Louisa Adams

Louisa Catherine Johnson urodziła się 12 lutego 1775 w Londynie, jako córka kupca Joshuy Johnsona i Catherine Nut^[1]. Miała sześć sióstr i jednego brata^[1]. Naukę pobierała w Nantes oraz od prywatnych nauczycieli w Londynie^[1]. Swojego przyszłego męża, Johna Quincy’ego Adamsa poznała w 1793 roku w Londynie, gdy ten wizytował ich dom, jako ówczesny poseł amerykański w Holandii^[2]. Początkowo zainteresował się on starszą siostrą Louisy – Nancy^[2]. Kiedy spotykał się z Louisą, został mianowany posłem w Portugalii i przez 3 lata nie miał kontaktu z przyszłą żoną^[2]. W tym okresie powziął postanowienie zawarcia małżeństwa z Louisą, co aprobowali także rodzice obojga stron^[2].

John i Louisa Adamsowie pobrali się 26 lipca 1797 w kościele All Hallows w Londynie^[3]. Po miesiącu miodowym oboje zamieszkali w Hadze, by wkrótce potem przenieść się do Berlina, gdzie John Quincy miał objąć placówkę dyplomatyczną^[3]. Louisa Adams nie interesowała się polityką ani życiem towarzyskim dyplomatów, jednak mimo tego uczestniczyła w balach i przyjęciach^[3]. W czasie pobytu w Prusach straciła dziecko w wyniku poronienia^[3]. Wiosną 1801 roku urodził się ich pierwszy syn, który został nazwany George Washington^[4]. Pół roku później powrócili z placówki dyplomatycznej do Quincy^[4]. Niedługo potem zamieszkali w Bostonie, gdzie urodziło się dwóch kolejnych synów^[4]. W 1803 roku John Quincy został senatorem i oboje przenieśli się do Waszyngtonu^[5]. Rok po zakończeniu pięcioletniej kadencji, Adams został posłem amerykańskim w Rosji, zatem oboje wyjechali do Petersburga^[6]. Tam też zaczęły się kłopoty zdrowotne Louisy^[6]. Spędziła tam sześć lat i w 1815 wyjechała do Paryża, gdzie jej mąż przebywał po zakończeniu negocjacji traktatu pokojowego z Wielką Brytanią^[7]. Przez kolejne dwa lata Adamsowie mieszkali w Londynie, gdzie John Quincy objął placówkę dyplomatyczną, a w 1817 powrócili do Waszyngtonu, gdyż objął on stanowisko sekretarza stanu^[8]. W tym okresie Louisa Adams podejmowała na przyjęciach dyplomatów, bowiem urzędująca pierwsza dama, Elizabeth Monroe niechętnie wydawała bankiety^[9].

W czasie kampanii prezydenckiej w 1824 roku Louisa Adams aktywnie włączyła się w życie towarzyskie: wydawała przyjęcia i uczestniczyła w balach, co walnie przyczyniło się do zwycięstwa jej męża w wyborach^[10]. Obowiązki pierwszej damy jednak przerosły Louisę, która rzadko organizowała bankiety w czasie prezydentury męża^[10]. Ponadto, w tym okresie uwidoczniły się różnice charakterów u Adamsów, które często powodowały ostre konflikty między nimi^[10].

Po zakończeniu prezydentury, oboje powrócili do Quincy, gdzie sytuacja między nimi uległa poprawie^[11]. Zbliżyła ich do siebie także śmierć syna, George’a w 1829^[11]. W latach 30. Adamsowie włączyli się aktywnie w ruch abolicjonistyczny i walkę o prawa kobiet^[12]. Po śmierci Johna Quincy’ego w 1848, Louisa popadła w depresję i nie wzięła udziału w oficjalnym nabożeństwie pogrzebowym^[13]. Sama zmarła 15 maja 1852 roku w Waszyngtonie^[14].

Louisa Johnson wyszła za mąż za Johna Quincy’ego Adamsa 26 lipca 1797 w kościele All Hallowi w Londynie^[3]. Spośród kilkunastu ciąż, co najmniej siedmiokrotnie poroniła, co nie pozostało bez wpływu na jej stan zdrowia^[7]. Mieli razem czworo dzieci – synów: George’a Washingtona (1801-1829)^[4][11], Johna (1803-1834)^[5] i Charlesa (1807-1886)^[5] i córkę Louisę Catherine (1811-1812)^[7].

• Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).brak strony w książce

• Louisa Catherine Johnson Adams. Biały Dom. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).