Mackenzie Boyd-Clowes

Mackenzie Boyd-Clowes

Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1991 Toronto
Klub	Altius Nordic Ski Club
Wzrost	181 cm[1]
Debiut w PŚ	24 stycznia 2009 w Whistler (42. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	15 stycznia 2011 w Sapporo (28. miejsce)
Rekord życiowy	224,0 m na Letalnicy w Planicy (17 marca 2016)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie brąz Pekin 2022 druż. miesz.
Multimedia w Wikimedia Commons

Mackenzie Boyd-Clowes (ur. 13 lipca 1991 w Toronto^[1]) – kanadyjski skoczek narciarski, zawodnik klubu Altius Nordic Ski Club. Brązowy medalista olimpijski z 2022 w drużynie mieszanej. Uczestnik igrzysk olimpijskich (2010, 2014, 2018 i 2022), mistrzostw świata (2009, 2011, 2017, 2019, 2021 i 2023), mistrzostw świata w lotach (2012, 2014, 2016, 2018 i 2020) oraz mistrzostw świata juniorów (2006, 2007 i 2011). Rekordzista Kanady w długości skoku.

Przebieg kariery

W 2005 i 2006 zdobywał brązowe medale mistrzostw Ameryki Północnej juniorów w konkursach drużynowych^[3][4].

We wrześniu 2005 zadebiutował w cyklu FIS Cup, w zawodach w Predazzo zajmując 50. i 56. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, które ukończył na 55. pozycji indywidualnie i 11. w drużynie^[5]. 5 sierpnia 2006 znalazł się w składzie reprezentacji Kanady na konkurs Letniego Grand Prix w Hinterzarten. Został w nim zdyskwalifikowany, a Kanadyjczycy zajęli ostatnią, 12. lokatę. W październiku 2006 w Einsiedeln Boyd-Clowes zdobył pierwsze punkty FIS Cupu, a 12 grudnia 2006 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 60. miejsce w Rovaniemi. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2007 był 39. indywidualnie^[6].

W marcu 2008 w Whistler zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, zajmując 23. miejsce^[7]. We wrześniu 2008 zadebiutował w indywidualnych zawodach Letniego Grand Prix, oba konkursy w Hakubie kończąc w czwartej dziesiątce. 24 stycznia 2009 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Świata, zajmując 42. pozycję na próbie przedolimpijskiej w Whistler. W dalszej części sezonu 2008/2009 jeszcze dwukrotnie wystąpił w konkursie głównym cyklu. Wystartował na seniorskich Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2009, na których na skoczni normalnej odpadł w kwalifikacjach, a na dużej zajął 46. miejsce^[8].

W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2009 trzykrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W sezonie zimowym 2009/2010 raz wystąpił w zawodach głównych Pucharu Świata. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010. W konkursie drużynowym zajął ostatnie, 12. miejsce, a w obu indywidualnych odpadł w kwalifikacjach^[9].

W lipcu 2010 dwukrotnie stanął na podium zawodów FIS Cupu, konkursy w Szczyrbskim Jeziorze kończąc na 3. i 1. miejscu. 15 stycznia 2011 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zawody na skoczni w Sapporo kończąc na 28. pozycji. Dzień później na tej samej skoczni był 29. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011, na których zajął 35. miejsce indywidualnie, a także na seniorskich Mistrzostwach Świata 2011, gdzie był 39. na skoczni dużej^[10].

W lipcu 2011 dwukrotnie zwyciężył w zawodach FIS Cupu w Gérardmer. 31 lipca zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Courchevel, po raz pierwszy stając na podium zawodów tej rangi. 12 sierpnia 2011 po zajęciu 13. lokaty na tej samej skoczni zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix. 20 stycznia 2012 zajął 3. miejsce w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo. W sezonie 2011/2012 Pucharu Świata dwukrotnie zdobył punkty, zajmując pozycje w trzeciej dziesiątce. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012, które ukończył na 36. miejscu^[11].

30 czerwca 2012 zwyciężył w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams. W Letnim Grand Prix 2012 najwyżej klasyfikowany był na 19. miejscu, które zajął w sierpniu w Hinterzarten. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata punkty zdobył czterokrotnie, w rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego 2013 zawodach na skoczniach mamucich. W najlepszym występie, 3 lutego 2013 w Harrachovie, zajął 19. pozycję^[12]. 10 lutego doznał podczas konkursu pokazowego w Willingen kontuzji barku^[13], w wyniku której nie startował do końca sezonu^[12].

Do występów w zawodach międzynarodowych powrócił w czerwcu 2013. W Letnim Grand Prix 2013 najwyżej sklasyfikowany był w sierpniu w Courchevel, na 14. lokacie. 11 stycznia 2014 zajął 9. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Tauplitz, osiągając najlepszy w dotychczasowej karierze rezultat w zawodach tej rangi. Poza tym występem w trakcie sezonu 2013/14 cyklu jeszcze czterokrotnie zajmował punktowane pozycje. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 był 37. na skoczni normalnej, 25. na dużej i 12. w drużynie, a na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014 zajął 30. pozycję^[14].

Przed sezonem 2014/15 ogłosił roczną przerwę w startach. Treningi wznowił w maju 2015^[15], a występy międzynarodowe w sierpniu tego roku. W sezonie 2015/2016 Pucharu Świata punkty zdobył siedmiokrotnie, a najwyżej sklasyfikowany był 17 marca 2016 w Planicy, na 18. pozycji. W styczniu zajął 27. miejsce na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016^[16].

We wrześniu 2016 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, a w październiku zawody Letniego Grand Prix w Klingenthal ukończył na 6. pozycji. W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata najlepszym wynikiem Boyda-Clowesa była 12. lokata z grudnia z Klingenthal, a punkty cyklu zdobył łącznie sześć razy. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, gdzie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 38. na dużej indywidualnie, a także 12. w drużynie mieszanej^[17].

W styczniu 2018 zajął 36. lokatę w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, a w lutym wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, awansując do drugiej serii w obu konkursach indywidualnych – na skoczni normalnej był 26., a na dużej 21. W Pucharze Świata w sezonie 2017/2018 punkty zdobył cztery razy, a najlepszy rezultat zanotował w marcu w Oslo w ramach Raw Air 2018, zajmując 15. pozycję^[18].

25 sierpnia 2018 ukończył zawody Letniego Grand Prix w Hakubie na 9. lokacie. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata pięciokrotnie zdobywał punkty. Najwyżej klasyfikowany był na 24. pozycji w konkursie Raw Air 2019 w Vikersund. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zajął 27. miejsce na skoczni dużej i 32. na normalnej^[19].

We wrześniu 2019 dwukrotnie zajął 3. lokatę w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie startował w zawodach cyklu. Punkty zdobył czterokrotnie, a najlepszy wynik (17. pozycję) osiągnął w grudniu 2019, w drugim konkursie w Engelbergu^[20].

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata dziesięciokrotnie zdobywał punkty. Dwa razy ukończył zawody cyklu w najlepszej dziesiątce – 22 listopada 2020 na inauguracji w Wiśle był 9., a 20 grudnia w Engelbergu zajął 6. pozycję^[21]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 32. miejscu ze 115 punktami^[22]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 23. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie był 34. na skoczni normalnej i 28. na dużej, a w drużynie mieszanej zajął 10. miejsce^[21].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata punkty zdobył 5 razy. Najwyżej sklasyfikowany został w otwierającym 70. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie, w którym zajął 25. miejsce. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 16. miejsce na skoczni normalnej oraz 33. na dużej^[23], z kolei w zawodach drużyn mieszanych reprezentacja Kanady, w której obok Boyda-Clowesa wystąpili Alexandria Loutitt, Matthew Soukup i Abigail Strate, nieoczekiwanie zdobyła brązowy medal, pierwszy w historii kanadyjskich skoków narciarskich na igrzyskach^[24].

Pięciokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce podczas sezonu 2022/2023 Pucharu Świata. Najwyżej sklasyfikowany był 12 lutego 2023 w Lake Placid, na 13. miejscu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których zajął 38. pozycję na skoczni normalnej i 33. na dużej indywidualnie^[25].

W listopadzie 2023 ogłosił zawieszenie kariery^[26].

Swój rekord życiowy w długości lotu 224,0 m ustanowił na treningu przed konkursem indywidualnym na Letalnicy, 17 marca 2016 roku. Wynik ten jest też rekordem Kanady^[2].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2010 Vancouver/Whistler	–	nie zakwalifikował się (K-95)[27], nie zakwalifikował się (K-125)[28]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	37. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-125)
2018 Pjongczang	–	26. miejsce (K-98), 21. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	16. miejsce (K-95), 33. miejsce (K-125)

Drużynowo

2010 Vancouver/Whistler	–	12. miejsce[a]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	12. miejsce[b]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[c]

Starty M. Boyda-Clowesa na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	92,5 m		105,0 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	111,0 m		83,8 pkt	Nie zakwalifikował się.
12.	22 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	druż.[a]	105,0 m	–	294,6 pkt (72,0 pkt)	813,3 pkt	Austria
37.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	96,0 m	–	114,4 pkt	163,6 pkt	Kamil Stoch
25.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	132,0 m	123,5 m	237,9 pkt	40,8 pkt	Kamil Stoch
12.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[b]	123,5 m	–	399,2 pkt (107,6 pkt)	642,2 pkt	Niemcy
26.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	103,5 m	98,5 m	208,1 pkt	51,2 pkt	Andreas Wellinger
21.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	127,5 m	126,0 m	235,3 pkt	50,4 pkt	Kamil Stoch
16.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	100,5 m	100,0 m	252,6 pkt	22,4 pkt	Ryōyū Kobayashi
3.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[c]	101,5 m	101,5 m	844,6 pkt (253,5 pkt)	156,9 pkt	Słowenia
33.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	128,5 m	–	119,2 pkt	176,9 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2009 Liberec	–	nie zakwalifikował się (K-90)[29], 46. miejsce (K-120)
2011 Oslo	–	39. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	39. miejsce (K-90), 38. miejsce (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	27. miejsce (K-120), 32. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	34. miejsce (K-95), 28. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	38. miejsce (K-95), 33. miejsce (K-125)

Drużynowo

2017 Lahti	–	12. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[d]
2021 Oberstdorf	–	10. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[e]

Starty M. Boyda-Clowesa na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	74,5 m		76,5 pkt	Nie zakwalifikował się.
46.	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	indywid.	107,5 m	–	85,5 pkt	55,8 pkt	Andreas Küttel
39.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	117,5 m	–	100,2 pkt	177,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
39.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	–	106,0 pkt	164,8 pkt	Stefan Kraft
12.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[d]	88,0 m	–	379,5 pkt (106,6 pkt)	656,0 pkt	Niemcy
38.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	108,0 m	–	94,6 pkt	184,7 pkt	Stefan Kraft
27.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	117,0 m	118,5 m	212,1 pkt	67,3 pkt	Markus Eisenbichler
32.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	88,0 m	–	82,8 pkt	135,5 pkt	Dawid Kubacki
34.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	–	109,0 pkt	159,8 pkt	Piotr Żyła
10.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[e]	91,5 m	–	298,9 pkt (100,7 pkt)	701,9 pkt	Niemcy
28.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	116,0 m	122,0 m	201,3 pkt	75,2 pkt	Stefan Kraft
38.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	92,5 m	–	112,2 pkt	149,6 pkt	Piotr Żyła
33.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	119,0 m	–	109,2 pkt	178,3 pkt	Timi Zajc

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2012 Vikersund	–	36. miejsce
2014 Harrachov	–	30. miejsce
2016 Tauplitz	–	27. miejsce
2018 Oberstdorf	–	36. miejsce
2020 Planica	–	23. miejsce

Starty M. Boyda-Clowesa na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
36.	25 lutego	2012	Vikersund	Vikersund	K-195	HS225	indywid.	160,5 m	–	–[f]	–[f]	107,7 pkt	301,0 pkt	Robert Kranjec
30.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS205	indywid.	175,5 m	149,0 m	–[f]	–[f]	298,5 pkt	92,5 pkt	Severin Freund
27.	15–16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	194,0 m	165,5 m	131,0 m	–[f]	364,4 pkt	275,7 pkt	Peter Prevc
36.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	147,0 m	–	–	–[f]	102,3 pkt	549,6 pkt	Daniel-André Tande
23.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	200,0 m	212,0 m	206,0 m	203,0 m	710,1 pkt	167,1 pkt	Karl Geiger

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2006 Kranj	–	55. miejsce
2007 Tarvisio/ Planica	–	39. miejsce
2011 Otepää	–	35. miejsce

Drużynowo

2006 Kranj

–

11. miejsce[g]

Starty M. Boyd-Clowesa na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
55.	2 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	indywid.	79,5 m	–	72,1 pkt	187,5 pkt	Gregor Schlierenzauer
11.	4 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	druż.[g]	90,5 m	–	346,9 pkt (93,9 pkt)	583,7 pkt	Austria
39.	15 marca	2007	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	indywid.	86,5 m	–	101,0 pkt	161,0 pkt	Roman Koudelka
35.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	84,5 m	–	100,0 pkt	155,0 pkt	Władimir Zografski

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[30]
Sezon 2008/2009
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	42	49	-	48	-	q	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	q	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	45	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	28	29	-	-	-	-	-	q	-	-	48	q	-	5
Sezon 2011/2012
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	42	46	33	37	-	-	-	-	28	43	-	-	q	q	-	q	29	q	-	5
Sezon 2012/2013
																											punkty
q	q	q	44	38	-	-	q	q	q	47	45	39	-	-	24	30	19	24	-	-	-	-	-	-	-	-	27
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	q	q	47	37	36	24	25	26	q	36	q	9	36	16	44	-	-	-	-	q	q	41	36	37	41	45	q	62
Sezon 2015/2016
																													punkty
29	37	41	-	-	31	47	q	44	q	34	20	-	dq	46	46	29	38	22	31	41	33	-	-	30	34	18	19	-	50
Sezon 2016/2017
																										punkty
32	35	12	36	21	38	29	36	31	21	q	43	41	35	-	q	39	28	q	34	26	q	41	q	39	-	52
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	41	q	q	44	q	q	34	43	q	39	q	-	28	23	32	15	27	44	-	q	-	31
Sezon 2018/2019
																												punkty
37	27	45	31	38	29	28	31	q	q	38	38	48	35	-	-	q	q	q	39	46	48	46	29	31	24	q	-	18
Sezon 2019/2020
																											punkty
41	34	40	42	48	q	17	39	37	37	42	44	40	30	32	q	29	48	40	34	q	-	-	35	28	32	q	20
Sezon 2020/2021
																									punkty
9	34	38	-	-	15	6	47	23	29	q	27	35	26	25	30	36	40	35	35	27	-	q	44	-	115
Sezon 2021/2022
																												punkty
30	36	q	37	q	32	33	41	33	25	45	q	dq	31	26	39	32	30	32	-	-	40	q	29	39	35	37	-	15
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	32	35	38	28	37	45	-	-	-	-	-	28	23	36	q	32	45	42	39	13	-	38	36	30	43	q	34	35	37	-	35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q  – zawodnik nie zakwalifikował się -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[30]
Sezon 2012/2013
			13	-	-	-	-	-	-
Sezon 2013/2014
					-	8	-	-	-
Sezon 2021/2022
			-	-	-	-	-	8	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[30]
2006
										punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2008
										punkty
-	-	-	-	-	-	40	39	q	q	0
2009
									punkty
q	q	42	q	47	q	q	41	q	0
2011
											punkty
-	-	-	45	13	47	16	19	-	-	q	47
2012
									punkty
23	39	19	30	23	36	30	q	q	30
2013
											punkty
29	-	14	26	25	20	-	-	-	-	23	50
2015
											punkty
-	-	43	q	38	33	-	-	-	-	-	0
2016
										punkty
-	-	-	14	32	15	-	-	-	6	74
2017
									punkty
-	-	q	dq	35	-	-	38	q	0
2018
									punkty
-	-	-	42	12	9	-	-	35	51
2019
								punkty
-	-	31	18	33	28	-	q	16
2021
								punkty
-	-	-	-	-	-	-	q	0
2022
						punkty
-	-	20	-	-	-	11
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Źródło[30]
2006
									12
2012
							-	13	4
2013
							4	-	5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	20 stycznia	2012	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	93,0 m	95,0 m	243,0 pkt	3.	7,0 pkt	Andreas Stjernen

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[30]
Sezon 2006/2007
																								punkty
60	37	61	70	-	-	-	-	34	37	39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	46	60	49	66	58	-	-	-	-	-	-	-	56	64	53	-	-	-	-	-	dq	23	-	-	-	-	8
Sezon 2008/2009
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	49	31	32	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	58	39	-	-	-	-	26	23	40	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	7	dq	17	-	-	11	32	-	13	-	-	11	30	-	-	-	-	18	17	-	-	146
Sezon 2011/2012
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	17	39	3	22	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	119
Sezon 2015/2016
																											punkty
5	4	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	140
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	74
Sezon 2018/2019
																												punkty
21	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	9	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	99
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32	9	-	-	-	-	-	29
Sezon 2022/2023
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	19	29	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	30 czerwca	2012	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	110,5 m	104,0 m	234,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	31 lipca	2011	Courchevel	Tremplin du Praz	K-120	HS-132	131,5 m	122,5 m	254,2 pkt	2.	17,3 pkt	Andreas Wank
2.	30 czerwca	2012	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	110,5 m	104,0 m	234,6 pkt	1.	–
3.	17 września	2016	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	112,0 m	108,5 m	248,1 pkt	3.	23,3 pkt	Markus Eisenbichler
4.	28 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	131,0 m	248,4 pkt	3.	13,4 pkt	Domen Prevc
5.	29 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	144,5 m	130,5 m	248,0 pkt	3.	12,0 pkt	Domen Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[30]
2007
									punkty
-	-	-	56	57	-	-	-	-	0
2008
											punkty
-	-	-	-	-	46	47	46	36	-	-	0
2009
											punkty
26	52	10	46	28	-	-	9	10	41	51	89
2010
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	35	40	74	62	-	-	-	-	0
2011
										punkty
-	-	-	-	4	2	-	-	53	51	130
2012
														punkty
1	dq	7	21	-	-	-	-	18	33	-	-	-	-	159
2013
										punkty
36	8	38	8	-	-	-	-	-	-	64
2015
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	49	0
2016
														punkty
12	4	-	-	-	-	-	-	3	5	-	-	5	7	258
2017
													punkty
16	16	-	-	-	38	42	-	-	-	-	-	-	30
2018
													punkty
-	-	-	-	-	12	8	-	-	-	-	-	-	54
2019
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	3	120
2020
		punkty
20	22	20
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	43	55	-	-	54	17	14
2022
									punkty
15	13	28	35	-	-	20	23	19	70
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	25 lipca	2010	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	100,5 m	–	134,0 pkt
2.	28 lipca	2011	Gérardmer	Tremplin des Bas-Rupts	K-65	HS-72	72,0 m	72,5 m	253,8 pkt
3.	29 lipca	2011	Gérardmer	Tremplin des Bas-Rupts	K-65	HS-72	72,5 m	73,0 m	255,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	24 lipca	2010	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	96,0 m	90,5 m	240,0 pkt	3.	15,5 pkt	Tomáš Zmoray
2.	25 lipca	2010	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	100,5 m	–	134,0 pkt	1.	–
3.	28 lipca	2011	Gérardmer	Tremplin des Bas-Rupts	K-65	HS-72	72,0 m	72,5 m	253,8 pkt	1.	–
4.	29 lipca	2011	Gérardmer	Tremplin des Bas-Rupts	K-65	HS-72	72,5 m	73,0 m	255,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[30]
Sezon 2005/2006
																					punkty
50	56	53	58	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	-	-	15	16	-	-	-	-	-	-	-	-	31
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	23	13	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	11	-	-	-	76
Sezon 2009/2010
																										punkty
15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16
Sezon 2010/2011
																								punkty
4	18	3	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	223
Sezon 2011/2012
																							punkty
-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	9	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  − zawodnik nie wystartował