Kazimierz Kowalski (śpiewak)

Ojcem Kazimierza był Wiesław Wierusz-Kowalski, aktor łódzkich teatrów^[7][2], a matką Marianna^[6]. Ukończył studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi (w klasie śpiewu Antoniego Majaka)^[8]. W 1976 (na V roku studiów) wystąpił w prestiżowym 22. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie, gdzie zajął najwyższą trzecią nagrodę (nagrody 1 i 2 wówczas nie przyznano)^[9][10]. W tym samym roku został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie zadebiutował partią Kecala w Sprzedanej narzeczonej Smetany^[9].

W latach 1994-1997 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi^[11]. Doprowadził wtedy do transmisji telewizyjnej na żywo, na cały świat, opery „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki. Dał się poznać jako dobry organizator, gdyż Teatr Wielki w Łodzi, za jego dyrektorowania, był jedną z nielicznych placówek teatralnych w ówczesnej Polsce przynoszących dochody^[12]. W 1998 z jego inicjatywy powstał również Festiwal Operowo-Operetkowy działający w oparciu o nowo otwarty Teatr Letni w Ciechocinku^[13], przez prasę festiwal bywa opisywany jako jedno z najważniejszych muzycznych wydarzeń lata^[14]. Był również twórcą Polskiej Opery Kameralnej^[15].

Występował w programach telewizyjnych m.in.: „Dobry wieczór, tu Łódź” i „Kazimierz Kowalski zaprasza” (TVP1). Od 2000 r. prowadził audycje w Programie I Polskiego Radia, w których przedstawiał sylwetki wybitnych polskich artystów^[15][12]. Na antenie Radia Łódź prowadził cykliczną audycję zatytułowaną „Archiwum Henryka Debicha” (wcześniej jako „Z albumu Henryka Debicha”)^{[4][5][16][17]}, zainicjowaną z okazji obchodów 90-lecia rozgłośni.

Od grudnia 2005 do listopada 2008, ponownie był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi^[18]. W styczniu 2016 startował w konkursie na nowego dyrektora Opery Bałtyckiej^[19][20].

Jego dorobek artystyczny to m.in. 10 wydanych płyt^[12]. W 2021 roku obchodził 50-lecie pracy artystycznej^[2][3][4]. W tymże roku ukazała się jego książka zatytułowana „Dyrektorem się bywa, artystą się jest”, opowiadająca o jego życiu w latach 1955–2020^[2][3].

Zmarł wskutek zawału serca, którego doznał na dzień przed śmiercią^[21]. 12 sierpnia 2021 został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Szczecińskiej w Łodzi, po zakończeniu 23. edycji Festiwalu Operowo-Operetkowego w Ciechocinku^[22][23][4].

Z drugiego małżeństwa, z Małgorzatą Wrońską-Kowalską, miał jednego syna, Stanisława (ur. 1990)^[7][1].

• 1985 – Dyplom MSZ za wybitne zasługi w propagowaniu i upowszechnianiu polskiej kultury za granicą
• 2000 – tytuł Najsławniejszego Polaka 1999 Roku przyznany w plebiscycie słuchaczy PR
• 2001 – Odznaczenie Za Zasługi dla Miasta Łodzi^[1]
• 2002 – Złoty Krzyż Zasługi^[24][9]
• 2006 – Brązowy Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze^[9]
• 2021 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)^[25] za „wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej i w popularyzowaniu muzyki poważnej"^[22]
• 2021 – Medal „Za zasługi dla Ruchu Ludowego” im. Wincentego Witosa (pośmiertnie)^[22]

6 sierpnia 2017 odsłonił swoją gwiazdę na Ciechocińskim Deptaku Sław^[26][27][28].

• Kazimierz Kowalski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
• Kazimierz Kowalski w Cyfrowym Muzeum Teatru Wielkiego w Łodzi.