogon do połowy nagi. Jest najmniejszym kangurem występującym na Nowej Gwinei.
Środowisko życia
Lasy górskie na wysokości od 800 do 1300 m n.p.m.
Tryb życia
Niewiele wiadomo o trybie życia tego gatunku. Jego wielkość i cechy uzębienia przypominają australijski rodzaj Lagostrophus, ale wynikają one z zasiedlenia podobnych nisz ekologicznych. Rdzenni mieszkańcy Nowej Gwinei chętnie polują na ten gatunek, napędzając zwierzęta na linię myśliwych.
Status zagrożenia
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (ang. near threatened ‘bliski zagrożenia’)[3].