Międzynarodowa Organizacja Morska

Powstała 17 marca 1959 z chwilą nabrania mocy przez Konwencję z 1948 r., początkowo pod nazwą IMCO (ang. Intergovernmental Maritime Consultative Organisation, Międzyrządowej Morskiej Organizacji Doradczej)^[3]. Pierwsze posiedzenie odbyło się 22 maja 1959. Od 22 maja 1982 działa pod nazwą obecną. Siedzibą organizacji jest Londyn, depozytariuszem Konwencji Sekretariat ONZ, języki miarodajne: angielski, francuski i hiszpański (art. 62). Spory rozwiązuje Zgromadzenie IMO bądź strony sporu w sposób na jaki się zgodzą (art. 55), Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości udziela porad zgodnie z art. 96 Karty ONZ (art. 56).

Według stanu na rok 2023 jej członkami jest 175 państw i trzy państwa w charakterze członków stowarzyszonych (Hongkong, Wyspy Owcze i Makau)^[4]. 66 organizacji międzyrządowych posiada umowy o współpracy z IMO, zaś 88 organizacji pozarządowych ma przy niej status doradczy.

IMO działa poprzez następujące organy:

• Zgromadzenie
• Radę
• 5 Komitetów
• Sekretariat

Kadencja IMO trwa 2 lata, a urzędnicy nie podejmują decyzji. W skład Zgromadzenia wchodzą delegacje wszystkich krajów członkowskich.

• Prawo morza
• Międzynarodowy Kodeks Ładunków Niebezpiecznych
• Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki
• Piraci somalijscy
• SOLAS

• Dariusz R.D.R. Bugajski Dariusz R.D.R., Międzynarodowe organizacje morskie, Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte Gdynia, 2009, ISBN 978-83-60278-28-4, OCLC 833507777 .brak strony (książka)

• Strona internetowa IMO (ang.)
• UN System Documentation: IMO (ang.)
• Międzynarodowa Organizacja Morska zadania struktura organizacyjna i metody pracy
• ISAP: Międzyrządowa Morska Organizacja Doradcza
• ISAP: Międzynarodowa Organizacja Morska