Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011 (ang. 2011 Betfred.com World Snooker Championship) – odbyły się w dniach 16 kwietnia2 maja 2011 w Crucible Theatre w Sheffield. Były ósmym, ostatnim turniejem rankingowym sezonu snookerowego 2010/2011.

Mistrzostwa świata
201020112012
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Szkocja John Higgins

II miejsce

Anglia Judd Trump

Najwyższy break

138 Anglia Mark King
138 Ding Junhui

Rozegrane mecze

31

Crucible Theatre, miejsce rozgrywania turnieju
John Higgins – zwycięzca turnieju
Judd Trump – wicemistrz świata

Mecze kwalifikacyjne odbyły się w dniach 4-13 marca 2011 roku w World Snooker Academy w Sheffield.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Neil Robertson, jednak już w pierwszej rundzie odpadł z turnieju po porażce z Juddem Trumpem 8-10.

Tytuł mistrza świata po raz 4. w swojej karierze zdobył John Higgins, który w finałowym pojedynku pokonał 21-letniego Anglika Judda Trumpa 18:15.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Podstawowe informacje

Mistrzostwa te po raz 35. zostały rozegrane w Crucible Theatre. Debiutantami w zawodach byli: Andrew Pagett i Jimmy Robertson. W trakcie trwania turnieju zostało rozegranych 31 spotkań. Spośród startujących uczestników najwięcej tytułów mistrza świata zdobył Stephen Hendry (7), oprócz niego w zawodach brało udział ośmiu innych graczy, którzy w przeszłości zdobywali tytuł mistrza świata[1].

Organizacja turnieju

Nagrody

[2][3]

  • Zwycięzca: 250 000 £
  • Drugie miejsce: 125 000 £
  • Półfinalista: 52 000 £
  • Ćwierćfinalista: 24 050 £
  • Last 16: 16 000 £
  • Last 32: 12 000 £
  • Last 48: 8200 £
  • Last 64: 4600 £
  • Najwyższy break w fazie telewizyjnej: 10 000 £
  • Najwyższy break poza fazą telewizyjną: 1000 £
  • Łączna pula nagród: 1 111 000 £.

Punkty do rankingu

  • Zwycięzca turnieju otrzyma: 10000 punktów rankingowych,
  • Wicemistrz (runner up): 8000 punktów rankingowych,
  • Półfinaliści: 6400 punktów rankingowych,
  • Ćwierćfinaliści: 5000 punktów rankingowych,
  • Ostatnia 16: 3800 punktów rankingowych,
  • Ostatnia 32: 2800 punktów (w przypadku zawodników nierozstawionych) lub 1400 (w przypadku zawodników rozstawionych).

Punktowane były również poszczególne fazy kwalifikacji, przy czym jeżeli rozstawiony zawodnik (grający pierwszy mecz w eliminacjach) przegrywał spotkanie, wówczas dostawał połowę punktów przewidzianych za udział w danej fazie kwalifikacji. Punktacja prezentowała się następująco:

  • Ostatnia 48: 2300 punktów rankingowych (1150 dla zawodnika rozstawionego),
  • Ostatnia 64: 1800 punktów rankingowych (900),
  • Ostatnia 80: 1300 punktów rankingowych (650),
  • Ostatnia 96: 800 punktów rankingowych (400).

Wydarzenia związane z turniejem

  • Obrońca tytułu Neil Robertson odpadł już w I rundzie, przegrywając z Juddem Trumpem. Robertson dołączył do grona tych zawodników, którzy po pierwszym zwycięstwie w mistrzostwach świata w następnych mistrzostwach nie obronili tytułu.
  • Ronnie O’Sullivan wbił swojego setnego breaka 100-punktowego w Crucible Theatre w meczu I rundy. Jego rywalem był Dominic Dale, a O’Sullivan wygrał mecz 10-2.
  • Rory McLeod oraz Barry Hawkins po raz pierwszy w karierze awansowali do drugiej rundy Mistrzostw świata. McLeod pokonał Ricky Waldena 10-6, a Hawkins rozprawił się ze Stephenem Maguire’em 10-9.
  • W II rundzie turnieju Mark Selby ustanowił w spotkaniu ze Stephenem Hendrym dwa rekordy: został pierwszym snookerzystą w Crucible Theatre, który zdobył w jednym spotkaniu sześć brejków 100-punktowych oraz pobił rekord dotyczący 100-punktowych brejków w jednym sezonie – poprzedni należał właśnie do Stephena Hendry’ego, który zdobył 52 brejki w sezonie 1995/96, Mark Selby zdobył już 53 brejki 100-punktowe (do stanu 12:4 w drugiej rundzie) i ma szansę jeszcze to osiągnięcie poprawić.
  • Triumfator turnieju John Higgins sięgnął po tytuł snookerowego mistrza świata po raz czwarty. Poprzednio zwyciężał w 1998, 2007 oraz 2009 roku.

Zawodnicy

Zawodnicy rozstawieni

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Następne 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2010/2011:

  1. Neil Robertson (obrońca tytułu) (1R)
  2. John Higgins MBE (W)
  3. Mark J. Williams MBE (SF)
  4. Mark Selby (QF)
  5. Ding Junhui (SF)
  6. Stephen Maguire (1R)
  7. Shaun Murphy (2R)
  8. Ali Carter (2R)
  1. Graeme Dott (QF)
  2. Ronnie O’Sullivan MBE (QF)
  3. Mark Allen (QF)
  4. Peter Ebdon (1R)
  5. Stephen Hendry MBE (2R)
  6. Jamie Cope (2R)
  7. Ricky Walden (1R)
  8. Marco Fu (1R)

Zawodnicy nierozstawieni

Przebieg turnieju

Runda 1

N. Robertson – J. Trump

M. Fu – M. Gould

G. Dott – M. King

A. Carter – D. Harold

D. Junhui – J. Burnett

P. Ebdon – S. Bingham

S. Hendry – J. Perry

M. Selby – J. Robertson

M. Williams – R. Day

J. Cope – A. Pagett

M. Allen – M. Stevens

S. Maguire – B. Hawniks

S. Murphy – M. Campbell

R. O’Sullivan – D. Dale

R. Walden – R. McLeod

J. Higgins – S. Lee

Runda 2

J. Trump – M. Gould

G. Dott – A. Carter

D. Junhui – S. Bingham

S. Hendry – M. Selby

M. Williams – J. Cope

M. Allen – B. Hawkins

S. Murphy – R. O’Sullivan

R. McLeod – J. Higgins

Ćwierćfinały

J. Trump – G. Dott

D. Junhui – M. Selby

M. Williams – M. Allen

R. O’Sullivan – J. Higgins

Półfinały

J. Trump – D. Junhui

M. Williams – J. Higgins

Finał

J. Trump – J. Higgins

Drabinka turniejowa

 Runda 1 (do 10 frejmów)Runda 2 (do 13 frejmów)Ćwierćfinały (do 13 frejmów)Półfinały (do 17 frejmów)Finał (do 18 frejmów)
                        
 Neil Robertson8 
 Judd Trump 10 
   Judd Trump13 
   Martin Gould6 
 Marco Fu8
 Martin Gould 10 
   Judd Trump13 
   Graeme Dott5 
 Graeme Dott10 
 Mark King7 
   Graeme Dott13
   Allister Carter11 
 Allister Carter10
 Dave Harold3 
   Judd Trump17 
   Ding Junhui15 
 Ding Junhui10 
 Jamie Burnett2 
   Ding Junhui13
   Stuart Bingham12 
 Peter Ebdon8
 Stuart Bingham10 
   Ding Junhui13
   Mark Selby10 
 Stephen Hendry10 
 Joe Perry9 
   Stephen Hendry4
   Mark Selby13 
 Mark Selby10
 Jimmy Robertson1 
 Judd Trump15
 John Higgins18
 Mark J. Williams10 
 Ryan Day5 
   Mark J. Williams13 
   Jamie Cope4 
 Jamie Cope10
 Andrew Pagett7 
   Mark J. Williams13 
   Mark Allen5 
 Mark Allen10 
 Matthew Stevens9 
   Mark Allen13
   Barry Hawkins12 
 Stephen Maguire9
 Barry Hawkins10 
   Mark J. Williams14
   John Higgins17 
 Shaun Murphy10 
 Marcus Campbell1 
   Shaun Murphy10
   Ronnie O’Sullivan13 
 Ronnie O’Sullivan10
 Dominic Dale2 
   Ronnie O’Sullivan10
   John Higgins13 
 Ricky Walden6 
 Rory McLeod10 
   Rory McLeod7
   John Higgins13 
 John Higgins10
 Stephen Lee5 

Finał

Finał: Lepszy z 35 frame’ów
Sheffield1 i 2 maja 2011. Sędzia: Jan Verhaas
John Higgins
18–15Judd Trump
1 maja
Sesja popołudniowa: 19-64(46), 1-76(46), 73(37)-38, 74(61)-54(49), 115(51, 64)-5, 0-113(102), 69(42)-68(64), 19-56(47)
Sesja wieczorna: 64(60)-20, 45(45)-67(30, 32), 0-68(58), 0-127(103), 63(31)-38, 64(31)-25, 18-77(49), 9-60(48), 36-69(49)
2 maja
Sesja popołudniowa:64 (59)-8, 0-113 (104), 97 (97)-0, 0-99 (99), 59 (47)-55 (37), 93 (93)-35 (35), 113 (113)-1, 77 (57)-8
Sesja wieczorna: 66(62)-38, 0-78, 38-60, 64-5, 65-35, 52-75(70), 64(50)-44, 62-61
113Najwyższy break104
1100+ breaki3
950+ breaki6

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

[4][5]

Snookerzysta
Breaki
Ding Junhui138, 128, 121, 119, 117, 114, 102
Mark King138
Mark J. Williams137, 125, 115, 113, 109, 106, 105, 104, 103
John Higgins135, 132, 131, 124, 123, 121, 120, 113, 101
Stuart Bingham134, 101
Stephen Hendry133, 117, 114
Mark Selby129, 127, 125, 124, 117, 108, 107, 100
Ronnie O’Sullivan128, 119, 116, 115, 113, 105, 100
Neil Robertson127, 100
Graeme Dott122, 120, 111, 102
Judd Trump123, 122, 110, 108, 105, 104, 104, 103, 102, 102
Barry Hawkins117
Allister Carter115, 112, 104
Marco Fu115, 100
Mark Allen114, 103, 102, 100
Stephen Lee101
Shaun Murphy100

Statystyki turnieju

Statystyki pierwszej rundy

PaństwoIl. zawodników% zawodników
Anglia1753,12%
Szkocja618,75%
Walia515,61%
Irlandia Północna13,13%
Chiny13,13%
Australia13,13%
Hongkong13,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 250 (304)
  • Średnia liczba partii w meczu: 15,62
  • Najwyższe zwycięstwo: 10-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki drugiej rundy

PaństwoIl. zawodników% zawodników
Anglia1062,5%
Szkocja318,75%
Walia16,25%
Irlandia Północna16,25%
Chiny16,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 170 (200)
  • Średnia liczba partii w meczu: 21,25
  • Najwyższe zwycięstwo: 13-4
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2


Statystyki ćwierćfinałów

PaństwoIl. zawodników% zawodników
Anglia337,5%
Szkocja225%
Walia112,5%
Irlandia Północna112,5%
Chiny112,5%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 82 (100)
  • Średnia liczba partii w meczu: 20,5
  • Najwyższe zwycięstwo: 13-5
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Statystyki półfinałów

PaństwoIl. zawodników% zawodników
Anglia125%
Szkocja125%
Walia125%
Chiny125%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 63 (66)
  • Średnia liczba partii w meczu: 14,5
  • Najwyższe zwycięstwo: 17-14
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Runda pre-eliminacyjna

[6]

Runda 1

NrZawodnikWynikZawodnik
1 Sam Baird5 – 1 Colin Mitchell
2 Tony Brown2 – 5 Ali Bassiri
3 David Singh4 – 5 David Gray
4 Ian Stark5 – 2 Paul Cavney
5 Philip Minchin0 – 5 Stephen Rowlings
6 Tony Knowles4 –5 Del Smith
7 Les Dodd4 – 5 Stephen Ormerod

Runda 2

NrZawodnikWynikZawodnik
8 Neil Selman3 – 5 Sam Baird
9 Ali Bassiri0 – 5 David Gray
10 Ian Stark0 – 5 Stephen Rowlings
11 Del Smith5 – 0 Stephen Ormerod

Kwalifikacje

Runda 1

[7]

NrZawodnikWynikZawodnik
12 Reanne Evans6 – 10 Sam Baird
13Brak graczaw/o David Gray
14 Jak Jones3 – 10 Stephen Rowlings
15Brak graczaw/o Del Smith

Rundy 2-5

 Runda 2[8]
Do 10 frejmów
 Runda 3[9][10]
Do 10 frejmów
 Runda 4[11]
Do 10 frejmów
 Runda 5[12][13]
Do 10 frejmów
                
 Kyren Wilson10   Joe Swail6   Rory McLeod10   Mark Davis5
 Dermot McGlinchey5   Kyren Wilson10   Kyren Wilson3   Rory McLeod10
 Liu Song10   Adrian Gunnell9   Mark Joyce6   Joe Perry10
 Michael Judge8   Liu Song10   Liu Song10   Liu Song6
 James Wattana10   Andy Hicks2   Jamie Burnett10   Liang Wenbo7
 Justin Astley3   James Wattana10   James Wattana8   Jamie Burnett10
 T. Thirapongpaiboon8   Alfie Burden7   Mike Dunn10   Mark King10
 Sam Baird10   Sam Baird10   Sam Baird9   Mike Dunn5
 James McBain10   Ian McCulloch5   Michael Holt10   Dominic Dale10
 Issara Kachaiwong9   James McBain10   James McBain8   Michael Holt6
 Igor Figueiredo5   Joe Jogia10   Robert Milkins10   Martin Gould10
 Joe Delaney10   Joe Delaney4   Joe Jogia4   Robert Milkins6
 Liu Chuang10   Jimmy White9   Tom Ford8   Ryan Day10
 David Gray3   Liu Chuang10   Liu Chuang10   Liu Chuang7
 David Morris8   Barry Pinches7   Peter Lines6   Judd Trump10
 David Gilbert10   David Gilbert10   David Gilbert10   David Gilbert4
 Paul Davison10   Anthony McGill7   Fergal O’Brien10   Matthew Stevens10
 Stephen Rowlings5   Paul Davison10   Paul Davison4   Fergal O’Brien9
 Patrick Wallace10   Rod Lawler5   Matthew Selt10   Marcus Campbell10
 Del Smith2   Patrick Wallace10   Patrick Wallace9   Matthew Selt6
 Michael White10   Matthew Couch3   Anthony Hamilton10   Barry Hawkins10
 Adam Wicheard2   Michael White10   Michael White7   Anthony Hamilton5
 Liam Highfield8   Jack Lisowski10   Steve Davis10   Stephen Lee10
 Kuldesh Johal10   Kuldesh Johal7   Jack Lisowski9   Steve Davis2
 Simon Bedford10   Jamie Jones10   Dave Harold10   Gerard Greene9
 Noppon Saengkham3   Simon Bedford6   Jamie Jones9   Dave Harold10
 Ben Woollaston10   Stuart Pettman10   Alan McManus10   Stuart Bingham10
 Jamie O’Neill8   Ben Woollaston5   Stuart Pettman8   Alan McManus2
 Andrew Pagett10   Bjorn Haneveer4   Nigel Bond9   Andrew Higginson6
 Zhang Anda6   Andrew Pagett10   Andrew Pagett10   Andrew Pagett10
 Xiao Guodong10   Jimmy Robertson10   Tony Drago8   Ken Doherty6
 Kurt Maflin9   Xiao Guodong9   Jimmy Robertson10   Jimmy Robertson10

Breaki stupunktowe kwalifikacji

[14][15][16]

Snookerzysta
Breaki
James Wattana141
Xiao Guodong135, 108, 106, 100
Sam Baird133, 125, 120, 103
Jamie Burnett132, 129, 118, 118, 115
Kurt Maflin130, 114
Rory McLeod130
David Gilbert129
Matthew Stevens129
Liu Chuang127
Anthony McGill127
Paul Davison127, 109, 103
Ryan Day127, 122
Stuart Bingham126, 114
Gerard Greene124
Joe Swail124
Matthew Selt123, 101, 100
Michael Holt123, 113
Ian McCulloch122
Jack Lisowski121
Patrick Wallace119, 115, 100, 100
Liu Song117
Andy Hicks116
Kuldesh Johal113, 112, 107
David Gray113, 112
Thanawat Thirapongpaiboon112
James McBain112
Tom Ford112
Jamie O’Neill111
Barry Pinches111
Jimmy Robertson111
Ken Doherty109, 102
Stephen Rowlings108
Dominic Dale108, 101
Michael White107, 105
Fergal O’Brien106, 100
Steve Davis105, 101
Stephen Lee105
Anthony Hamilton103
Kyren Wilson102
Zhang Anda101
Mike Dunn101
Liang Wenbo101
Judd Trump100

Przypisy

Linki zewnętrzne